ครุฑยุดนาค

สุริยันต์ จันทราทิตย์

     ด้วยความแค้นแจ้นโจมโถมสะบัด		
กระพิอพัดปีกเป็นพายุใหญ่
แหวกคงคาฆ่ามันให้บรรลัย
					
จับกินให้สมแค้นแน่นอุรา
     เพียงฉีกกินเปลวมันใต้ชั้นท้อง
				
พลีฉลองแค้นเซ่นเป็นมังสา
ทิ้งเศษร่างร่วงลงเหนือคงคา
					
เกลื่อนตายเกลื่อนน้ำตาร่ำอาลัย
     นาควางแผนศึกหาญเชิงการยุทธ์
กลืนศิลาสมุทรก้อนหินใหญ่
เพิ่มน้ำหนักกักหน่วงถ่วงเข้าไป
					
ครุฑคงมิเฉลียวใจไม่รู้ทัน
     เมื่อน่านน้ำถูกแหวกแยกเป็นร่อง	
เห็นครุฑจ้องหมายฆ่าให้อาสัญ
ครั้นยื้อยุดฉุดจากน้ำขึ้นตามกัน					
ครุฑก็พลันจมลงใต้คงคา
	
     ขาดอากาศหายใจให้แดดิ้น			
ชาติสุบรรณ์ปักษิณต้องสิ้นท่า
หลงกลลวงถ่วงหินกินศิลา					
พ่ายย่อยยับอัปราแก่นาคินทร์
	
     ครุฑยิ่งคิดยิ่งแค้นแสนอาฆาต				
มุ่งหมายมาดสู่มหาชลาสินธุ์
กระโจนสู่ห้วงธาราแหวกวาริน
					
จับนาคกินยึดทางหางนาคา
     นาคไม่ทันระวังก็พลั้งพ่าย
				
สำรอกคายก้อนหินแพ้สิ้นท่า
ตกเป็นเหยื่อแค้นเซ่นเช่นเคยมา
					
อนิจจากำสรดแทบหมดพงศ์
     สำเหนียกเสียงสำเนียงก้องซร้องเวหา				
แหวกม่านน้ำผ่านม่านฟ้าน่าพิศวง
ครุฑยุดนาคพรากชีวิตถูกปลิดปลง
					
ร้อนถึงองค์ทรงสุบรรณ์พระบัญชา
     "จงยุติความแค่นแค้นเสียเถิด
				
ท่านต่างเกิดร่วมวงศ์เผ่าพงศา
สืบเลือดเนื้อเชื้อไขในบิดา
					
จงเมตตาปรองดองพี่น้องกัน"
     เมตตาธรรมค้ำจุนหนุนนำโลก
				
คลายความโศกล้างความขื่นคืนสุขสันต์
ครุฑยุดนาคเล่าอ้างแต่ปางบรรพ์
					
"ครุฑปุราณะ"นั้นจารบรรจง
     สำเหนียกเสียงสำเนียงก้องซร้องเวหา			
แหวกม่านน้ำผ่านม่านฟ้าน่าพิศวง............