หยุดเถิดมวลมนุษย์...

ตะวัน

        จริตจรรยาชั่วช้า                       ชุกชุม
โมหะดั่งมรสุม                                   เสกสร้าง
ตัญหาก่อก้อนกุม                              เกาะจิต  ใจแฮ
ทั่วถิ่นจึ่งรั่วร้าง                               ร่วนไร้อริยชน
    ฤาโลกสุดอาจเอื้อม                        อหิงสา
ฤามนุษย์ปรารถนา                           นรกร้อน
จึงแก่งแย่งเข่นฆ่า                             คารวะ  อำนาจ
แปรเปลี่ยนเป็นปลิ้นปล้อน                ปลดสิ้นมโนธรรม
       พสุธาสะเทือนสะทกสะท้าน                 ถล่มทลาย
มวลหมู่มนุษย์มุ่งหมาย                          มิสุดมิสิ้น
จักรวรรดิวะวุ่นวะวาย                           วอดทั่ว
ดาลเดือดดับด่าวดิ้น                              ด่างพร้อยทั่วธรา
    มโหรีตีเป่าร้อง                                  รัวระงม                    
เสียงส่งสู่กามรมณ์                                 รุ่มเร้า
ฝักใฝ่สิ่งโสมม                                       หมกมุ่น
สารพัดสิ่งยั่วเย้า                                    หยุดยั้งมโนธรรม
    สรวงสวรรค์สรรเสกสร้าง                   สรรพสัตว์
กำเนิดกฎบริพัตร                                  ผูกหล้า
บัดนี้โลกวิบัติ                                        เบนเปลี่ยน ตามกฎ
ไฉนบ่เสกผู้กล้า                                    กอบกู้เสถียรธรรม