(นรชาติที่1) บอกว่า สักวาประชาไท...ไผ่ต้องลม ใดน่าดมชมได้ก็ใจเขว วิ่งลู่โน่นเอนนี่หากมีเฮ คอยเป็นเปลเห่กล่อมไอ้เข้นอน ยอมถลำเป็นแม้ใบบักฉาก ปกป้องซากหมาเน่าให้แร้งหนอน รู้ก็รู้สติครบก็ไม่จร ชาติเลยคลอนแคลนอยู่มิวางวาย (นรชาติที่2) บอกว่า สักวาโย๋ย..โย้..ดูสิท่าน แร้งหัวล้านวิ่งโล่โซเซหา- ฐานพุ่มไม้ใบบังมาเพาะกล้า เพื่อช่อนหน้าเนื้อแท้ของพวกมัน พอหรือยังท่านเอ๋ยพอหรือยัง กลับหันหลังคืนรังพักผ่อนฝัน อย่าสนใจเสียงเห่าที่ร้องลั่น มันไม่ผันให้ไท...เจริญดอกเอย
จันทร์ดำ วราคุณ 10 มี.ค. 2553 13:45 น. - ID 133574 
1458
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
