**.. ถือ"ไม้หนึ่ง" ฟาดฟัน กระสันเลือด กุนที เดือด ทั่วถิ่น แผ่นดินผอง ร่ายลำนำ จิตไร้ การไตร่ตรอง และผยอง เทียบค่า ปรมาจารย์.. **.. ท่านเลือกฝัก เลือกฝ่าย ง่ายเพียงนิด กล่อมความคิด ปวงประชา มหาศาล ให้หลงเพ้อ เผลอพก โลกนิทาน กูเกลียดรัฐประหาร กูรักประชาธิปไตย.. **.. ที่เกลียดยิ่ง ชิงชัง อย่างที่สุด กวีดุจ มารยา คอยสาไถย "กวีราษฎร์" ลาดเลว สู่เปลวไฟ บทกวี จัญไร จึงเกลื่อนเมือง.. **.. ผ่านรูปสื่อ พิมพ์ขยะ มติชั่ว กลอนมั่วมั่ว ตีตน ว่าคนเฟื่อง รวมหนึ่งเล่ม ร้อยคำ ให้ชำเลือง ใต้ชื่อเรื่อง มุมชั่วร้าย ของนายกวี .. **.. ข้าอาลัย ไห้หวน จวนใจสลาย ถ่มน้ำลาย รดกลอนกลาก ชื่อ ศักดิ์ศรี จงไปสู่ ภพหน้า ถ้าหากมี อย่ากลับมา เกิดที่ ... แผ่นดินไทย ... ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส ก.ประแสร์ ศิษยาพร ปล. ข้าพเจ้าได้อ่านข่าวและบทกวีของนักกลอนท่านหนึ่งที่มีบางเรื่อง ค่อนข้างหมิ่นเหม่ต่อสถานการณ์บ้านเมืองในปัจจุบัน การเขียนกลอนเรื่อง นี้ของข้าพเจ้าเป็นการแสดงออกในความไม่เห็นด้วยต่องานเขียนของกวี คนดังกล่าว ( หากคิดว่าข้าพเจ้าโป้ปดลองหาอ่านได้ ) ... ข้าพเจ้าก็ไม่อยาก เชื่อสายตาตนเองเช่นกันว่านักกลอนที่ข้าพเจ้าเคยชื่นชมในผลงานจะแสดง ออกซึ่งความคิดเช่นนี้ ... อย่าโกรธข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าก็เพียงใช้เสรีภาพ ในการแสดงความคิดเห็น เหมือนใครบางคนที่กระสันชอบเรียกร้อง สิทธิเสรีภาพเท่านั้นเอง " คุณธรรมแห่งกวี " ที่เคยแต่ง ... **.. บทกวี ใช้สร้าง ทางถูกต้อง ใช่ต่อรอง อำนาจ ขาดศักดิ์ศรี เขียนรับใช้ หมู่ชน คนไม่ดี เฉกกลอนที่ " ห้องสุขา" ค่าเท่ากัน ... หมายเหตุ ... ท่านอาจอ่านไม่สะดวก เพราะข้าพเจ้าเจตนาใช้สีดำ เพื่อไว้อาลัยกับการจากไปของศักดิ์ศรี " คนเขียนกลอน " คนหนึ่ง
30 พฤศจิกายน 2552 08:27 น. - comment id 1069167
กวีเท่านั้นที่เข้าใจบทกวี ปลงซะบ้างก็ดีนะท่าน จะได้ไม่ทุกข์ใจมากนัก ถ้าเขาทำให้เสียจริตแห่งความเป็นกวี แล้วเรายังไปเต้นร่ำกับเขา ก็เท่ากับเรากำลังจะเสียจริตแห่งความเป็นกวีไปด้วยเท่านั้น...เสียดาย...เสียดาย
30 พฤศจิกายน 2552 11:41 น. - comment id 1069202
ขอขอบคุณความเห็นของชาวนาเสรีครับ แน่นอนครับที่กวีต้องรู้อารมณ์ของบทกวี ผมจึงรู้สึกในบทกลอนอัปยศบางชิ้นของบางคน ที่มีความหมิ่นเหม่ต่อสถานการณ์บางเมือง ในขณะนี้ ... บ้านเมืองต้องการความสงบสามัคคี แต่บางใครต่างหากที่ปั่นป่วน เสียดายที่กวีเอาบทกวีมาใช้ในทางที่ผิด ท่านคงไม่ว่าผมนะครับ ... ผมใช้เสรีภาพ ในการแสดงความคิดเห็นตามที่รัฐธรรมนูญ รับรอง ... ดังนามท่าน ... ชาวนา " เสรี "
30 พฤศจิกายน 2552 13:43 น. - comment id 1069233
บทกวี มีชีวิต รักประเทศไทยครับ
1 ธันวาคม 2552 20:42 น. - comment id 1069725
รักประเทศไทย เหมือนกาน อยากให้ได้คนดีๆ เข้าสภาเยอะๆ เบื่อที่จะต้องมานั่ง ฟังข่าว สส. โกงกิน เบื่อพวกสีๆทั้งหลายด้วย เบื่อๆๆๆๆๆ
1 ธันวาคม 2552 20:45 น. - comment id 1069727
ว่าแต่.... ไปโกรธอะไรคนนั้นมากมายเหยอ? ถึงกับต้องมาแต่งกลอนยาวแบบนี้เลย? เค้าเค้าจะ เขียนแบบกากๆ ก้อปล่อยเค้าไปเหอะ คุณ แต่งแบบดีๆ ไม่กล่าวถึงคนอื่น ไม่ว่าคนอื่นก้อจะได้เป็นตัวอย่างที่ดีนะครับ ปล. แต่เรื่องการเมืองนี่ น่าเบื่อจริงๆ คราวหลังไม่แต่งกลอนการเมืองแระ แต่งไป มันก้อไม่ได้อะไรดีขึ้นมา เนาะ
2 ธันวาคม 2552 00:45 น. - comment id 1069786
ขอขอบคุณในทุกๆความเห็นครับ สำหรับที่คุณ drroyz สงสัยว่าผมไปโกรธอะไร กับคนคนนี้มากมาย ... อันที่จริงผลงานของ " คนเขียนกลอน " คนดังกล่าวผมเคยอ่าน และชื่นชมเสียด้วยซ้ำไปครับ ... แต่บทกวี บางชิ้นมันหมิ่นเหม่มาก ตามที่ผมกล่าวล่ะครับว่า หากใครคิดว่าผมเพ้อพกไปเอง ท่านสามารถหา บทกวีอัปยศเหล่านั้นได้จากสื่อบางแขนง ... ผมกล้าเขียนกลอนโต้กลับ เพราะผมได้อ่าน บทกวีอันหมิ่นเหม่เหล่านั้นแล้ว และเชื่อเหลือเกินว่า หากท่านได้อ่านท่านก็คงจะคิดทำเช่นเดียวกับข้าพเจ้า ... ประการสำคัญ ... ในบทกวีชิ้นนี้ ข้าพเจ้า มิได้เอ่ยเลยว่าคนเขียนกลอนคนดังกล่าวคือใคร ดังเช่นลูกเล่นของคนคนนั้นที่เขียนพาดพิง อย่างไม่เหมาะสมด้วยวิธีการไม่เอ่ยชื่อบุคคล เช่นกัน ... ขอขอบคุณมากครับ ข้าพเจ้าขอน้อมรับความคิดเห็น
16 กุมภาพันธ์ 2553 10:01 น. - comment id 1100553
ขอโทษทุกๆคน นะ อ่านแล้ว อย่าหยุด กรุณาอ่านต่อ เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว.... อ่านต่อเลย เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในเทศบาล.ท่าเรือ เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดินเข้ไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เดะเล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชื่อ"เปลวเทียน"เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมกอยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมาอยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่ออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่นิ้งได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชื่อ และคิดว่ามีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ***********************************- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็กเหล่านั้นตายได้เช่นไร __________ ตอนนี้พวกเทอได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี (ปล ห้ามส่งมายังคนเดิมที่ส่งมาอีก ไม่งั้นจะรับโทษฐานคืน ตาย!!!!!) -----------------------------------------------------------------ขอโทษทุกๆคน นะ [โดนมาเหมือนกัน]