แต่ก่อนก็เคยชินกับการอยู่คนเดียว ไม่มีใครมาข้องเกี่ยวให้เหนี่อยหน่าย อยู่คนเดียวสงบเงียบไร้ความวุ่นวาย อยากทำอะไรก็ได้ไม่ต้องสนใจใคร แต่แล้ววันนึงเธอคนนั้นก็เข้ามา มาคอยแอบแนบสนิทชิดใกล้ มาหารสองบางส่วนของชีวิตไป ยิ่งนานวันก็ยิ่งหลอมหัวใจให้กลมเกลียว แต่เมื่อเธอคนนั้นมาลาจาก มาพรากอีกส่วนของหัวใจไปให้โดดเดี่ยว เกิดความไม่เคยชินที่จำต้องอยู่คนเดียว หัวใจเปล่าเปลี่ยว..เมื่อบางส่วนของชีวิตขาดหายไป