นาง

ศาลาไทย

งามวงหน้านุชน้อง.................ปองถวิล
ยากลบเลือนจากจินต์............มั่นแม้น
เสกสุขร่ำรายริน....................เพียงแรก  พบเฮย
สินทรัพย์ใดในแคว้น............แลกได้ไป่มี
ดังคีตศิลป์กล่อมครั้ง..............คิมหันต์
ดุจทิพย์ครองเหมันต์.............ปราศเศร้า
เฉกร้อยสิ่งเสกสรรค์.............เป็นหนึ่ง  นางนา
เกินเปรียบเทียบขวัญเจ้า......เอกอ้างอื่นใด
จอมใจจรจากฟ้า...................ฤๅปาน
แปรเปลี่ยนสุดพบพาน..........แผกพ้อง
ชั่ววันกลับกลายการ..............เกินคิด
สรวงสุดดำดิ่งห้อง..................ลึกล้ำอเวจี
เหมือนมีภาพสะท้อน.............ส่องใน
ยิ้มยั่วยากอ่านใจ..................หยั่งรู้
วิบวับดั่งเงาไหว....................หายวูบ
เพียงจิตเจ้าเองผู้..................เท่านั้นแลเห็น
ราวเป็นนางก่อเกื้อ...............กอปรสุข
ตาคู่นั้นฤๅทุกข์......................สักครั้ง
เบิกบานรุ่งเรืองรุก................แลโลก
แม้นร่ำไห้ใช่รั้ง.....................เรียกร้องมองมา
เวลาลับล่วงพ้น.....................ผ่านไป
ยากจักคาดการณ์ใด.............บ่งชี้
เงาอดีตติดตรึงใจ.................แม่นมั่น
ครวญคิดตราบวันนี้..............รักนั้นนิรันดร
มิ่งสมรมีค่าล้ำ.......................ดวงจิต
เธอต่อเติมชีวิต....................หยัดยั้ง
กี่คืนกี่วันคิด........................เพียงหนึ่ง   นางเฮย
แม้ทุกข์เกินเหนี่ยวรั้ง..........ห่อนร้างห่างไกล
เก็บใจภาพก่อนโพ้น..............เสมอมา
เสียงสื่อแทรกน้ำตา................แต่งแต้ม
กี่กาลล่วงลับลา.......................ยังจด  จำแม่
หมายทุกสิ่งยิ่งแย้ม.................รักนี้คือนาง