มิติกาลตอนบุกแผ่นดินชัยวรมัน ส่วนที่ 17-18

ไบเซ็บ

อีกหนึ่งสิ่ง คือเสื้อ ใช้ล่องหน	
กำบังตน ไม่ให้เห็น ให้ตัวหาย
เมื่อใส่แล้ว ไม่มีใคร ได้เห็นกาย			
แม้ตั้งใจ ไปที่ใด สมฤดี 
เหลืออีกหนึ่ง นั่นคือ นาฬิกา		
บอกเวลา ที่จะกลับ มายานนี้
เมื่อใกล้ถึง เวลา เครื่องจำดี			
ให้เสียงตี รีบกลับ อย่างเร็วรี่
ท่านจงนำ สามสิ่งนี้ ติดไปด้วย		
จะได้ช่วย อำนวยให้ เมื่อยามหนี
แต่ขอจง อย่าใช้ ไปต่อยตี				
ใช้เมื่อมี ภัยร้าย ไม่มาดี
ทันใดนั้น ประตูยาน ก็เปิดอ้า		
แสงเจิดจ้า สาดเข้ามา ต้องเมินหนี 
จริงหรือนี่ เรามาถึง ซึ่งบุรี			
เป็นเมืองที่ อยู่ใน อดีตกาล
ทั้งสองรีบ หยิบของ มาเก็บไว้	
อาจต้องใช้ เพื่อป้องกัน ยามขับคัน
แล้วเพ่งมอง ออกไป ข้างนอกยาน			
เพียงพบพาน โดยรอบ ขอบอรัญ
พลางก้าวเดิน จากยาน มาภายนอก	
เห็นมีหมอก บางๆ ดูเงียบสันต์
ทั้งสองมอง ซ้ายขวา ยืนข้างกัน			
ประตูพลัน เลื่อนปิด สนิทลง
หันกลับมอง ดูยาน เห็นฉงน		
ก็ได้ยล เป็นเนินดิน ทำให้หลง
ไม่มีใคร ดูได้รู้ เหมือนเป็นพง			
ดูแล้วงง นี่มัน อะไรกัน
เราจะหา รีก้า ได้ที่ไหน		
คงต้องไป ค้นหาดู อย่าได้พรั่น
หากเมื่อถึง เวลา ที่ต้องการ		 	
ไม่พบพาน ต้องรีบกลับ มาที่นี้
พลางเห็นแสง แวววับ เหนือยอดไม้	
แทนร้องขึ้น มีอะไร อยู่ที่นี่
รีบเดินไป มองดู แล้วรีบชี้			
จริงหรือนี่ ปราสาท พนมรุ้ง
เป็นประสาท ฉาบยอด ด้วยทองคำ	
พวกเขานำ มาบรรจุ ด้วยเครื่องสูง
ช่วงนี้คง เป็นช่วง ยามแรกรุ่ง			
เขาจึงมุ่ง สร้างประสาท ให้งดงาม
แต่ทำไม ไม่มีคน อยู่ตรงนี้		
เพราะตามที่ ประวัติศาสตร์ มีล้นหลาม
ผู้ทำบุญ รวมทั้ง ผู้ติดตาม			
ทั้งเหล่าคน ผู้เป็นยาม คอยดูแล
อีกทั้งมี นักบุญ ผู้คอยช่วย		
คอยอำนวย ผู้คน คอยช่วยแก้
เฟรดดี้บอก มีคนที่จวนแจ		
ดูเชือนแช เดินเข้ามา ใกล้กับเรา
แทนรีบวิ่ง เข้าไป แล้วถามว่า		
พี่ชายจ๋า ข้านี้ ช่างโง่เขลา
ทำไมจึง ไม่เห็นคน แม้แต่เงา	
มีแต่เรา โปรดแจ้ง ให้รู้ความ
ชายหนุ่มจึง รีบตอบ บอกขึ้นว่า	
จงอย่าช้า รีบหนี อย่าได้ถาม
เพราะจะมี กองทัพ ของพวกจาม	
ที่ติดตาม โจมตี เมืองของเรา
พวกมันรบ โจมตี ตาเมียงแตก	
แม้หญ้าแพรก แหลกลาญ ถูกผลาญเผา
มันกำลัง บุกเข้ามา โจมตีเรา		
จงรีบหนี รีบเข้า วิมายปุระ
ทั้งสองรีบ วิ่งหนี ไปทางที่	
ชายหนุ่มชี้ บอกทาง ไม่ลดละ
เห็นผู้คน หนีภัย ได้พบปะ		
แม้หนทาง ขรุขระ ก็ไม่ท้อ