สูญรัก พิมฝ้าย เพียงสายลมแผ่ว กลีบดอกไม้ ร่วงแล้ว หม่นเศร้า หยาดละอองฝน เพียงต้องไล้ สัมผัสเพียงเบา ๆ หัวใจก็หนาวสั่นเทา ไปทั้งกาย ค่ำหม่น ในคืนหนาว มีเพียงหัวใจเปล่า กับความหมองไหม้ ดึกแล้ว คืนนี้ นอกฟังเสียงหัวใจ พริ้วแผ่ว หวั่นไหว รวยริน เจ็บ เจ็บ ปวด ปวด อยู่ในความทรงจำที่รวดร้าว ไม่จบสิ้น ฝันร้าย ปลุกผวา ขวัญวูบร่วงหล่นลงดิน เมื่อต้องมารับรู้ความจริง ว่ารักนี้สิ้นแล้ว... ไปจากใจ