๑. เราลืมโลกเลือนร้างในบางอย่าง ลืมเพื่อวางหัวใจไว้เบื้องหลัง รับรู้โลกใบนี้ไม่จีรัง ลืมความหวังความฝันอันยาวไกล ... ๒. เราลืมคนเคยหวงเคยห่วงหา จนหัวใจด้านชาเกินร้องไห้ เมื่อเดือนปีผ่านพ้นจนสายไป เธอกลับมา...ทำอะไร...ในตอนนี้ ด้วยความหวังดี **.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร) ประพันธ์เมื่อวันที่ 23 ก.ค. 2554