คิดถึงเจ้าเร่าร้อน ทรวงใน มิน่าจากกันไกล ดอกเจ้า ดุจใจพี่หนามไหน ตำที่ ใจนา อกเอ่ยเผยความเศร้า แต่นั้นวันจร นกน้อยนอนหลับแล้ว ลำพัง ดุจพี่เดียวเปลี่ยวหวัง ห่างน้อง น้ำค้างต่างตกยัง เนื้อหน่อ ใจซาง เหินห่างเจ้าตักต้อง หมองช้ำระกำใจ ดื่นไซร้ไหวหวั่นนั้น หฤทัย โดดเดี่ยวดารดาษหมาย กลั่นกลื้น น้ำตาเท่าธุลีหลาย หยดผ่าง เฉียบเยียบยี่หระรื้น ร่ำไห้ระทมเหงา บางเบาบนกฎกั้น อาการ เกินเปรย สะเทือนซ่านซิสงสาร หนั่นนี้ คือใจที่พลีหวาน ตอนพบ ไยจึ่งเปลี่ยนจรลี้ ขื่นไข้ในมานย์ ต่อนี้หาญหักทิ้ง อารมณ์ ใจพี่ ใดที่เคยพร้อยพรม ตวัดคว้าง วับหายสู่สถานสม -ควรอยู่ พ่ายแล ชีวาตย์พ้นทาศว้าง อย่างแล้วแคล้วเคย เผยถึงเจ้าร่านร้อน ทรวงเอง อกเอย สินั่นใจข่มเหง หั่นห้ำ ใครไหนเล่ากริ่งเกรง ยากบ่ ใจนอ เราซิประหลาดล้ำ บ่มไว้ใจเอย เลยปล่อยใจขยับย้ำ ขยี่ขยัน วันขื่นล่วงกระสันต์ สวาทสู้ สมเพทเวทนาวัน คืนผ่าน จารจรดแต่จิตรู้ กู่ก้องฟ้องประจานฯ พระจันทร์ที่เศร้า ๑๓ มิถุนาย์ ๕๔ /๒๒.๓๓ น. โดยแทนคุณแทนไท
14 มิถุนายน 2554 00:10 น. - comment id 1198885
ตะลึงงึงงัน วันนี้มาเป็นโคลง
14 มิถุนายน 2554 19:12 น. - comment id 1198976
เพราะจังเลย
14 มิถุนายน 2554 15:52 น. - comment id 1199053
14 มิถุนายน 2554 20:38 น. - comment id 1199071
เอารูปแมลงปอมาฝากค่า
14 มิถุนายน 2554 21:18 น. - comment id 1199074
สวัสดีเจ้า คุณแทนคุณแทนไท : หยุดทุกสิ่ง หยุดทุกอย่าง *__~ ใจเอ๋ยหยุดคิดได้ ไหมใจ หยุดรักหยุดห่วงใย เถิดน้อง หยุดแล้วเริ่มก้าวไป สู้ต่อ หยุดเจ็บหยุดร่าร้อง หยุดไว้เพื่อตน อดีตเคยหม่นไหม้ ร้าวราน ล่วงผ่านไปแสนนาน สุดช้ำ เก็บเป็นบทเรียนพาน พบผิด ถูกนอ ปลดปล่อยอย่าตอกย้ำ จิตให้ตรอมตรม ใจเก็บเพียงสุขแท้ ที่มี จารึกสิ่งดีดี อดีตไว้ ความทุกข์ถมทวี ลืมเถิด ใจเอย วันใหม่เริ่มใหม่ได้ เพื่อรั้งสุขคืน ๚ะ๛ มีความสุขสม่ำเสมอเจ้า
15 มิถุนายน 2554 01:01 น. - comment id 1199090
15 มิถุนายน 2554 02:07 น. - comment id 1199094
งดงามทุกคำความ ในนิยามสิเนหา เรียงร้อยถ้อยอักษรา คมคุณค่ามายาเยือน
15 มิถุนายน 2554 10:20 น. - comment id 1199123
โครลงครู ๑.ฉันเอาฟ้าห่มให้ หายหนาว ดึกดื่นกินแสงดาว ต่างข้าว น้ำค้างพร่างกลางหาว หาดื่ม ไหลหลั่งกวีไว้เช้า ชั่วฟ้าดินสมัยฯ ๒.พลีใจเป็นป่าช้า อาถรรพณ์ ขวัญลิ่วไปเมืองฝัน ฟากฟ้า เสาะทิพย์ที่สวรรค์ มาโลก โลมแผ่นทรายเส้นหญ้า เพื่อหล้าเกษมศานต์ฯ ๓.นิพนธ์กวีไว้เพื่อกู้ วิญญาณ กลางคลื่นกระแสกาล เชี่ยวกล้า ชีวีนี่มินาน เปลืองเปล่า ใจเปล่งแววทิพย์ท้า ตราบฟ้าดินสลายฯ ๔.จิตกาธารกรุ่นไหม้ โฉมไป ก็ดี กาพย์ร่ำหอมแรงใจ ไป่แล้ว จุติที่ภพไหน ภพนั่น ขวัญท่วมทิพย์รุ้งแก้ว ร่วงน้ำมณีสมัยฯ ๕.ลายสือไหววิเวกให้ หฤหรรษ์ ฝนห่าแก้วจากสวรรค์ ดับร้อน ใจปลิวลิ่วไปฝัน โลกอื่น หอมภพนี้สะท้อน ภพหน้ามาหอมฯ ๖.ข้ายอมสละทอดทิ้ง ชีวิต หวังสิ่งสินนฤมิต ใหม่แพร้ว วิชากวีจุ่งศักดิ์สิทธฺ์ สูงสุด ขลังดั่งบุหงาป่าแก้ว ร่วงฟ้ามาหอมฯ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาครับ
16 มิถุนายน 2554 17:00 น. - comment id 1199374
.......... ไพเราะจ้า .................