สาวนาทรุดตัวนั่งใต้ตาลเดี่ยว อย่างดายเดียวแสนโศกศัลย์ นาสีทองยามต้องแสงตะวัน ในเวิ้งวันหายไปในพริบตา หยาดน้ำตารินสังเวย ไร้คำเอ่ยเผยใจที่อ่อนล้า วิบากกรรมซ้ำซัดไทยพสุธา ทุกข์ทั่วหล้าสอนธรรมรู้ทำใจ แผ่นดินทองในปองฝัน เงียบงันงดงามแม้นยามไหน พะยอมป่าพากันบานประดับไพร บริสุทธิ์ใสบัวบึงผึ้งภุมรินทร์ ปาดน้ำตาก้มกราบแม่พระธรณี แลฟ้าสีโลกสวยมิรู้สิ้น กระซิบคำให้สัญญาต่อฟ้าดิน ตราบชีวินลูกยังอยู่สู้เคียงเคียว(สู้คาเคียว)...! .............................
19 พฤศจิกายน 2553 16:39 น. - comment id 1169756
ชาวนาช้ำนะคะ
19 พฤศจิกายน 2553 16:52 น. - comment id 1169765
สู้ ๆน่ะค่ะ ยังอยากกินข้าวเป็นอาหารหลักค่ะ อิอิ
20 พฤศจิกายน 2553 11:18 น. - comment id 1169886
ภาพและคำ..มีชีวิตจริงๆๆ...มันชัดเจน..ในความทุกข์ท้อ...แต่จิตใจแกร่ง... ต่อสู้ต่อไป...เพราะสิ่งเดียวที่ทำได้ต้องพึ่งตนเองครับ อย่าหวัง..ใจจากรัฐ..เพราะลำพัง..รัฐก้อจะเอาตัวไม่รอดแล้ว ชอบท่อนนี้มากครับ.. ปาดน้ำตาก้มกราบแม่พระธรณี แลฟ้าสีโลกสวยมิรู้สิ้น กระซิบคำให้สัญญาต่อฟ้าดิน ตราบชีวินลูกยังอยู่สู้เคียงเคียว(สู้คาเคียว)...!
24 พฤศจิกายน 2553 20:29 น. - comment id 1170435
น้องเพียงพลิ้ว คุณหมอกระป๋อง และ คุณเอื้อง ที่รักยิ่ง สาวบ้านนา รจนาอะไรไม่ออก บอกไม่ถูกมานานวันเลยค่ะ กับ.. ปัญหามากมายที่รุมเร้า เศร้าหมองในบ้านเมืองของเรา ในแผ่นดินทองแผ่นดินธรรม ของเรา ชีวีสาวนามีเพียงธรรมะของหลวงพ่อ ที่หลอมหล่อให้ปิติบุญกุศลสาย ให้ชีพชื่นค่ะ ทุกสรรพสิ่งช่างผันแปรมิแน่นอน จิตและกายดั่งสมมุติหมายสอนให้รู้ละวางค่ะ คิดถึงนะคะ ซึ้งใจมากมายค่ะ สาวนา