เรา..เข้า..มา ในปี อัน..โศก..ศัลย์ ปี..หนึ่ง..พัน เจ็ดร้อย ยี่..สิบ..หมอง เป็น..ปี..ที่ พวกจาม เข้า..ครอบ..ครอง ย..โส..ธร ปุระผอง ทั้ง..แผ่น..ดิน อีก..สี่..ปี ต่อมา เรา..ต้อง..หนี ด้วย..เพราะ..มี ผู้จะเอา ชี..วิต..สิ้น ถึง..หนี..ได้ แต่ก็แทบ สิ้น..ชี..วิน เลือด..ไหล..ริน จากบาดแผล ต..ลอด..เวลา เรา..คง..ตาย เพราะมิอาจ จะ.หยุด..เลือด หน้า..ซีด..เผือด หมดแรง ยาก..รัก..ษา จึง..จำ..ต้อง บันทึก เมื่อ..เว..ลา มี..ผู้..มา เข้าในยาน โปรด..รู้..ไว้ หาก..มี..ใคร เข้ามา ใน..ยาน..นี้ จะ..ไม่..มี ที่จะออก ข้าง..นอก..ได้ จะ..ต้อง..กลับ ไปช่วยเรา ไม่..ให้..ตาย มิ..ให้..หาย ไปใน อ..ดีต..กาล ถ้า..ไม่..ไป ช่วยเรา ใน..อ..ดีต คง..ต้อง..ติด จนตาย น่า..สง..สาร เพราะ..ประ..ตู มิอาจเปิด ดั่ง..ต้อง..การ ต้อง..ร้อง..ขาน ด้วยเสียงเรา เพียง..เท่า..นั้น แต่..โปรด..จำ วันที่เรา สิ้น..ชี..วิต โปรด..จง..คิด อย่าได้ ใจ..แปร..ผัน เป็น..วัน..ที่ สิบสาม เดือน..ห้า..นั้น ปี..หนึ่ง..พัน เจ็ดร้อย ยี่..สิบ..สี่ ท่าน..จง..ตั้ง เวลา ให้..ย้อน..กลับ ก่อน..ที่..เรา ชีพดับ อย่า..ได้..หนี เพราะ..มิ..อาจ จะออกไป อย่า..รอ..รี โปรด..เร่ง..รี่ รีบไป ช่วย..เรา..ที แล้วภาพนั้น ก็ดับ มืดสนิท แทนยืนคิด โอ้อะไร จริงหรือนี่ เราต้องกลับ ย้อนไป ช่วยชีวี มิรู้มี โอกาสกลับ ได้อย่างไร แล้วก็คิด ถึงคนรัก ดั่งชีวา มิรู้จะ ตามหา เราที่ไหน มิรู้จะ ห่วงใย มากเท่าใด ดวงฤทัย คงเศร้า แทบจาบัล ทั้งสองคน ไม่ต้องการ กลับอดีต จำต้องคิด หาทาง เลี่ยงอาสัญ เราต้องคิด หาทางออก โดยเร็ววัน มิฉะนั้น พวกเราคง ต้องอดตาย แต่ในยาน ไม่มี อาหารน้ำ ครั้นพอค่ำ ต่างก็ร้อง อย่างกระหาย ทรุดลงนั่ง หมดแรง มิอาจกราย พวกเราคง ต้องตาย สิ้นชีวัน แทนนั่งลง เผลอหลับ แล้วฝันไป ฝันไฉน คล้ายวันวาน ที่เคยฝัน เห็นตนเอง เป็นนักรบ เข้าโรมรัน แล้วฟาดฟัน ศัตรู ให้บัลลัย แต่พลาดพลั้ง ถูกยิง ด้วยธนู ร่างตกสู่ ปฐพี น่าใจหาย แล้วเห็นภาพ เธอที่รัก ร้องอาลัย โอ้..ไฉน สองเรา ต้องจากกัน แทนสะดุ้ง ตื่นขึ้น แล้วครุ่นคิด หรือต้องติด จนตาย น่าสงสาร แต่ถ้าเรา ไปตาม เจ้าของยาน อาจพบพาน ทางรอด อยู่ต่อไป แล้วร้องบอก ร้องเรียก เพื่อนเฟรดดี้ เราสองนี้ จำต้องยอม มิสงสัย ถ้าไม่ยอม คงต้องติด อยู่ข้างใน ไม่มีใคร เห็นเรา ตลอดกาล เฟรดดี้มอง กรอกตา พยักหน้า ไอคิดว่า คงต้องไป ดังยูขาน ไม่มีทาง หลีกหนี ดั่งต้องการ ต้องคงหาญ ย้อนกลับไป ดังพูดจา
ไบเซ็บ 11 ก.ย. 2553 20:00 น. - ID 136834 
1003
3
0
12 กันยายน 2553 16:29 น. - comment id 1155320
คุณเขียนได้เก่งมาก ร้อยเป็นเรื่องเป็นราว เคยอ่านเรื่อง สุริยวรมัน แล้วซึ้งนะ แถมได้ความรู้เรื่องภาษาขอมอีก แล้วก็เหมือนอ่านเรื่อง อตีตา เลย มาส่งกำลังใจให้ค่ะ
12 กันยายน 2553 09:20 น. - comment id 1155719
แวะมาอ่านค่ะ
13 กันยายน 2553 21:30 น. - comment id 1155941
ขอบคุณทุกๆคนที่ได้แวะมาอ่านและทุกๆคนที่ได้ให้คำติชม เรื่องนี้ค่อนข้างยาวมีทั้งหมด 81 ส่วนนะครับ จะลงสัปดาห์ละ 2 ส่วน เรื่องจะค่อนข้างรวบรัดแต่จะได้ความรู้ทั้งด้านการแพทย์ วัฒนธรรมประเพณี ศาสนาบ้างเล็ก น้อยและกลศึก.....
14 กันยายน 2553 19:53 น. - comment id 1156125
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
