๏ สัญลักษณ์ความงามความบริสุทธิ์ อยู่ที่จุดความเงียบความเรียบง่าย ศิลปะกับความว่างไม่มีอะไร ก็เปลี่ยนไปในความคิดคำนึง วัตถุธรรมรู้สึกได้ด้วยสัมผัส ปัจเจกทัศน์ในความซาบซึ้ง สิ่งแวดล้อมกับจินตนาการจึง ประมวลกันแล้วถึงความเข้าใจ เราอาจแยกความรู้สึกความนึกคิด กับความจริงซึ่งจิตรับรู้ได้ และสิ่งที่กำลังดำเนินไป กับยุคสมัยที่ผ่านผ่านมา เมื่ออยู่ใต้สัจจะความอยู่ ไม่เคยรู้อะไรในหล้า สัมผัสได้เข้าใจได้ก็มายา อวิชชาชั่วกัปป์ชั่วกัลป์ จะเน้นถึงความงามความพิสุทธิ์ เป็นศิลปะประดุจความฝัน ก็ลวงได้และรับได้ไม่เท่ากัน สรุปให้เชื่อมั่นไม่ได้เลย เมื่อรูปแบบความคิดผิดหมด ศิลปะถูกกำหนดแพร่เผย เสพความงามได้อย่างไรถ้าไม่เคย ไฉนเลยจะซาบซึ้งถึงสุนทรีย์ จะพูดถึงอะไรในหล้า สืบหาอุทิศชีวิตนี้ ไม่พบสัจจะสักที คงตายไปโดยไม่มีอะไร
4 มีนาคม 2553 10:25 น. - comment id 1106707
อ่านชอบเช่นกันครับ
4 มีนาคม 2553 19:46 น. - comment id 1107013
ชอบมากถึงมากที่สุด
4 มีนาคม 2553 20:19 น. - comment id 1107047
สวัสดี ครับ พี่ๆ บรมครูทุกๆท่าน ผมเข้วมาหาความรู้เพิ่มเติมครับ สุดยอดๆๆๆๆๆๆๆๆ
6 มีนาคม 2553 20:48 น. - comment id 1107952
อ่านแล้วเพลินมากๆ ครับ สมกะ เป็น ศิลป์ ชั้นยอด จริงๆ
8 มีนาคม 2553 07:08 น. - comment id 1108442
ในความเป็นศิลป์ อีกนานที่เราจะเข้าถึง... เรียนรู้ไปเรื่อยๆค่ะ..สักวันคงทำได้บ้าง
10 มีนาคม 2553 17:35 น. - comment id 1109644
55555