เอนกายบนเตียงใบหญ้า เหนื่อยล้าเหลือเกินความฝัน ความรักลอยคว้างห่างกัน เยื่อใยเหมือนควันเลื่อนลอย ยิ่งใกล้เหมือนยิ่งไกลห่าง เคว้งคว้างจนสุดท้อถอย โหยหายิ่งหายให้คอย หัวใจเพิ่มรอยแผลเป็น เนิ่นนานกับความรู้สึก บาดลึกฝังรอยให้เห็น ความรักที่แสนชาเย็น เหมือนเป็นแค่คนคุ้นเคย....
17 เมษายน 2545 03:13 น. - comment id 45722
เคยเป็นคนคุ้นเคย เฉยเฉยแค่นั้นที่เห็น หากไม่เคยรักกันไม่เห็นจำเป็น ปล่อยให้เห็นว่าแค่เป็นคนคุ้นๆเคยๆก็พอ! คิดถึงนะคะ
17 เมษายน 2545 07:55 น. - comment id 45724
ชอบจังสำนวนของคะน้า ไม่ได้อ่านนานๆ เหมือนคนติดกาแฟ แล้วต้องอดกาแฟ ยังไงยังงั้น คิดถึง คะน้า นะ ตอนนี้ต่างคนต่างมีเวลาน้อยลง ก็จะยังคงติดตามผลงานด้วยความชื่นชมเสมอจ้ะ
17 เมษายน 2545 22:16 น. - comment id 45839
แต่คนคุ้นเคยคนนี้น่ารักนะค่ะ ๕๕๕