. . . การเดินทาง ล่วงระวางหน่วงนับ ความสับสน เนิ่นครรลองกองเกวียน ผู้ทุกข์ทน จักสิ้นการว่ายวน โดยเรี่ยวแรง ทึ่สุดนั้น ใช่งดงามความฝัน ดังแสวง สรรพสิ่งวาดเวียน การเปลี่ยนแปลง ปวดร้าวโลกสำแดง โดยความจริง จำยอมรับ ในรุนแรงอันถมทับ สรรพสิ่ง เกลื่อนชีวิตผ่านล่วง การช่วงชิง สุดท้ายเราแอบอิง อะไรโลก รอยยิ้มแย้ม ประทับแรมเลือนหน คืนหม่นโศก กี่ถ้อยคำอำลา พาวิโยค ชั่วหรือโชคชะตา มรรคานี้ การดำเนิน สืบก้าวเผินเหินห่าง ระหว่างวิถี ล่วงสุขโศกโลกสร้าง ให้ต่างมี ผ่านชั่วดี สืบเห็นในเป็นไป ยอมรับ ข้ายอมรับ สรรพทุกข์คณานับ กว่าสิ่งไหน ค้นเศษซากสุขเสี้ยว ปลอบเปลี่ยวใจ มิพบนัย อันโน้มประโลมทาง สุดท้าย ล่วงชีวิตเดียวดาย แลอ้างว้าง สรรพสิ่งเคลื่อนคล้อย สู่ปล่อยวาง ปลดชีวิตเปราะบาง อย่างเอกา ………………… โดยคำ ลานเทวา
ลานเทวา 28 ธ.ค. 2552 17:04 น. - ID 131755 
1357
2
0
28 ธันวาคม 2552 20:45 น. - comment id 1080142
มาชมครับ
28 ธันวาคม 2552 20:45 น. - comment id 1080144
คืนนี้ค่ำแล้วหยุดพักก่อนดีไหมคะ พอหายล้าหายเหนื่อยค่อยเดินต่อไป
28 ธันวาคม 2552 23:00 น. - comment id 1080211
ขอให้หายสับสน และเดียวดายนะคะ หวัดดีปีใหม่ค่ะ
29 ธันวาคม 2552 03:02 น. - comment id 1080242
จำยอม ฤา ยอมรับ แม้จะอับคับใจให้ห่างหาย ในที่สุดหยุดฝันอันเดียวดาย สิ่งสุดท้ายกายเรานั้นเล่าใคร... นัยฯ ของบทกลอน เหงามากค่ะท่าน
29 ธันวาคม 2552 07:49 น. - comment id 1080267
หวัดดีขอรับ...คุณ คนลานเทวา จับใจจริงๆ...ท่าน... อยากมองคำ,นึกคำ...ได้อย่างนี้บาง... สวยงามมาก...ขอรับ...
29 ธันวาคม 2552 21:50 น. - comment id 1080631
เหนือคำบรรยายครับ ชอบมาก ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
