หากเปรียบตัวฉันเหมือนบทกวี ไม่อาจเทียบวจีมธุรสคำหวาน ยังจับเจ่าเศร้าโศก ณ โลกวาน ย้ำจำนรรค์ว่าจดจำเพียงช้ำใจ แม้หากเปรียบตัวฉันดั่งเสียงดนตรี เทียบเท่าวงมโหรีบรรเลงไห้ ร่ำร้องโอดครวญสลดหดหู่ใจ เหี่ยวเฉาดุจแมกไม้ใกล้ตายลง หรืออาจเปรียบฉันเฉกเช่นเป็นสายลม คงพัดโพยเพียงระทม ณ ทางหลง ทุกที่ทางย่างกรายต้องวายปลง แรงพัดส่งหมดลงหายมลายเลือน...