สุญญะกาศ

25 มิถุนายน 2554 18:04 น. - comment id 1200716

ขออนุญาตแผลงมาเป็นกลอนแปดดังนี้

บริกรรม นำพระพาย มาร่ายเป่า  
เวียงของเรา ท่านจับ ถึงดับสัญ
เชิงเทินกั้ง รั้งห่า ท้าประจัญ   
เชิญเธอนั้น ก้าวมา ข้ามิกลัว

ข้าแต่แม่ ธรณี ที่ลูกเกิด    
กะโหลกเปิด เลือดหยด มิหดหัว
หั่นบร บุรีป้อง มิต้องตัว    
ครั้นเมื่อรัว กลองรบ มาสบกู

ก่อนจะสิ้น เตโช วาโยดับ  
จะลาลับ ดินรด มิอดสู
ลูกหลานรอด ปลอดเข็น มิเว้นฤดู   
ได้ไกวอู่ ต่อกาล ณ วารเวียง

ขอให้มัน กินอิ่ม ปริ่มปิติ   
ยอดบุญผลิ ตรงล้ำ มิจำเหียง
ได้สดับ ธรรมก่อ ต่อจำเรียง  
สำผัสเพียง กลิ่นบุหงา สุราลัย


ครูบาอาจารย์  หากยลแล้วผิดถูกแห่งฉันทลักษณ์ประการใด  ขอได้โปรดสั่งสอนผู้สนใจใคร่ศึกษาใหม่นี้ด้วยขอรับ

เท่าที่สังเกต กระผมรู้สึกว่า กลอนกับ โคลง จะเน้นทางด้าน อารมณ์และความรู้สึก  ส่วน ฉันท์นั้น เป็นอะไรที่บอกไ่ม่ถูก ประหนึ่งมีสิ่งลี้ลับ ท่านซ่อนอยู่ภายใน กระนั้นขอกลั่นมาจากใจได้แต่เพียงนี้เทอญ

กลั่นแก้ว

25 มิถุนายน 2554 19:19 น. - comment id 1200722

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

26 มิถุนายน 2554 09:36 น. - comment id 1200759

เก้าสิบสอง ศพโศก โลกรับรู้
เป็นยันต์ป้อง ศัตรู ให้ลูกหลาน
เลือดไหลนอง พื้นถนน ทรมาน
อนุสรณ์ ว่าทหาร มันฆ่าเรา

มันแอบยิง ผ่านกล้อง จ้องเด็ดหัว
อำนาจมืด ตามัว จึงขลาดเขลา
ค้องส่งให้ เทวทัต ช่วยขัดเกลา
แดนนรก จะบรรเทา สัตว์สันดาน

เขาสั่งฆ่า ต้องไปอยู่กับเทวทัต ดนแอบสั่งการ ก็ต้องไปด้วย

สุญญะกาศ

26 มิถุนายน 2554 11:22 น. - comment id 1200762

  ขอบพระคุณ คุณกลั่นแก้วที่อุตส่าห์เข้ามาเี่ยี่ยมครับ

   มีความสุขมากๆนะขอรับ

สุญญะกาศ

26 มิถุนายน 2554 11:24 น. - comment id 1200763

  ขอบพระคุณ คุณฤกษ์ ที่เข้ามาช่วยเติมแต่ง  แม้จะฉีกแนวออกไปทางด้านนั้น
กระผมก็ซึ้งในน้ำใจ  ที่สละเวลาขอรับ

   มีความสุขมากๆขอรับ

พุด

26 มิถุนายน 2554 14:09 น. - comment id 1200787

น้องสุญญะกาศ  ที่รักแสนรัก
ยอดเยี่ยมค่ะน้องรัก

ร่ายโศลกบูชายัญปลอบขวัญหล้า
ร่ายมนตราเมตตาธรรมบ่มร่ำจิต
ร่ายมหากาพย์พลีถามหาค่าชีวิต
ร่ายโองการศักดิ์สิทธิ์ถามพรหมไยตรมตรอม...!

สุญญะกาศ

26 มิถุนายน 2554 19:26 น. - comment id 1200809

 
  พี่พุด  ที่รักและเคารพเสมอมา
 
   เป็นเพียงห้วง คำนึง ถึงเก่าก่อน
แล้วกลับย้อน คืนมา อุราไหว
เป็นเพียงช่วง อันสั้น ผันจิตใจ
พอผ่านไป ตั้งจิต คิดดังเดิม

  ครูท่านสอน วอนไว้ ให้อ่านผ่าน
เวลาอ่าน ซ่านจิต พอคิดถึง
แล้วอ่านคำ พี่พุึด หยุดคำนึง
ด้วยภาพตรึง ใจสู่ ผู้น้อยเอย

รักเสมอครับพี่สาว

โคลอน

26 มิถุนายน 2554 22:14 น. - comment id 1200859

สาธุ...ขอให้ยันต์แผ่นดินช่วยคุ้มครองประเทศไทยเราให้ผ่านพ้นวิกฤติด้วยเถิดค่ะ

ตาทอง

26 มิถุนายน 2554 23:20 น. - comment id 1200873

ถูกใจโก๋แก่ อิอิ 

สุญญะกาศ

27 มิถุนายน 2554 08:33 น. - comment id 1200898

สวัสดีครับคุณโคลอน
  เรียนเชิญมาตั้งจิตอธิษฐานด้วยกันครับ
มีความสุขมากๆนะครับ

สุญญะกาศ

27 มิถุนายน 2554 08:38 น. - comment id 1200902

กราบคุณตาทองครับ

  รักงานชิ้นนี้มากครับคุณตา กระผมตั้งใจจะลองแนวนี้มานานแล้วขอรับ
เกลาดีๆ แล้วจะแปะฝาบ้านขอรับ ^^

 

din

27 มิถุนายน 2554 16:18 น. - comment id 1200977

.................

Forevermore

27 มิถุนายน 2554 19:20 น. - comment id 1200997

ขอคาราวะค่ะ แต่งได้ดีมาก ยังแต่งแบบนี้ไม่เป็นเลยอ่ะค่ะ  อ่านแล้วชอบมาก อยากแต่งได้บ้างจัง สอนได้เปล่าคะ 

สุญญะกาศ

27 มิถุนายน 2554 20:39 น. - comment id 1201008

เรียนคุณ din

    กราบขอบคุณสำหรับสัญลักษณ์ แห่งความรักและปรารถนาดี
   จะขอเป็นกำลังใจให้กันและกันเสมอครับ

สุญญะกาศ

27 มิถุนายน 2554 21:24 น. - comment id 1201021

เรียนคุณ  Forevermore มิตรเสมอมา

  อย่าลืมประโยคนี้นะครับ ^^

" อ่านแล้วชอบมาก อยากแต่งได้บ้างจัง"

คำพูดนี้แหละคือพลังขับดัน... วันแรกที่เข้ามาเราพูดเหมือนกันเป๊ะ เลยครับ ^^
  งามผมก็มีน้อย ลองคลิกดู ผมยังเป็นแค่นักเรียนเพียรศึกษาอยู่เหมือนกันครับ
  มาเถิดครับในบ้านกลอนแห่งนี้ เราต่างก็เป็นนักเรียนด้วยกันครับ
   
   คุณ Forevermore  ครับ แต่ก่อนผมไม่ชอบวิชาภาษาไทยเลย  จนกระทั่งมาหลงเสน่ห์งานเขียนเพราะ คิดแค่เพียงว่าอารมณ์คล้ายๆเพลง  จากนั้นเหมือนพลังอะไรบางอย่างทำให้ผลักดันให้ศึีกษาสิ่งที่เกี่ยวข้องกับ เรื่องกฎเกณฑ์ฉันทลักษณ์ , ความคิดความอ่านคนรุ่นก่อน,ประวั้ติศาสตร์,พุทธศาสนา ฯลฯโดยปริยาย
 โดยยังไม่มีครู เห็นท่านที่แต่งเก่าๆแล้วแอบจำไว้  เรียกได้ว่า..."ครูพักลักจำ"  ซึ่งก็ได้แค่นี้แหละครับ  ถือว่ายังน้อย  ยังมีอะไรให้ค้นหาอีกมาก ยิ่งห่างหายไปเป็นปีๆแล้วกลับมาเหมือนเคาะสนิมใหม่
    
  ตอนนี้  "ผมมีครูแล้วครับ" 
 
   ผมปลื้มใจมาก เพราะงานทุกอย่างต้องมีครู  ผมขอชักชวนให้มาเป็นศิษย์ของครูด้วยกันครับ ซึ่งท่านหาเป็นผู้ใดอื่นไกล คือ คุณครู "แก้วประเสริฐ"  
   ท่านเองอยู่ในบ้านกลอนแห่งนี้ หาใช่ที่อื่นไกล พร้อม และ ปรารถนาดีที่จะมอบสิ่งใดที่สงสัยให้จนสุดกำลังของท่าน อย่างที่ผมรู้สึกได้เลยครับ
  แนะนำให้ลองอ่านกระทู้เก่าๆที่ท่านเคยสอนศิษย์ได้เลยครับ

  อย่าลืมประโยคที่พูดเสียก่อนล่ะครับ แล้วเริ่มศึกษา และกล้าที่จะเริ่มต้น ขอเป็นกำลังใจให้พัฒนาในทางที่ดี จนแตกฉานยิ่งกว่ากระผม ก็ยิ่งดีใจเลยเชียวครับ
  ขอให้มีความสุข และคิดแต่สิ่งดีๆไว้ครับ