สำนึกของคนเมา..มันเข้าข้อ เชิญหัวร่อ..แต่อย่าหลงมาสงสาร ฉันว่าโง่ถ้าง้อพอประมาณ ยอมซมซานมักง่าย..อย่าได้ชวน เพราะเมาเบียร์เช้า-สายมันหายเศร้า ยิ่งเมาเหงาลืมสนิทไม่คิดหวล ถ้าเป็นไวน์ยิ่งกระดก..อกรันจวน เลิกคร่ำครวญเปลี่ยนเป็นซึ้ง..คิดถึงเธอ ต่อให้ร้ายแสนร้ายก็หายโกรธ เป็นของโปรดปลอบช้ำยามพร่ำเพ้อ เมื่อไร้สิทธิ์ครอบครองมองไม่เจอ รักเบลอเบลอเหล้าบางบาง..เข้าทางมัน เพราะคอพับกับเหล้า..ฉันเอาอยู่ ได้คลอคู่เคียงเธอแบบเพ้อฝัน พอนึกภาพเธอทั้งสองประคองกัน อยากดึงดันอยากดื่ม..เดี๋ยวลืมเอง
5 กันยายน 2553 19:30 น. - comment id 1154528
มองขวดเหล้าเมื่อยามเมาดูคลับคล้าย ใครคนหนึ่งเคยทำร้ายแกล้งข่มเหง อยากเอาใจมาดองเหล้าเคล้าบทเพลง แต่หวั่นเกรงเหล้าจะขมเกินข่มใจ วันนี้ไม่มีคำลวง...ลับล่วงแล้ว เหลือเพียงน้ำในแก้วที่สั่นไหว มีน้ำ "เหล้า" แต่ไร้ "เรา" เหงาทรวงใน ไม่มีใครรักแล้ว...เจ้าแก้วเอย โผม..ยัง..ม่ายมาว...จริงๆ..นะ...
6 กันยายน 2553 07:06 น. - comment id 1154545
แหม!!!! คุณBoomerang ก็คะ... แซมก็แค่ เจ้าเจี้ยวใหญ่ อยู่ในขวด เผลอก็ดวด ดีกรีบ้าง ไม่อย่างสูง มิใช่หงษ์ หลงทาง อย่างเยี่ยงยูง ที่อยู่สูง คือกระต๊อบ บนTopดอย... ขอบคุณคนน่ารัก แซมค่ะ
5 กันยายน 2553 23:36 น. - comment id 1154559
แค่เมาเหล้า เช้าสาย หายสนิท แต่เมาพิษ รักฝัง ยังหลอกหลอน เมากัญชา ท่าจะดี พี้ก่อนนอน ตื่นมาถอน รักหาย สบายองค์.. แซมเปล่านะ...เขาเล่าว่า... กลอนไพเราะค่ะ แซมชอบมากๆ ขอบคุณที่แบ่งปัน.. แซม
5 กันยายน 2553 23:13 น. - comment id 1154572
ถ้ากินเหล้า คนเดียว มันเปลี่ยวจิต ต้องมีมิตร ไปนั่ง กินเป็นเพื่อน พอตอนจ่าย สตางค์ ทำเลอะเลือน ที่กินไป ให้เพื่อน จ่ายคนเดียว
6 กันยายน 2553 03:32 น. - comment id 1154574
คิดจะชวนดื่มเล่นเน้นพวกเพื่อน มิอาจเลือนชนชั้นถึงขั้นหลง เมื่อท่านแซมมาแจมศัพย์ประทับลง หม่อมฉันคงมิบังควรดวลพระมึน