แลไกลไปสุดขอบฟ้า พสุธางามไสวในใจขวัญ เงียบงามสงบสุขนิรันดร์ ทิวาวันราตรีหวานนานเนา ในเดียวดายดอกไม้ไหว ดวงใจหมดสิ้นความเหงา ธรรมชาติพฤกษ์ไพรลำเนา ร่มเงาแมกไม้สายธาร ลบลืมเลือนลาโศก ธรรมดาโลกผันผ่าน เศร้าสุขทุกข์ร้าวราน หวานหวังสิ่งใดเล่าหนาวมนุษย์ ปิติธรรมล้ำเลอค่า ภาวนาเพียรพบสิ้นสุด หยุดคิดยึดมั่นสู่วิมุติ พบพระพุทธ ณ กลางใจ ไปตราบกาล...!
14 สิงหาคม 2552 23:38 น. - comment id 1027232
ภาพงามมากค่ะพี่พุด น้องอยากมีบ้านริมน้ำ มีศาลาท่าน้ำ ตอนเช้าได้ใส่บาตรทางเรือ ปลูกดอกไม้ไทยหอมๆทั่วบ้าน ดอกมะลิ ดอกจำปีจำปา ดอกแก้ว ดอกราตรี มองเห็นภาพตัเองเ็ป็นสาวย้อนยุค นุ่งผ้าซิ่น นั่งร้อยมาลัยไหว้บูชาพระ ทำขนมไทยอบควันเทียนหอม มีคนรักนุ่งผ้าแพรขาก๊วย เสื้อผ้าป่านขอกลมสีขาว อยู่ข้างๆ แบบว่าชอบดูละครสมัยโบราณค่ะพี่พุดรุ่นคุณเปรม แม่พลอย สี่แผ่นดิน หรือแต่ปางก่อน ชอบความอ่อนหวาน ละมุนละไมของผู้หญิงไทย ที่เป็นแม่บ้าน ทำอาหาร ดูแลครอบครัว สงสัยเกิดมาผิดยุค ต้องเป็นผู้หญิงทำงาน ต้องลุย มันเหมือนไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงเลยค่ะ
15 สิงหาคม 2552 00:53 น. - comment id 1027238
ท่ามลำเนาเขาไพรในห้วงฝัน นิจนิรันดร์ผันเวียนเปลี่ยนมนุษย์ พบนิพานสานจิตสถิตสุด เพียงหมายหยุดรุดธรรมนำจิตใจ พี่พุดคะ ภาพต้นไม้ร่มรื่นใกล้ริมน้ำนี่ ดั่งรู้ใต้จิตใจปรางเลยนะคะ ร่มเย็นเสียเหลือเกิน ในฝันของปราง ก็ต้องการ ที่จะอยู่ในที่สงบเงียบ มีเพียง แค่เรา.... อ่านหนังสือ พักกายใจที่เหน็ดเหนื่อย มานานแสนนาน เขียนเรื่องราวหรือ บทกลอน มองต้นไม้ใบหญ้า เสียงนกการ่ำร้องในพนา แค่นี้ แค่นี้เท่านั้นที่ปรางฝันถึง พี่พุดเชื่อมั๊ยคะ ฝันของปรางกำลัง ก่อร่างเกือบเป็นรูปธรรมแล้วค่ะ ปรางจะเก็บเกี่ยวความงามในบ้าน เรือนไทยแห่งนี้ ไปสร้างวิมานในฝัน เผื่อวันนั้นมาถึง ปรางจะได้มีพี่พุด อยู่ในใจเสมอค่ะ ด้วยรักพี่พุดเสมอค่ะ
15 สิงหาคม 2552 07:02 น. - comment id 1027255
พึ่งตื่น ครับ เมื่อคืน นอนไม่ค่อยหลับ หุหุ ราวตีสองได้ แปลกจริงนะคนเรา เวลาเป็นอะไรมากๆ มักต้องคิดถึงธรรมะ หรือเข้าวัดเข้าวา มะคืน นอนไม่หลับ แบบเพลินไปหน่อย ทั้งกำหนด พุทโธ เปลี่ยน เป็นยุบหนอ พองหนอ แล้วยังกำหนด เครียดหนอๆๆ ก็มันมะหลับ ตาสว่าง เห้อออ นึกในใจ ตอนสี่ทุ่มง่วงแล้ว ถ้ารีบนอน ก็คงหลับเลย แต่พอลองแต่งกลอนเท่านั้นแหละ พอไปนอน ก็นอนไม่หลับ ดูนาฬิกา เที่ยงคืนหน่อยๆ หมาก็หอน นกก็ร้อง นึกในใจจะรอดไหมละเราคืนนี้ อิอิ ก็นอนไปเรื่อย ความคิดผสมร้อยแปด ไม่รู้มาจากไหน จะกำหนดพุทโธ ก็กลัวแบบเผลอตัวใจลอยไปเรื่อย พอมากำหนด ยุบ-พอง ก็รู้สึกจะตาสว่างไป เลยงัวเงีย กำหนดไปเรื่อยๆๆ มาดูนาฬิกา ตีหนึ่งจะครึ่งแล้ว ยิ่งนึกไปใหญ่ เรานอนไม่หลับเป็น ชั่วโมงๆ เลยหรอเนี่ย ก็นึกคำของคุณลุงแก้วประเสริฐที่ท่าน นอนดึก ตี1-2 แต่ผม นอนดึกแบบจำใจ ถือว่าหยวนๆกันไป อิอิ จะทำสมาธิ อิริยาบถนอน ก็นึกกลัวผี 555+ เลยนอนไม่หลับไปใหญ่ รู้สึกผมจะแมน มากๆเลย อิอิ รักแลเคารพ พี่สาวแสนสวย น้ำใจงาม นามพี่พุด ที่หนึ่งเสมอ
15 สิงหาคม 2552 09:25 น. - comment id 1027293
เมื่อผ่านมาในฝันของขวัญเจ้า สู่ลำเนาไพรสวรรค์ที่ฝันถึง ล้วนเรียงร้อยหลายรสห้วงคำนึง ให้คิดถึงพุดไพรผู้ใจงาม....
15 สิงหาคม 2552 10:45 น. - comment id 1027315
15 สิงหาคม 2552 11:49 น. - comment id 1027326
น้องอนงค์นางที่รักยิ่งของพี่พุดไพร พี่พุดรจนางานงาม ย้อนรอยอดีตมากมายค่ะ หลายร้อยเรื่องเรียง น้องลองเข้าไปในหน้าส่วนตัวนะคะ งานพี่พุด บทกลอนที่เขียน มี20หน้าค่ะ และ จากหน้า16ไป หากอยากค้นอ่านต้อง คีย์หมายเลขเข้าไปค่ะ กล่องเก็บกลอน1 อีก10 หน้า กล่องเก็บกลอน2อีก2หน้า รวมเป็นพันเรื่องแล้วค่ะ ช่วงแรกพี่พุดจะรจนางาน ความเรียงกึ่งนวนิยาย เพราะไม่ถนัดบทกลอนกานท์ค่ะ หลังๆชีวิตไม่ค่อยมีเวลา ไปจัดรายการวิทยุ ผู้ฟังบอกอ่านบทกวีไพเราะมากออิอิ เสียงหวานเย็นดี อันนี้ต้องชื่นชมตัวเอง จะได้มีไฟฝัน มีเวลาจะไปจัดอีก แต่ชอบเผลอพูดการเมืองเรื่องยุ่ง เจ้าของสถานีจะลำบากใจก็รอการเมือง นิ่งๆ ใจรักด้วยค่ะ ลองหัดเป็นแม่ค้าเพชร ขายไปอยากแจกไปอิอิ ทำไม่ได้ของแพงเลยเลิก จัดร้านก็อลังการแบบแปลกๆ เอาดอกไม้ใบหญ้าข้างทางมาใส่ แจกันทรงสูงสวย ใครก็บอกร้านนิ้ ไอเดียบรรเจิดจิตมากอิอิ ก็ทำมามากมายค่ะ ใครๆบอกอย่างพี่พุด ขายไปแจกไปแน่นอน จริงๆด้วย เคยขายไอศครีมอิตาลี ขายดิบขายดี วันเดียวได้เป็นหมื่นๆ แต่ให้ชิมสนุกสนานเบิกบานใจ พี่พุดอยากกลับไปสอนหนังสือนะ คงมีอะไรงดงามทางจิตวิญญาณ ที่พร่างพราวเล่าถ่ายทอดให้ลูกศิษย์ฟัง ไม่รู้สิ้นรู้จบ อยากสอนให้สาวไทยละมุนละไมมีเสน่ห์ ด้วยวาจาหวานไพเราะ ไม่ใช้พูดมึงมาพาโวย แบบฟังแล้วสยองค่ะ เค้าว่าทันสมัย แต่สำหรับพี่พุด คำว่าทันสมัย คือความงดงาม ความฉลาด ความกล้าหาญในการที่จะสู้ชีวิต แต่คงความละเมียดอ่อนโยน อ่อนหวานไว้ค่ะ น้องรัก... สมัยพี่พุดเป็นอาจารย์ ลูกศิษย์จะบอกว่าพี่พุดเปรี้ยวมาก หารู้ไม่ว่าซ่อนอะไรมากมาย ที่ลึกล้ำไว้ข้างใน ความเชื่อมั่น เข้มแข็ง ใฝ่ดี เพียรพยายาม รักธรรมะ รักธรรมชาติ เมตตากรุณา และสำคัยเลยค่ะ รู้หน้าที่ที่จะโอบเอื้อให้ทุกคน ที่พี่พุดรักได้มีความสุขค่ะ แม้น บางเรื่องราว เราต้องอดทน รู้กลืนกล้ำค่ะน้องรัก เสมือนบทเพลงหนึ่งในร้อยเลยค่ะ ชีวิตจริงพี่พุดจึ่งยิ่งกว่านวนิยาย และ ก็พยายามรักษาโลกจริง ให้ห่างไว้กับโลกฝัน มิใช่อยากจะปิดบังใคร แต่มิใช่เรื่องจำเป็นอะไรที่เรา จะต้องมาตีแผ่ เพราะพี่พุดไม่ใช่คน ระดับแนวหน้า ในประเทศนี้ซะหน่อยอิอิ น้องรัก บางครั้งคนก็ทึกทักคิดเอาเอง พิพากษาพี่พุดก็ทนเงียบ เคยมีเมล์คนมาจีบ จะรีบบอกเล่าชีวิตค่ะ หาก.. คนนั้นพี่พุดกลั่นกรองแล้วว่า น่าจะได้รับเกียรติ ที่จะเข้ามาเป็นมิ่งมิตรแท้ ในชีวิตเราได้อย่างสนิทใจ คนดี... โลกงดงามในชีวิตจริง ของพี่พุดคือหมั่นทำกุศลจิต คิดดี พูดดี ทำดี ไปในสถานที่ดี คือวัดวาอาราม สถานที่ธรรมชาติบริสุทธิ์ใส ป่าเขาลำเนาไพร ที่ได้เรียนรู้สัมผัสผู้คนชนบท ที่แสนมีน้ำใจงดงาม ช่วงหลายปีนี้ พี่พุดมีโอกาสอิสราทางใจมากขึ้น ที่จะเดินทางใกล้ ไกล เพราะ.. โชคดี อย่างไปต่างประเทศ จะมีตั๋วฟรีด้วยซ้ำค่ะ เล่ามายาวเลยค่ะ และ ขอพลีกำนัล แด่น้องรักด้วย *หนึ่งในทรวงเรื่องรักรจนา* ย้อนยุคค่ะคนดี http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song556.html บทเพลงอุทยานดอกไม้ ฝันเศร้ากับเจ้าพระยา! ดวง..เคยไปพัก บนคอนโดหรู เคียงคู่ไปกับ ฝั่งฝัน ลำน้ำเจ้าพระยา แล ะเวลานั้น ดวงจะนั่งฝัน สรรสร้าง งานเขียน ริมสระว่ายน้ำ ที่แสนสงบงาม เคียงข้างไปด้วยกันกับเจ้าพระยา... สระว่ายน้ำนี้ จะมีต้นไม้ไทยๆ เช่น โมก แก้ว หอมงาม เป็นดังฉากกั้นบังตา แม้จะอยู่เหนือพสุธา ดังลอยเลื่อน.. มองออกไป จะเห็น สวนวชิรปราการ ที่อยู่ย่านถนนพระอาทิตย์ ที่มีนักท่องเที่ยว เที่ยวท้อง เดินกันคลาคล่ำ เพราะ เต็มไปด้วย เกส์ตเฮาส์ ผุดขึ้นมารองรับ ราวดอกเห็ด. ใกล้ๆกันคือ... ถนนข้าวสาร ที่เลื่องลือ ไปทั่วโลก จนฝรั่งยกกองมาถ่ายหนัง ฉากแรก เรื่อง เดอะบีช ก็ที่นี่.. เป็นที่ๆ เกิด ตำนานมากมีของคนเดินทาง ผ่านมาพบ มาแลกเปลี่ยนทัศนะ ก่อนที่จะฝากกระเป๋า แล้ว ขึ้นเหนือล่องใต้ ออกอิสาน ตามอัธยาศัย มีที่พักแสนถูก จะดีหรือไม่ ไม่รับประกัน เพราะ ยังไม่เคยลองไปใช้บริการ แต่ที่แน่ๆ คือ สินค้ามากมี ที่หลั่งไหลมาจากทั่วทุกภาค ของประเทศนี้ และ บางทีมาจากแดนไกล เพื่อซื้อขาย เป็นของที่ระลึก.. นอกจากนี้ ยังมีอาหาร นานาชาติ และอาหารไทย ที่แสนอร่อย นำมาประดิดประดอยดัดแปลง ให้ถูกปาก ถูกลิ้นฝรั่ง ผู้เป็นดั่งเทวดา ในยามนี้ ยามที่เราทุกคนกำลังจนกรอบ และ ประเทศต้องการ เงินงาม จากนักท่องเที่ยว เดินไม่ไกล ก็ถึงบางลำภู ตลาดของคนไทย ที่เป็นดงเสื้อผ้า ข้าวของ มากมี กลับมา......ที่คอนโด.... มีเวลาทอดทัศนา รายรอบ จะมองเห็น วิวทิวทัศน์ วัดวา ยอดหลังคาโบสถ์อร่ามเรือง เลื่อมพรายพราวดั่งทองทา โน่น พระบรมมหาราชวัง และ วัดพระแก้ว ในยามค่ำ จะมลังเมลือง พราวพร่าง งามระยับจับนัยน์ตา ราวเมืองฟ้า เมืองสวรรค์ ที่ฟ้านี้ประทานให้ หันมาอีกที.. ราตรีของเจ้าพระยา จะมีไฟพริบพริบ จากเรือลำน้อยลำใหญ่ ที่ลอยละล่อง พานักท่องเที่ยว ทาน อาหารมื้อค่ำ ท่ามกลางแสงเทียนวับแวม เยือนแย้มงาม กับ บรรยากาศของลำนำ ลำน้ำ สองฟากฝั่ง ที่ถูกความมืดดำ ช่วยกลบเกลื่อน รอยแผลเน่าไว้เ จ้าพระยาคงเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า อยากผ่อนพัก จึงทอดตัวเงียบเหงา ในความมืด ไม่ว่า.... ในยามกลางวัน หรือ กลางคืน เสน่ห์งาม นาม... เจ้าพระยา... ก็ยังคง ตราตรึงใจ ทั้งทั้งที่เวลานี้ เจ้าพระยาแสนเศร้าร้าวรอน กับการถูกย่ำยี จากน้ำมือมนุษย์ ที่.. ไม่รัก(รักษ์) สายน้ำ แสนงามเงียบ สายนี้ ที่เฝ้าหล่อเลี้ยงผู้คน และพืชพรรณ มายาวนาน ราวเพื่อนยาก เพื่อนผู้รู้ใจ. ดวง... ยังอาลัยอาวรณ์ เสน่ห์เจ้าพระยา ไม่รู้สิ้น ไม่รู้ลืม เพราะเคยชิดใกล้กันมา ดั่งเพื่อนใจ ในโมงยามของชีวิต ยามที่.. ดวงต้องข้ามไปมา แถวหน้าพระลาน แดนดินถิ่นที่มีมนต์ขลังฝังฝากใจ ให้ชาวหน้าพระลานทุกคน ิมิลืมเลือน ความรัก ความหวัง ความสนุกสนาน และความหลังที่ต้องจำจด บางที.. ต้องอาศัยเรือข้ามฟาก ที่ช้ามาก แต่ได้อารมณ์กับสายน้ำ.. ในวันนี้ ดวงได้กลับมา ทายทักพักใจ ไปอีกคราครั้งกับ เจ้าพระยา ในคลอคลองสายตา สายใจ จึงใสเย็นด้วยซาบซึ้ง ด้วยตื้นตัน ตรงข้ามกับคอนโด นั้น จะมีตึกโบราณ หลังหนึ่ง ราวคฤหาสน์ในฝันในจินตนาการ อันงามตระการ ต้องตาต้องใจ ดวงอย่างที่สุด อดีตที่ผ่านมาคงเรืองรุ่ง มีมโหรีขับกล่อม ระทึกไปกับลำนำเจ้าพระยา ในยามค่ำ ที่มีงานเฉลิมฉลอง... ดวงหลับตาฝันว่า คงสุขนัก ถ้าได้เยือนย้อน หวนกลับไป และ คงสุขล้ำ ถ้าดวงได้เป็นหนึ่งในนั้น นุ่งผ้าซิ่นไหมกรอมเท้า ใส่เสื้อแขนกระบอก ปล่อยผมสยายยาว ทัดด้วยดอกไม้หอม เคลียแก้ม ยามนั้น คงมีท่าเทียบเรือ ให้นั่งผ่อนพัก ทอดตาดูเรือพาย ดูสายน้ำใสไหลเย็น ที่คงยังชื่นฉ่ำ สะอาดงาม และ อาจจะมีพระเอกในฝัน ก้าวขึ้นมาจากเรือเพื่อจุมพิต... ลืมตาพลัน...! ฝันทั้งหลาย ก็แค่ฝัน ยากเป็นจริง ฝันทุกเรื่องราว มาบัดนี้ ถูกกาลเวลา กลืนหาย ให้มลายหายลับไปกับตา เหลือไว้เพียงตึกร้างราไร้ผู้คน และ กับสายน้ำ เจ้าพระยาในวันนี้ที่ คงเคยเห็นความทรงจำอันหวานหอม.. มาบัดนี้ เจ้าพระยาเอง ยังครวญ คร่ำ ร่ำไห้ ขอรัก(รักษ์)..คืน ตะวันนวล ด้วยพรายแดดอ่อนอุ่น ในทิวา รอนรอนล้าอ่อนอ่อนแสง ที่ใกล้ลาลับ ไปกับผืนน้ำสีทองของเจ้าพระยา.. ตะวันลา ก็คงแค่ชั่วคืน ก็คงหวนกลับ มาทายทักปลอบประโลมเจ้าพระยา ว่า ..... อย่าหวั่นไหว ให้กำลังใจ อย่าอ่อนแอ อย่ารอรา ด้วยยังไม่สิ้นหวัง ว่า ... สักวันหนึ่งคงมีคนรู้รัก รู้คุณค่า เพิ่มมากขึ้น ของลำนำลำน้ำแห่งชีวิตนี้ ที่ *ชื่อเจ้าพระยา* ดวงขอฝากบทเพลงแสนดี ไว้ในใจของทุกคนด้วยนะคะ หวังว่า.. จะรักกันไปไม่เสื่อมคลายดั่ง มนต์ขลังสายน้ำแห่งเจ้าพระยา.. ที่คู่ไทย คู่ใจเรามาเนิ่นนาน และ จักเป็นนิรันดร์...! ..................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song25.html ลุ่มเจ้าพระยา เห็นสายธาราไหลล่อง เพียงแต่มอง หัวใจให้ป่วน น้ำไหลไป มักไม่ ไหลทวน ชีวิตเรา ไม่มีหวน ไม่กลับทวนเหมือนกัน เราเกิดมา ผูกใจรักกัน ดีกว่า เพราะว่าชีวาแสนสั้น เราอย่าได้กระเทือนหัวใจต่อกัน ทิ้งชีวิตอันสุขใจ อย่าแตกกันเลยรักไว้ชมเชยชิดมั่น จงผูกพันรักกันด้วยใจ ขอจงเป็นเหมือนเช่นนกไพร ที่เหินบินคู่กันไป หัวใจ....คู่กัน
15 สิงหาคม 2552 13:05 น. - comment id 1027333
น้องปรางทอง..ในหอมห้วงใจของพี่พุด พี่พุดพลีเรื่องแด่น้องแล้วนะคะ น้องรัก http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem128448.html นวลปรางนางในฝัน...ภิรมย์..!
15 สิงหาคม 2552 13:11 น. - comment id 1027335
น้องกวีน้อย ในดวงใจ พี่พุดอ่านบทกวีน้องล่าสุด บอกได้ว่าสุดยอดค่ะ อ่านกลอนกานต์ผ่านรู้สึกอย่างลึกล้ำ ดื่มด่ำวาบหวามท่ามใจภักดิ์ รอเมตตาฟ้าดินกำนัลรัก ไม่นานนักได้ภิรมย์สมดั่งรอ...!
15 สิงหาคม 2552 13:19 น. - comment id 1027339
น้องสีลมัย...ที่รักยิ่งของพี่พุด เจ้าสร้อยมณีแห่งดวงจิต งามคิดงามคำน้ำค้างขวัญ มาพรมพร่างกลางใจดับโศกวัน นิจนิรันดร์ตราตรึงซึ้งใจดวงอรชร...
16 สิงหาคม 2552 21:31 น. - comment id 1027855
กลอนละมุนภาพงามครับ
17 สิงหาคม 2552 11:20 น. - comment id 1028108
สวัสดีค่ะพี่พุด ความโศกเศร้า ความเหงา ความทุกข์ หากตัดออกไปได้จากชีวิตจริงๆ คงต้องพึ่งแนวทางแห่งธรรมะเพียงทางเดียว เท่านั้นสินะคะ อารมณ์และความรู้สึกต่างๆเหล่านั้นจึงจะ ทำร้ายเราไม่ได้ ....................... ภาพประกอบสวยงามจังค่ะ กลอนก็มีความหมายดีดีเหมือนเดิมเลย คิดถึงพี่พุดนะคะ