สวยงาม

-ดำรูพิโดร-

          ฉันสวยงาม คือทุกอย่างที่ฉันรู้	
แม้นพิจดูอาจกังขาว่าตรงไหน?
ฉันจำเป็นต้องตอบด้วยหรือไร
เมื่อฉันไม่สนใจที่ใครมอง
          ฉันมองดูตัวเองมาตั้งแต่เล็ก
เมื่อยังเด็กฉันโดดเด่นไม่เป็นสอง
ทั้งเรื่องเรียนเรื่องเล่นไม่เป็นรอง
ฉันเฉิดฉายถูกหมายปองและมองชม
          เรื่องรูปลักษณ์ฉันถูกทักว่าน่ารัก
มีพร้อมพรักทั้งเสื้อผ้าและหน้าผม
ฉันผิวขาวฉันแก้มป่องฉันหน้ากลม
อีกอารมณ์ก็ละมุนและสุนทรีย์
           มีรั้วรอบครอบครัวที่อบอุ่น
มีน้าป้าผู้การุณไม่แหนงหนี
ไม่เคยขาดความรักเอื้ออารี
จึงมั่นใจชีวิตนี้ดีแน่นอน
           จนวันหนึ่งฉันจึงมารู้จัก
กับความรักหนักเกินจะถ่ายถอน
ชีวิตนี้ที่เคยคิดว่าแน่นอน
ก็สั่นคลอนคลุ้มคลั่งจนพังลง
 
           ทันใดนั้นฉันเหลือแค่ตัวฉัน
ที่บกพร่องเพราะชีวันมันพลัดหลง
จากครรลองคลองธรรมตามทางตรง
เหลืออยู่คงเพียงหัวใจที่แหลกพัง
           ถึงต้องการเวลามากกว่านี้
ก็ไม่มีใครเข้าใจในความหลัง
คงไร้ค่าอธิบายให้ใครฟัง
ที่ฉันยังอยู่เฉยอย่างเคยชิน
           ฉันไม่รู้หรอกว่าอนาคต
ชีวิตนี้จะใสสดหรือหมดสิ้น
จะมีเงินสักกี่บาทไว้หากิน
มิใคร่อยากจักถวิลถึงมันเลย
	
          ณ จุดนี้ใครคงมองว่าฉันแพ้
ว่าฉันแย่ที่คุดคู้อยู่เฉยๆ
ไม่ทำงานและไม่ทำอะไรเลย
ช่างเขาเถิดมิขอเอ่ยเอื้อนสิ่งใด
          ฉันสวยงาม คือทุกอย่างที่ฉันรู้	
แม้นพิจดูอาจกังขาว่าตรงไหน?
ฉันกำลังซ่อมบางสิ่งที่พังไป
เมื่อไหร่กลับมาดีได้ คงได้ดี
เมื่อไหร่กลับมาดีได้ คงได้ดี