ยอมเลว

กฤตศิลป์ ชินบุตร

ถ้าจะดีในหมู่ผู้แสแสร้ง		
จำฝืนแรงตัวตนเข้าค้นหา
ขอเป็นเลวชั่วชาติภาวนา		
ยังสมค่าว่ามีความเป็นคน
หากจะดีด้วยวาทมธุรพจน์	
โดยขบถหัวจิตคิดเอาผล
ขอเป็นเลวคำสัตย์และท้าทน	
ยังเห็นตนมากค่าถ้อยสุนทร 
หวังจะดีด้วยปั้นหน้าสง่าโฉม
ซ่อนทรุดโทรมอัปลักษณ์ที่หลอกหลอน
ขอเป็นเลวด้วยมังสาแลอาภรณ์	
ดังผ้าผ่อนห่อนหุ้มเนื้อสุวรรณ
ถ้าจะเด่นด้วยถีบสหายขึ้น	
เสียงสะอื้นคล้ายกล่อมมาสวรรค์
ขอยอมด้อยค่าไร้ในโลกันตร์	
ยังสุขสันต์มิตรภาพกำซาบทวี
หากจะเด่นด้วยท้อต่อสำนึก	
ให้น้ำลึกศึกใกล้เอาใจหนี
ขอยอมด้อยด้วยชีพดุษฎี		
แม้นเป็นผีชื่อก็ก้องลำพองจินต์
หวังจะเด่นเป็นชื่อลือกระฉ่อน	
ด้วยเล่ห์หลอนกลลวงความกังฉิน
ขอยอมด้อยด้วยซื่อต่อฟ้าดิน	
จักไร้กินแต่เกียรติพ้องก้องกำจาย
ถ้าจะเป็นที่รักยอดสตรี		
ด้วยกายีมุ่งเอาเป็นเป้าหมาย
ขอยอมซึ่งร้างคู่ชีวาวาย		
ยังเหมือนได้ครองรักสัตการ
หากจะเป็นยอดรักคนทั้งโลก	
ด้วยอุปโลกน์ยศลาภมหาศาล
ขอยอมซึ่งคนเร่พิสดาร		
จรขอทานให้สมเพชเวทน์อารมณ์ 
หวังจะเป็นความรักอันยิ่งใหญ่	
ด้วยมารยาสาไถยให้สุขสม
ขอยอมซึ่งความรักอันระทม	
เพื่อชื่นชมจริงใจไร้เล่ห์ลวง
ถ้าหากหวังจงเถิดหากจะหวัง	
ให้งามปลั่งดุจจิตนิมิตสรวง
เมื่อมีหวังคงมิใช่ยถาดวง		
หนทางปวงล้วนลิขิตจากจิตตน 
13/02/2553