๑. ในยุคโลก ก้าวล้ำ นำสมัย วัฒนธรรม ชาติไทย ใกล้เลือนหาย โขน-ละคร ร่ายรำ คำแพรวพราย บทกวี ลวดลาย ใกล้สิ้นลง.. ๒. แต่เปรมปรีดิ์ ดีใจ ในมิตรหนึ่ง ผู้ที่ซึ่ง เดินตาม ความประสงค์ สืบวัฒนธรรมเก่า แห่งเผ่าพงศ์ จักดำรง ที่พึ่ง อีกหนึ่งทาง.. ๓. ขอเพื่อนเป็น ดังแสง แห่งรัตนะ รักษาพงษ์ วงศ์ศิลปะ เป็นแบบอย่าง ในภาพเหมือน หมอกควัน อันเบาบาง จะรุ่งเรือง จะกระจ่าง อีกครั้งครัน.. ๔. ความสามารถ เพื่อนมี และมีพร้อม เพื่อนจึงน้อม อุทิศ ด้วยจิตมั่น ประการหนึ่ง กล่าวไว้ นัยสำคัญ เพื่อนผูกพัน ศรัทธา เหนือค่าใด.. ๕. แม้โลกยุค ก้าวล้ำ นำวิถี วัฒนธรรม ก่อนมี ยังทันสมัย ศิลปะ ศิลปิน บนถิ่นไทย ศิวณัฐ รักษาไว้ ให้มั่นคง... ด้วยความหวังดี **.. เช่นรวีโชติ ..** ( ก.ประแสร์ ศิษยาพร )
5 มกราคม 2553 23:12 น. - comment id 1082244
จำเรียงคำ นำใจ ให้ปลาบปลื้ม เหมือนด่ำดื่ม อมฤต ประสิทธิ์สวรรค์ บรรจงกลอน วอนว่า สารพัน ด้วยชีวัน นั้นหวง ห่วงคะนึง มิจัดเจน เช่นกวี ที่วิจิตร เป็นเพียงมิตร กลอนด้น เพียงคนหนึ่ง บ้างจับคำ นานา มารำพึง ด้วยใจซึ่ง รักลบอง ทำนองกลอน ***************************************** สักรวาฟ้าขาวจวนเช้าแล้ว เสียงเจื้อยแจ้วโขนละครจะจรหาย ทิ้งเป็นเสียงวารวันไว้บรรยาย คือความหมายมนต์ศิลป์แผ่นดินทอง พรุ่งนี้หรือที่ชื่อจะลาลับ ฝังไว้กับธรณินสิ้นทั้งผอง ไม่หวนคืนตื่นเพรียกร่ำเรียกร้อง เมื่อคนไทยไม่มองของเก่าเอย ฯาะ ขอบพระคุณมากครับในมิตรภาพ เพียงรู้ว่ายังมีคนสนใจงานเขียนแบบโบราณอยู่ ก็ได้กำลังใจมากขึ้นอีกโขแล้วครับ ขอบพระคุณจริงๆ
6 มกราคม 2553 06:06 น. - comment id 1082285
แวะมาเยี่ยมค่ะ เห็นด้วยกับคุณค่ะ
6 มกราคม 2553 07:56 น. - comment id 1082302
ช่วยดำรงแบบเป็นผู้ชมก็แล้วกันนะคะน้องก้อง
9 มกราคม 2553 22:06 น. - comment id 1083669
๑. ขอชื่นชมในความรักในศาสตร์ศิลป์ไทย ในตัวของคุณศรีอักษรลักษณ์ ( เพชรสังคีต ) ๒. ขอขอบคุณคุณนรสิริครับที่แวะเวียนมา อ่านกลอนของผม ถ้ายังไม่สวยงามจะค่อยๆ ปรับปรุงนะครับ ๓. ใช่ครับพี่กานต์ ( เพียงพลิ้ว ) ผมคงได้แต่ เป็นผู้ชมที่ดี ... เพราะทางด้านศิลปะผมแล้ว เห็นจะไปรอดแค่บทกวีแค่นี้เองครับ อิอิ ขอบคุณพี่มากนะครับที่ยังคงแวะเวียนมาให้ กำลังใจน้องคนนี้เสมอ