ดอกเอ๋ยดอกเสน่หา มนุษย์หลงมนตราพาลุ่มหลง บ้างก็สุขบ้างก็ทุกข์มิมั่นคง จิตพะวงหวังพบหวานตราบนานเนา แต่โลกนี้มีสิ่งใดใจสั่งได้ ให้ได้รักสมปองมิต้องเหงา ใจของใครของเขาใช่ของเรา เพียงภาพเงามายาพาสมมุติ เหนือควบคุมบังคับเกินนับนึก ล้ำลึกสัจจธรรมอันพิสุทธิ์ พระพุทธองค์เพียรภาวนาสู่วิมุติ เพื่อผองชนหลุดพ้นพันธนา รอยธรรมรอยทองรอยทาง ก้าวย่างลาโลกโศกปรารถนา แม้นล้มลุกคลุกคลานกัปป์กาลเวลา เพียรจนกว่าจิตว่างกระจ่างใจ ขอบคุณทุกทุกข์บทเรียนที่ได้พบ จนเจนจบเจ็บจากมากแค่ไหน ฝึกอุเบกขาแม้นเหน็บหนาวสักเท่าใด อัญมณีภายในสว่างพราวร้างร้าวราน ในภพชาติปางก่อนอรชรจิต คงสร้างทิพย์กุศลธรรมสถาน จึ่งดลให้ดวงใจในชาตินี้ดั่งบัวบาน งามตระการซึ้งสัจจธรรมระกำรัก จุดเทียนทองบูชาพระพุทธาสวรรค์ นิมิตขวัญกราบแทบบาทพระทรงศักดิ์ ร้อยมาลัยพุดซ้อนศรัทธาภักดิ์ ปิตินัก.. พระพุทธพักตร์แย้มโอษฐ์รับด้วยเมตตา.......! .......................................................
16 กันยายน 2552 14:33 น. - comment id 1039245
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem116274.html ในยามเย็นตะวันลาฟ้าโพล้เพล้ บทเพลงเห่ลาล้อมหลอมใจขวัญ นวลดอกแก้วยังผลิงามท่ามคืนวัน สร้อยอักษราฝันยังผลิช่อละออใจ ร่ายรจนาภาษาดวงดอกไม้ หวังเพียงให้โลกงดงามพิสุทธิ์ใส เป็นมิ่งขวัญหยาดน้ำค้างพร่างดวงใจ ให้คนไทยซึ้งค่าธรรมนำชีพชนม์ ร้อยบุปผาทั้งหล้าโลกมาวางพลี แทนมณีในดวงจิตพร่างกุศล ดอกบัวบุญบานเหนือโลกลบโศกคน ฟ้าดินดลหยาดน้ำค้างใจไม่แล้งราน มองโลกนี้ธรรมดาใจในแตกต่าง ให้กระจ่างวิญญาญ์คอยสร้างสาน รู้รักษ์สามัคคีมีปัญญาดั่งบัวบาน ใช้น้ำใจสมานก่อนแผ่นดินเดือดด้วยเลือดนอง... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song774.html สี่แผ่นดิน คนมี ชีวิตและกายา ถือ กำเนิดเกิดมา เป็นหญิง หรือว่าเป็นชาย ผู้มี พระคุณอันแสนยิ่งใหญ่ กว่า สิ่งใด ก็คือแผ่นดิน เป็นแดน ที่ให้ชีวา พึ่งพา อาศัยและอยู่กิน คุณใด จะเปรียบแผ่นดิน เอื้อชีวิน จากวันที่เกิด จนตาย ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน ความทุกข์เยือน เรือนกาย หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้ สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา ยามดี เราดีตาม ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์ หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน ความทุกข์เยือน เรือนกาย หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้ สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา ยามดี เราดีตาม ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์ หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน...
16 กันยายน 2552 15:09 น. - comment id 1039252
วางดอกไม้ให้น้องน้องในอ้อมตัก ด้วยความรักจากจิตใสใจดวงนี้ หวังชีวีน้องน้อยจักพลอยแพรวดั่งอัญมณี ตราบชีพนี้เป็นมงคลขวัญนิรันดร์กาล..ค่ะ พี่พุดรจนางานมานานนักหนาแล้วค่ะ อย่างสัตย์ซื่อต่อดวงจิตนี้ ที่เกิดมารักระบายงานรจนาภาษาไทย ภาษาทองภาษาธรรม เท่าที่จะทำได้.. งานพี่พุดหน้าส่วนตัว ในกล่องเก็บบทกลอนเก่า จะมีผู้เข้าไปเยือนยามอยากพบ สุนทรีย์รสความงามเงียบเรียบง่ายค่ะ ทั้งในนามปากกาสาวบ้านนา และ.. นามพุดค่ะ น้องรักนั่นคือหยาดน้ำค้างที่พร่างพรม ลงบนเนื้อใจนักอยากจะเขียนเพียรฝันคนนี้ ผลงานที่เราทำด้วยความรัก อาจจะน้อยค่านักนะคะ แต่.. พี่พุดเลือกที่จะทำ ด้วยจิตอันตั้งมั่นในกุศล ว่า.. ลมหายใจนี้จักพลีเทิด ทำทุกสิ่ง เพื่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์ และ เพื่อแผ่นดินทองอันเป็นที่รักยิ่งของเราค่ะ รักน้องนะคะ มีเวลามาอ่านงานอีกนะ ให้พี่พุดมีพลังใจนะคะ พุดเคยไปอาศัยวัดป่าธารน้ำทิพย์ พักพิงอิงโอบใจ พาจิตภายในให้ได้พบความ ไสวว่างกระจ่างแจ่มเลยค่ะ และ.. จากธรรมชาติภายนอก ทุกสรรพสิ่งที่ยังงดงามเรียบง่าย วิถีผู้คนที่ยังใช้ชีวิตอย่างสมถะ มีศาสนานำทางดั่งดวงแก้วมณี มีชีวีที่รู้รักสามัคคี พอเพียง เพียงพอ พุด..ได้พบกับเด็กๆที่แสนน่ารักเหลือเกินค่ะ พากันมาช่วยงานวัด และ.. ช่วงเวลาเหล่านั้น ได้สร้างสายธารบุญสัมพันธ์ ระหว่างเราจนยากจะลืมเลือนค่ะ พุด..ปวารณากับหลวงพ่อไว้ค่ะ จะหาทุนสร้างสถานปฏิบัติธรรม พุดจะประชุมกับหลวงพ่อและญาติธรรม ในวันอังคารนี้ และ.. ด้วยจิตดวงกุศลใสประภัสสรนี้ หวังงานบุญนี้จักผ่านพ้น จนสำเร็จลุล่วงค่ะคนดี.. ชื่นใจจังค่ะ ที่ได้พบกัลยาณมิตรธรรม ทั้งคุณแม่และลูกชาย ที่ได้เลือกเดินทางสายสีขาว ให้จิตพรายพรายดั่งบัวบาน เหนือโคลนคนนะคะ รักและรักค่ะ พุดกำลังจะลงงานรจนานี้นะคะ เรือปัญญาพายพาพ้นอัปปาง.. กลางทะเลคน... นิ่งนิ่ง ณ ภายใน ใจสงบ กลับค้นพบอัญมณีมากมีค่า ดั่งดวงแก้วกระจ่างกลางนภา งามเกินกว่าบอกใครในใจตน เห็นโลกนี้เป็นเช่นนี้มีสุขทุกข์ ไฟร้อนรุกรอเผาร่างสร้างสับสน ทุรนเร่าหนาวกิเลสว่ายเวียนวน เพียรเหนือคนสร้างเสบียงบุญกุศลใจ หยดสายธารบุญวันละนิดจิตเต็มอิ่ม แล้วแย้มยิ้มรับธรรมชาติบริสุทธิ์ใจ เปิดใจรับธรรมะเป็นเกราะคุ้มกันภัย ให้ดอกบัวบุญบานไสวลบมืดมน จากกอจิตที่แสนว่างวางยึดมั่น พบฝั่งฝันนิพพานรอเรือกุศล เพียรพายพาฝ่าพายุกล้าฝึกกมล เหนือเรือคนขาดปัญญา พาอับปาง.... พราวพราวพรายพรายพร่างพร่าง น้ำค้างระยิบระยับสลับสี ประดับดอยประดับเด่นเช่นมณี สร้างแผ่นดินลับลี้มีชีวิต อัญมณีจิตดั่งรัตนมณีไร้สีสัน หากงดงามเงียบงันแสนใสว่าง ไร้ตัวตนสิ้นกิเลสรู้ปล่อยวาง คือหนทางแห่งชีพชนนี้พลีเลือกแล้ว ดอกปัญญาผลิช่อจากกอสติ มั่นสมาธิมีธรรมนำน้อมหนุน รู้รักษาจิตภายในไม่วายวุ่น ดอกธรรมคุณจักบานไสวไปนิรันดร์.. แผ่นดินนี้แสนงดงามด้วยเรียวรวง อีกทั้งปวงป่าธรรมชาติพิสุทธิ์ใส งามอัญมณีผองชนมีธรรมกำกับใจ งามเกินใดได้พบพระมิ่งขวัญ ภูมิพลังแห่งแผ่นดิน...
16 กันยายน 2552 15:13 น. - comment id 1039253
ฝากมาลัย *มณีน้ำค้าง* และ.. *รวงทองแห่งท้องทุ่ง* วางพลีกำนัล แด่.. ทุกดวงใจด้วย แรงรักศรัทธาใจ ของสาวบ้านนานะคะ ร้อยมาลัยรวงทองแห่งท้องทุ่ง ร้อยมาลัยสายรุ้งแสนงามในเวิ้งฝัน ร้อยดาวดวงปวงสุมาลีพลีกำนัล ดั่งสร้อยฝันรัดร้อยแทนสร้อยทรวง ร้อยมาลัยดวงดอกพุดพิสุทธิ์ใส อธิษฐานใจให้คุณแก้วมณีดั่งศรีสรวง เป็นมิ่งขวัญอายุมั่นดั่งจันทร์ดวง ประทับทรวงในดวงใจน้องพี่... เป็นที่รัก..ในร่มรัก..ในเรือนรัก... ...............................
16 กันยายน 2552 15:17 น. - comment id 1039254
แต่ปางก่อนสอนเล่ห์สิเนหา ยามร้างลาพาโศกวิโยคร้าว ใจดวงน้อยพลอยเจ็บเก็บเรื่องราว แม้เหน็บหนาวก้าวเดินเจริญธรรม จากบทเรียนเวียนบอกยอกชีวิต ฟ้าลิขิตติดบ่วงห้วงความช้ำ หมายลืมบาปกราบพระผละละกรรม อย่ากลายกล้ำย้ำอีกหลีกพ้นทาง พี่พุดคะ ลำนำบทนี้ ช่วยให้ปรางมีแรงต่อสู้อีกมากค่ะ อีกทั้งให้ความรัก และหน้าที่ของเราให้ตอบ แทนพระคุณแผ่นดิน ช่างยิ่งใหญ่จริง ๆ ค่ะ ขอให้พี่พุดมีความสุขนะคะ ด้วยรักพี่พุดเป็นที่สุดค่ะ
16 กันยายน 2552 15:31 น. - comment id 1039259
ทุกข์แผ่นดิน ทุกข์แผ่นดินหนักยิ่งกว่าขุนเขา หน้าที่เราเขาเตือนอย่าหนีหาย เป็นบุญคุณยิ่งใหญ่นับมากมาย จิตมุ่งหมายขอตอบแทนคุณแผ่นดิน ยามแผ่นดินมีทุกข์ร้อนระอุ ดุจน้ำพุพวยพุ่งจากซอกหิน แผ่นดินนี้เกิดมาแหล่งทำกิน จนตราบสิ้นลูกหลานได้อยู่เย็น ขออนุญาตฝากบทกลอนไว้อ่านเล่นครับ
16 กันยายน 2552 16:06 น. - comment id 1039273
สวัสดีค่ะพี่พุด น้องยังคิดถึงพี่พุดเหมือนเดิม บางครั้งไม่ได้เข้ามาคุยด้วย ไม่ได้หมายความว่าลืมนะคะ น้องมีฝันที่ต้องทำให้สำเร็จภายในห้าเดือนนี้ก่อนกลับบ้าน คือการทอผ้าพันคอให้เด็กนักเรียนโรงเรียนเก่าที่เคยสอน ที่กาฬสินธุ์ ต้องอดทนและทำให้ได้ค่ะพี่พุด น้องพยายามศึกษาธรรมะ อยากเจริญรอยตามพี่พุด แต่ยังไม่ทราบว่าจะไปได้แค่ไหนนะคะ กิเลสยังมีมากมาย ค่อยๆตัดไปทีละน้อย เหมือนน้ำซึมบ่อทราย ขอให้พี่พุดมีความสุขมากๆทุกวันนะคะ ขอพรพระคุ้มครองคนดีอย่างพี่พุด ให้สงบสุข ร่มเย็นตลอดไปค่ะ
16 กันยายน 2552 16:09 น. - comment id 1039275
ความคิดเห็นที่ 4 : หมายเลข 1054589 แต่ปางก่อนสอนเล่ห์สิเนหา ยามร้างลาพาโศกวิโยคร้าว ใจดวงน้อยพลอยเจ็บเก็บเรื่องราว แม้เหน็บหนาวก้าวเดินเจริญธรรม จากบทเรียนเวียนบอกยอกชีวิต ฟ้าลิขิตติดบ่วงห้วงความช้ำ หมายลืมบาปกราบพระผละละกรรม อย่ากลายกล้ำย้ำอีกหลีกพ้นทาง พี่พุดคะ ลำนำบทนี้ ช่วยให้ปรางมีแรงต่อสู้อีกมากค่ะ อีกทั้ง ให้ความรัก และ หน้าที่ของเราให้ตอบ แทนพระคุณแผ่นดิน ช่างยิ่งใหญ่จริง ๆ ค่ะ ขอให้พี่พุดมีความสุขนะคะ ด้วยรักพี่พุดเป็นที่สุดค่ะ ปรางทิพย์ เมื่อวานรักวันนี้ชังหวังใดชื่น ปลุกชีพตื่นดั่งบัวบุญกุศลจิต ณ กลางใจสว่างพราวราวแสงทิพย์ จักสถิตสุขนิรันดร์ใช่ฝันลวง...! ..........................
16 กันยายน 2552 16:47 น. - comment id 1039286
ทุกข์แผ่นดิน ทุกข์แผ่นดินหนักยิ่งกว่าขุนเขา หน้าที่เราเขาเตือนอย่าหนีหาย เป็นบุญคุณยิ่งใหญ่นับมากมาย จิตมุ่งหมายขอตอบแทนคุณแผ่นดิน ยามแผ่นดินมีทุกข์ร้อนระอุ ดุจน้ำพุพวยพุ่งจากซอกหิน แผ่นดินนี้เกิดมาแหล่งทำกิน จนตราบสิ้นลูกหลานได้อยู่เย็น ขออนุญาตฝากบทกลอนไว้อ่านเล่นครับ วิชัย ฝาก นิราศนรินทร์ใ ห้คุณวิชัยเสพชื่นในคืนเศร้า หนาวจิตด้วยค่ะ http://www1.tv5.co.th/service/mod/heritage/nation/nirad/narin/narin.htm จากนิราศนรินทร์ ของนายนรินทรธิเบศร์ (อิน) อยุธยายศล่มแล้ว ลอยสวรรค์ ลงฤา สิงหาสน์ปรางรัตน์บรร- เจิดหล้า บุญเพรงพระหากสรรค์ ศาสน์รุ่ง-เรืองแฮ บังอบายเบิกฟ้า ฝึกฟื้นใจเมือง
16 กันยายน 2552 17:22 น. - comment id 1039304
เจ้าคือรวงทองแห่งท้องทุ่ง คือเรียวรุ้งประดับนภายามฟ้าใส คือบัวบานกลางบึงงามเหลือใจ คือพะยอมไพรล้ำค่ามณีดิน....!
16 กันยายน 2552 19:55 น. - comment id 1039335
แวะมาอ่านกลอนกับดูภาพสวย ๆ ครับ
17 กันยายน 2552 08:58 น. - comment id 1039393
สยามมินทร์ อมรรัตน์โกสินทร์ฟื้น คืนยิ่ง ศาสน์ฟุ่งเฟื้องเป็นมิ่ง ขวัญแท้ จักรีวงศ์พงศ์แพร้ว โพธิบัล- ลังก์เอย เบิกม่านอบายแก้ แว่นแคว้นสยามมินทร์ ขออนุญาติฝากโครงไว้ครับ
17 กันยายน 2552 11:34 น. - comment id 1039555
แวะมาอ่านกลอนกับดูภาพสวย ๆ ครับ อรุโณทัย แย้มยิ้มพริ้มเพรารับอรุณรุ่ง สายรุ้งในดวงใจพร่างพรายแสง เหนือขอบฟ้าตะวันดวงแดง พสุธาแห่งดวงใจยังงดงาม....
17 กันยายน 2552 16:27 น. - comment id 1039720
สยามมินทร์ อมรรัตน์โกสินทร์ฟื้น คืนยิ่ง ศาสน์ฟุ่งเฟื้องเป็นมิ่ง ขวัญแท้ จักรีวงศ์พงศ์แพร้ว โพธิบัล- ลังก์เอย เบิกม่านอบายแก้ แว่นแคว้นสยามมินทร์ ขออนุญาติฝากโคลงไว้ครับ วิชัย http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3685.html รัตนโกสินทร์ รัตนโกสินทร์ คือแผ่นดิน ที่หล่อหลอม หัวใจ ร้อยความรัก รวมผู้คน มากมาย อาศัย อยู่ร่วมชายคา เชื้อชาติไหน ก็พี่น้อง ล้วนพวกพ้อง ข้องเกี่ยวนาน เนิ่นมา ทุกชีวิตมีสุขใจ ใต้ฟ้า ใต้บารมี จักรีวงศ์ และเมื่อความรัก ของเราเกิดขึ้น จากดวงใจสองดวง ที่ซื่อตรง บนแผ่นดิน แห่งความรัก ด้วยศรัทธาที่มั่นคง รักย่อมยืนยง ตลอดไป ขอแค่มี เธอกับฉัน และมีรัก ที่ผูกพันหัวใจ ก็สุขแล้วบนแผ่นดิน กว้างไกล แห่งรัตนโกสินทร์ และเมื่อความรัก ของเราเกิดขึ้น จากดวงใจสองดวง ที่ซื่อตรง บนแผ่นดิน แห่งความรัก ด้วยศรัทธาที่มั่นคง รักย่อมยืนยง ตลอดไป ขอแค่มี เธอกับฉัน และมีรัก ที่ผูกพันหัวใจ ก็สุขแล้วบนแผ่นดิน กว้างไกล แห่งรัตนโกสินทร์...
17 กันยายน 2552 17:14 น. - comment id 1039774
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6192.html ความฝันอันสูงสุด ขอฝันใฝ่ ในฝันอันเหลือเชื่อ ขอสู้ศึก ทุกเมื่อ ไม่หวั่นไหว ขอทนทุกข์ รุกโรมโหมกายใจ ขอฝ่าฟัน ผองภัย ด้วยใจทะนง จะแน่วแน่แก้ไข ในสิ่งผิด จะรักชาติ จนชีวิต เป็นผุยผง จะยอมตาย หมายให้ เกียรติดำรง จะปิดทอง หลังองค์ พระปฏิมา ไม่ท้อถอย คอยสร้าง สิ่งที่ควร ไม่เรรวน พะว้าพะวัง คิดกังขา ไม่เคืองแค้น น้อยใจ ในโชคชะตา ไม่เสียดาย ชีวา ถ้าสิ้นไป นี่คือ ปณิธาน ที่หาญมุ่ง หมายผดุง ยุติธรรม อันสดใส ถึงทนทุกข์ ทรมาน นานเท่าใด ยังมั่นใจ รักชาติ องอาจครัน โลกมนุษย์ ย่อมจะดี กว่านี้แน่ เพราะมีผู้ ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน ยังคงหยัด สู้ไป ใฝ่ประจัญ ยอมอาสัญ ก็เพราะปอง เทิดผองไทย. ............................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6196.html รัก รักทะเล อันกว้าง ใหญ่ไพศาล รักท้องฟ้า โอฬาร สีสดใส รักท้องทุ่ง ท้องนา ดั่งดวงใจ รักป่าเขา ลำเนาไพร แสนสุนทร รักพฤกษา รุกขชาติ ที่ดาษป่า รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร รักทั้ง รัตติกร ในนภดล รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล รักนวลนาง รักจน หมดสิ้นใจ รักพฤกษา รุกขชาติ ที่ดาษป่า รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร รักทั้ง รัตติกร ในนภดล รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล รักนวลนาง รักจน หมดสิ้นใจ... เทิดไว้เหนือศิระ ธ สถิตณ ดวงใจไปตราบกาล ด้วยความจงรักภักดี ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า พุดพัดชา