๑. ถ้าเบื้องหน้าทั้งมวลป่าหนาม จะเดินตามด้วยกันกับฉันไหม ณ ปลายทางตรากตรำเห็นรำไร อาจร้างไร้ความฝันพันธนา ... ๒. ถ้ารู้ว่าเดินไปก็ไม่ถึง เธอจะดึงหรือผลักดันให้ฟันฝ่า ค่าของคนต้องยืนหยัดบนศรัทธา ด้วยแรงกล้าที่จะฝันอย่างมั่นคง ... ด้วยความหวังดี **.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร) ประพันธ์ ๑๔ ธันวาคม ๒๕๕๓
15 ธันวาคม 2553 22:20 น. - comment id 1173545
ไพเราะมากๆครับ แวะมาเติมกำลังใจครับ
16 ธันวาคม 2553 13:45 น. - comment id 1173794
เติมให้อีกกำลังใจครับ
17 ธันวาคม 2553 03:28 น. - comment id 1173983
แวะมาให้กำลังใจค่ะ
21 ธันวาคม 2553 08:57 น. - comment id 1174822
ไปด้วยนะๆๆๆๆๆ