...ความเดิม ของตอนจบ...... มันซ้ำซากจากเดิมเดิม ที่เริ่มต้น ผ่านกี่ครั้งกี่หน เพื่อทนรู้ เราพบความเลวร้ายมาหลายฤดู จนแลทุกทุกอณูนั้นหม่นเศร้า เจ็บไหม กับบางสิ่งต้องเผชิญ เรื่องราวของความตายที่เดินมาบอกเล่า ฟังคล้ายเสียงกระซิบอันแผ่วเบา แต่เสียดแทงใจเราทุกวี่วัน แต่ละภาพแต่ละข่าวราวกับว่า ธรรมดาการฆ่าเข่น เห็นไหมนั่น ความจริงที่เราเห็นจริง เงียบนิ่งงัน จนแลแทบไม่สำคัญ อีกต่อไป จึงอีกศพ อีกกี่ศพไม่จบสิ้น พรุ่งนี้ยังได้ยินเหมือนข่าวใหม่ เปลี่ยนแต่เพียงความตาย นั้นของใคร แลเศร้าใจเพียงครู่คราว ก็ข่าวพ้น มันซ้ำซ้ำซากซากจากเดิมเดิม ที่เริ่มรู้ แล้วคล้อยสู่เงียบหาย หลายหลายหน จากทุกทุกเหตุการณ์ ที่ผ่านวน รู้เท่ารู้ ทนเท่าทนกันต่อไป ................................... โดยคำ ลานเทวา . .
5 กุมภาพันธ์ 2554 19:15 น. - comment id 1181447
ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่านิรันดร์แห่งรักยากกระนั้น ช่วงหนึ่งเคยพรวนปลูกความผูกพัน มาห่างกันไปไกลจนใจครวญ .......................................
5 กุมภาพันธ์ 2554 22:39 น. - comment id 1181641
หม่ายโร้ เหมือนกันค่ะ...อิอิ
5 กุมภาพันธ์ 2554 13:00 น. - comment id 1183108
นู๋ไม่รู้เพราะนู๋เมา
5 กุมภาพันธ์ 2554 00:13 น. - comment id 1183118
รู้ ไม่รู้ รู้ว่าฉันไม่รู้ ใครจะตู่ช่างใครฉันไม่สน รู้ทั้งรู้ดูว่าทำท่าคน ใครอยากทนทนไปคนไม่รู้ ... อิอิ
7 กุมภาพันธ์ 2554 13:21 น. - comment id 1183860
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ว่ามันซับซ้อนกันยังไง แต่เห็นว่า คนไม่มีค่า ทำให้ชีวิตคนอื่นไร้ค่า
7 กุมภาพันธ์ 2554 14:33 น. - comment id 1183871
เจ็บนิดๆเจ้าค่ะ พอทนได้..