ความเศร้าความเหงามักมาคู่ มาสิงสู่ในจิตใจให้หม่นหมอง แม้คืนวันผันผ่านตามครรลอง ความหม่นหมองฝังลึกอยู่คู่จิตใจ ในความเศร้าความเหงาทำเราคิด มาสิงสถิตย์เนิ่นนานวันเหมือนฝันร้าย อดีตไซร้คอยเฝ้าเผาทำลาย ปัจจุบันไร้ซึ่งความสุขต้องทุกข์ตรม แม้เธอจากไปไกลให้ใจคนอื่น เราหน้าชื่นฝืนทนระคนขื่นขม เวลาผ่านรักษาใจให้ครายระทม มัวขื่นขมจมกับอดีต..คิดว่าได้อะไร เราเศร้าได้เหงาได้ใช่ว่าผิด พิษรักทำพิษย่ำยีหัวใจสลาย สักวันหนึ่งผ่อนเบาเราต้องลุกขึ้นให้ได้ กลับมาเป็นคนใหม่...หัวใจเดิม
15 กันยายน 2552 10:58 น. - comment id 1038839
สุขก็เพราะตัวเรา...เศร้าก็เพราะตัวเรา (ครับ)
15 กันยายน 2552 11:16 น. - comment id 1038843
คุณเรียกผมว่าสมชาย... ใช่ค่ะสุขก็เพราะตัวเรา เศร้าก็เพราะตัวเรา แต่ ถ้าเราเก็บเฉพาะความสุขให้เต็ม ความเศร้าก็ไม่มีที่จะอยู่ จริงไหม... ขอบคุณที่แวะมาเยือน..
15 กันยายน 2552 11:20 น. - comment id 1038845
"ขออภัยเรียกชื่อผิด สำนึกจิตกลับมาใหม่คงไม่ว่า เรียกผมสมชายไฉไลกว่า คงไม่ว่ากันน๊า..น้องสมชาย"
15 กันยายน 2552 13:23 น. - comment id 1038911
หวานซ้า
15 กันยายน 2552 13:30 น. - comment id 1038918
คุณแถก ดิกดิก... อากาศร้อนๆเห็นไอติมชุดนี้ ทนมะด๊าย..ขอไปหม่ำซะหนึ่งอัน ที่เหลือแบ่งให้เพื่อน..แบ่งกันอ้วน ขอบคุณมากมายเลยค่ะ %
15 กันยายน 2552 13:34 น. - comment id 1038919
คุณก่องกิก... มะหวานแล้วค่ะ อารมณ์เศร้า(ซะมะไหร่) ขอบคุณมากนะค่ะที่แวะมาเยือน
15 กันยายน 2552 15:06 น. - comment id 1038962
อ่านกลอนแล้วขื่นขมจังค่ะ ขอไอติมของคุณแถกสักแท่งนะคะ จะได้ดับขมไง อิอิอิ มาทักทายค่ะคุณน้ำตาลหวาน(เจี๊ยบ)อิอิอิ
15 กันยายน 2552 15:52 น. - comment id 1038982
แม่มดน้อยตัวจ้อยกระจิ๊ดริด มาแอบชิดชิมความขมอกตรมไหม้ ความขมเป็นยาคอยรักษาแผลในใจ ไม่มีความหมาย...พิษรักย่อมจางลง ขอบคุณน้องยายแม่มด ที่มาแวะชิมไอติม รสหวานๆๆเปื้อนความขมเล็กน้อยนะค่ะ
15 กันยายน 2552 18:11 น. - comment id 1039028
บนความว่างวนเวียนวาดแต่เหงา เจ้าความเศร้าเฝ้าหลอนหลอกถึงไหน แสนวังเวงเคว้งคว้างเกินทำใจ พิษรักให้ได้ช้ำแสนกล้ำกลืน สดใสสุขสันต์ครับ
15 กันยายน 2552 21:01 น. - comment id 1039074
สวัสดีค่ะ โลกเดียวดายเปล่าว่างสิ้นทางฟื้น น้ำตารื้น...กับเศร้าใจเหงาหงอย คืนวันผ่านมีหัวใจไว้รอคอย หวังคืนรอยความรักสลักลง... อย่าเศร้านานนะค่ะ ขอคุณหายเศร้าเร็วไวค่ะ
16 กันยายน 2552 08:15 น. - comment id 1039166
นกบินไปไม่ทิ้งรอยบนผืนฟ้า แต่เธอลากลับทิ้งไว้เศร้าและเหงา หวังสักวันสิ่งเหล่านั้นจะบรรเทา ใช้เวลาช่วยปัดเป่าให้หายไป มาทักทายคุณมะกรูด และแวะทานไอติมตอนเช้าค่ะ
16 กันยายน 2552 08:17 น. - comment id 1039167
โอ๊ยๆๆๆๆ ผิดใหญ่หลวง ขออภัยจริงๆ ค่ะ คุณน้ำตาลหวาน ไม่ใช่คุณมะกรูด อิๆ ขอโทษค่ะเมาเช้า 5555
16 กันยายน 2552 09:15 น. - comment id 1039177
คุณแสงเพชร... เปรียบเธอเป็นดั่งเพชรแวววาว สุขสกาวขาวผ่องเปล่งประกาย แสงเพชรกระทบแสงไฟ บอกความหมาย..เพชรแสงเลอค่า กลอนนี้ไม่เกี่ยวกับความเศร้าความเหงา แต่เพชรเป็นอัญมณีราศีเมษเช่นเรา
16 กันยายน 2552 09:38 น. - comment id 1039182
คุณน้องแมงกุ๊ดจี่... อยากบอกว่าอ่านบทกลอนน้องทุกครั้ง เป็นเหมือนดั่งชายหนุ่มน้อยกลอยใจ เพิ่งจะรู้น้องนางไม่ใช่ผู้ชาย พี่ปล่อยไก่เป็นเล้า เฮ้อ..เอาเข้าไปพี่พิม คิดแบบนั้นจริงๆ เป็นไปได้ ขอบคุณนะค่ะ %
16 กันยายน 2552 10:42 น. - comment id 1039193
น้องเรียมเอง... เรียมเองจ๋า..จดหมายผิดซองไม่ข้องจิต พี่เองผิดบ่อยครั้ง..หลายครั้งหลายหน ก้อบางทีมัวเพลิดเพลินเกินจนล้น แค่มาบ่น..ให้ฟังก้อชื่นใจแล้ว..จ้า ไม่เป็นไรจ้า..น้องเรียมเอง
16 กันยายน 2552 15:56 น. - comment id 1039270
กลอนเพราะพริ้ง จริงจัง ดังใจหมาย คงได้คลาย ความเหงา ความเศร้าบ้าง
16 กันยายน 2552 16:19 น. - comment id 1039277
สู้ ๆ ค่ะ ตัวเราเองค่ะที่กำหนด พี่ปรางเอาใจช่วยนะคะ
17 กันยายน 2552 09:07 น. - comment id 1039446
superdonเขียนกลอนวอนให้น้อง ได้ครายหมองความเศร้าความเหงาลง อดีตนั้นผ่านไปแต่ใจยังคง แน่วแน่ดำรงสดชื่นชุ่มชื่นใจ ขอบคุณพี่มุ้ยที่ให้เกียรติต่อกลอนให้พิมค่ะ
17 กันยายน 2552 09:11 น. - comment id 1039449
พี่ปรางทิพย์... ขอบคุณพี่มากค่ะที่เข้ามาเยี่ยมและ เป็นกำลังใจ...
17 กันยายน 2552 09:12 น. - comment id 1039450
เศร้า-เหงา เหนื่อยเหมือนกันนะคะกว่าจะหาย
17 กันยายน 2552 09:57 น. - comment id 1039485
นู๋..เพียงพลิ้ว นู๋เพียงพลิ้วหายไปนาน คงทำงานเหน็ดเหนื่อย วันนี้คงหายเมื่อย แวะมาเรื่อยหาพี่..ดีใจจัง ขอบคุณน้องสาวคนสวยมากจ้า..