แม่จ๋าลูกคิดถึง ลูกคะนึงทุกเช้าค่ำ ทุกงามให้ในทรงจำ น้ำค้างคำสัจจะใจ แม่จ๋าขอซุกซบ ในอ้อมอกบริสุทธิ์ใส อบอุ่นละมุนละไม สร้อยสายใยภักดิ์ผูกพัน แม่จ๋าทิวาผ่าน กี่กัปป์กาลในอ้อมขวัญ หลอมจิตเรานิรันดร์ หลับตาฝันวันเยาว์วัย แม่จ๋าขอหนุนตัก เอนอิงพักแล้วหลับไหล มั่นคงและปลอดภัย ทั้งกายใจฝากชีวี แม่จ๋าจูบมือแม่ แทนรักแท้หาไม่มี ที่ใดในโลกนี้ เท่าความดีแม่เมตตา แม่จ๋าขอ ถักร้อยสร้อยดอกไม้ พลีมอบให้มิ่งขวัญหล้า หนึ่งในทรวงดวงชีวา สอนซึ้งค่าสายน้ำนม....! ลูกซึ้งค่าสายน้ำนม...! ................................ http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=69 อิ่มอุ่น อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป ใช่เพียงอิ่มท้อง ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น อุ่นไอรัก อุ่นละมุน ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน
พุด 12 ส.ค. 2552 13:52 น. - ID 128379 
1337
4
0
19 สิงหาคม 2552 21:23 น. - comment id 1026030
คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song481.html ฉันนอนนิ่งนิ่ง ดูใบจำปีสีน้ำตาล ปลิดปลิว ร่วงหล่น สู่พื้น ใบเแล้วใบเล่า.. เงาดาว..ส่องกระทบหยาดเพชรปลายตาที่กำลังหลั่งริน.. จุดตะเกียง หรี่หรี่วับแวม พอมองเห็น นอกบ้าน..เงียบสนิท.. มีเพียงจิ้งหรีดและเสียงนกร้องนานๆครั้ง หวานเศร้าของดอกไม้ไทยกำลังประโลมใจเหน็บหนาว.. คิดถึงบ้าน..คิดถึงแม่..... แม่.... ยอดหญิง ยอดงาม .... ที่ได้รับเกียรติให้เป็นคนดีศรีบ้านเกิด.. ผืนดินแห่งศรัทธารักของเรา แม่.. ผู้หญิงร่างเล็ก บอบบาง แต่มีใจดวงงาม กว้างกว่ากว้าง ยิ่งกว่าทะเล... แม่.. สองมือหยาบกร้าน กรำงาน ดวงตาข้างหนึ่งเลือนลาง แต่.. ดวงใจกลับใสงาม อิ่มเต็มทั้งดวง.. พร้อมจะเคียงข้าง แบ่งปันน้ำใจรักนั้น ให้กับผู้คนและสังคมเล็กๆ.. บ้านเกิดของเรา..มาตุภูมิของเรา... ยังจำได้...ในฤดูเดือนสิบสอง ที่น้ำทั้งในคลองและทะเลจะเจิ่งนองตลิ่ง พายุพัดแรงมาก จนยอดมะพร้าวไหวเอน รา วจะโค่นล้มตามแรงลม น้ำทะะลสูงเชยหาดซัดสาดดังโครมครืนๆ... ภาพเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ ค่อยๆช่วยแม่ลากรถเข็นมะพร้าวริมชายฝั่ง ด้วยดวงใจหวัง มิให้แม่เหน็ดเหนื่อยเพียงลำพัง ยอมแม้กระทั่งไปโรงเรียนสาย...เดินดายเดียว.. ภาพคุณย่าแสนรัก.. ที่คอยประคับประคองทายาให้มือน้อยๆที่ถูกเชือกบาด จนมีเลือดไหลซิบๆ . .ที่บางครั้งแทบงอมือไม่ได้....เขียนหนังสือไม่ได้! ณ..วันนี้.. ทุกหยาดหยดสายเลือดผ่านร่างรัก.. ทุกสายใจสายไยรัก.. ถักทอผ่านจากสองมือแม่นี้... ที่ลูกได้เรียนรู้ ... ได้ดูด้วยดวงตา ดวงใจใสงาม ในยามวัยเยาว์ หล่อหลอม เป็นสายฝันเป็นพลังรักพลังใจให้สวยงามมิรู้จบ ในทุกยาม..ให้หยัดยืน!..เ มื่อพานพบเพื่อนมนุษย์ และพายุใจคน. ที่หมุนวนมาทำร้ายให้ย่อยยับ... ให้ลูกได้รู้จักใช้ความดี แก้ปัญหา.... ใช้ใจดวงดีหนีความช้ำตรม! แม่.... เกิด..บนภูสูง สวนสวรรค์ แนวเนินหินธรรมชาติงามสล้าง...ใหญ่ เล็ก ที่ ไล่ลดหลั่นลาดเนินลงมา. .เหมือนฟ้าประทานสวรรค์สรวง บนโลกหล้า ในท่ามกลางหุบเขาใหญ่บังตาที่ซ่อนเงียบซ่อนงาม.. ในยามนี้... เมื่อหลับตาย้อนกลับไป ดั่งภาพฝัน..ดั่งฉากสวรรค์ในเทพนิยาย.. ภาพ..โบสถ์ปรากฏกลางยอดไม้ โผล่ขึ้นมารำไรในเงื้อมเงาภูสูงเสียดฟ้า.. แลทุกยามสนธยา.. เมื่อเอนร่างลงนอนดูฟ้ากว้างบนหินงาม แสงตะวันหวานเศร้า สีส้มสุกสีทองสาดส่องรำไรรำไร..ร่ำลา ยามพลบ หลบชายคาเมฆ บนชะง่อนผา..ชะโงกง้ำ.. เสียงระฆัง จะก้องผ่านความวิเวกมาให้สะดับ... รับกับใจดวงน้อยๆที่นิ่งเงียบ..รอ...หง่างเหง่งๆ ที่ค่อยๆแผ่วพลิ้ว ไปกับสายลมละมุน.... อีกไหล่เนิน...ด้านนึงนั้น จะลงสับปะรดพันธุ์พื้นเมือง หวานกรอบฉ่ำไว้ และ มีดงไม้ลูกสีดำ..ที่หวานทุกคำเคี้ยว ให้เราเด็กๆปากแดงๆ..ได้อร่อยลิ้น และ เก็บใส่ตะกร้าไว้กิน.. ยามนอนนับดาวเคียงเดือน..ยามค่ำคืน ทีมีเสียงดนตรีธรรมชาติ หรีดหริ่ง เรไร กับเสียงกระรอกกระโดดไล่จับกันไปมา ตามยอดมะพร้าวไหวเอน ทุกคืนฝันวันมหัศจรรย์ ..ทุกฤดูร้อน ฉันจะเดินตามแม่ต้อยๆ... บนศรีษะแม่ จะทูนกะเฌอใบใหญ่ไว้ ที่เพียบเต็มไปด้วยข้าวของอาหารเพื่อยังชีพ.. ข้ามทุ่งนา ลำธาร..ดอกไม้ป่าหวานๆส่งกลิ่นหอมๆ ผ่านกระท่อมมากมาย.. ข้ามราวไพรที่ดูราวกับป่าลึกลับ.. เป็นสมมุติฝันสำหรับเด็กช่างคิดช่างฝันอย่างฉัน ที่ชอบสร้างภาพว่ามีเสือ กระต่าย หมี มากมาย และ ต้องคอยเดินเหลียวหน้าเหลียวหลัง.. ตลอดเส้นทาง... เป็นเส้นทางสายฝัน.. เส้นทางใจในโลกจริงที่ยังแจ่มกระจ่าง พร่างงามไสวอยู่ในใจดวงนี้..ที่จะเป็นนิรันดร์!.. ทุกก้าวย่าง จากรอยเท้าแม่ จารจารึกให้ล้ำลึกดื่มด่ำกับสำนึกในวันนี้ ที่เป็นพลังใจ ให้กตัญญุตาก่อเกิดกลางใจ..ดำเนินตามรอยไป.. ตามเส้นทางใจ ที่ใช้สายไยรักเพียงนั้น..ถึงได้มา...ถึงจะมี..! แม่.. คือดอกไม้ป่า..บานบริสุทธิ์ ในราวไพร ประดับหล้า เคียงใจให้กับทุกผู้คน ที่แม่พานพบ.. และ เกียรติยศที่แม่ได้รับ.. คือของขวัญ. .จากหยาดน้ำใจของแม่เอง..ทั้งสิ้น ที่ดวงใจดวงตาสวรรค์เบื้องบนทรงเล็งเห็น.. และ มอบคืนกลับให้รับรู้เป็นพลังใจ.. ฉัน..สัญญานานมา จะเขียนถึงเกาะสวาทหาดสวรรค์ เพชรเม็ดงามนี้ ที่ผุดพร่างกลางอ่าวไทย อ่าวใจ.. ที่.. รองรับให้คนหลายล้านคนจากทั่วทุกมุมโลก ข้ามทะเลโลกย์ ทะเลโศก ทะเลใจ มาอาศัย..หลบ พักพิงอิงแอบเอาอ้อมฝันอ้อมใจ อันโอบเอื้อเพื่อสู้โลกข้างนอก ..ผ่อนเร่าร้อนแย่งชิง..ให้ก่อให้เกิดงาม.. ฉัน..ผู้เหลือไฟฝันเพียงริบหรี่.. ผู้ที่ถูกเงื้อมมือโลกเสกโศกสะเทือน จนแทบขยับปากการจนา เรื่องงามงามไม่ออกเอาเลยแล้ว.. ฉัน ..อยากรจนา อยากกล่าวถึงงามสล้าง เงางามในอดีต ฝังเนาในใจ และ.... กลับไปเสาะหาที่มาของชีวิตดิบเดิมเรียบง่าย ของชาวเกาะของเราผ่านมา เพื่อ.... ฝากไว้ให้โลกหล้าได้รับรู้ในวิถีนี้ ที่เคยดำรงอยู่. และหวังอยากให้ ดำรงคู่ใจใครต่อใครมากมี ตราบนานเท่านาน และ เพื่อเซ่นสังเวยมาตุภูมินี้ ที่สร้างชีวี สร้าง..งามดวงใจใครเลยจะรู้.!... ให้กับลูกผู้หญิงคนนี้ที่แสนภาคภูมิใจ.. ในพสุธาที่ข้ารักเป็นยิ่งนักแล้ว ฉันคงจบลงตรงคำว่า..คิดถึงแม่..คิดถึงบ้าน....... กับใจดวงร้าวในยามนี้ ที่ใครบางคนกำลังลงมือลงมีดประหัตประหาร!ใจ! ขอแค่หลับตา.... พาตัวเองหนีไปให้ไกลสุดหล้าฟ้าดิน ไปทรุดตัวลงกอดผืนทราย กราบเท้าแม่...และซุกอกร่ำไห้! ขอฝากจูบไปกับสายลมแห่งความรัก ให้พัดพาคะนึง..ถึง..ทะเลงาม..ฟากฟ้ากว้าง ตะวันตกดิน.. กับ สายถวิล.... ในใจดวงนี้..ที่กำลังอยากคืนหลัง.. ให้.. เกลียวคลื่นริมฝั่งลบเลียแผลใจ! พุด 12 ส.ค. 52 - 16:09 IP 116.58.231.242
12 สิงหาคม 2552 15:04 น. - comment id 1026225
มาซาบซึ้งในคุณค่าของสายน้ำนมค่ะ
12 สิงหาคม 2552 19:38 น. - comment id 1026300
ถึงเอดมิน เว็บมาสเตอร์ทั้งหลาย สมัครสมาชิกแล้วไม่ได้พาสเวิร์ดสักที ไม่ชอบที่นี่ไม่สมัครสมาชิกหรอก เพราะไม่ชอบสมัครอะไร แม้สมัครงาน แต่ก็ยอมสมัครที่นี่ ทนเขียนนู่นนี่มากมาย จะแบนก็ทำเอาทีหลังเถิด หรือชี้แจงสักนิดถึงเหตุผลที่ไม่ให้เป็นสมาชิก รออีเมล์ตั้งแต่เมื่อคืน (11 ส.ค.) ไม่โผล่มาสักที อนาถนัก แทนที่จะอัตโนมัติ ไม่ยอมรับก็บอกกันตรงๆ ได้ ใจเต็มร้อย แค่อยากร่วมด้วย ไม่ให้ไม่ว่า ขอจงบอกมา จากใจตรงตรง โกรธเกลียดแบนเอา คนแค่คนคง อยู่ยั้งยืนยง ไม่ดันทุรัง หมายเหตุ : ขอยืมพื้นที่บ่งชี้หน่อย ขอโทษถ้ารกกระทู้
12 สิงหาคม 2552 23:03 น. - comment id 1026359
พี่พุดคะ ทุกหยาดหยดน้ำนมที่แม่เคยป้อน ทำให้เรามีชีวิตและสามารถยืนหยัด อบรมเลี้ยงดูเรามา ไม่ว่าจะเดินไปที่ใด ปรางยังระลึกอยู่เสมอว่า ท่านอยู่เคียงข้างปรางเสมอ กับใจดวงร้าวในยามนี้ ที่ใครบางคนกำลังลงมือลงมีดประหัตประหาร!ใจ! ขอแค่หลับตา.... พาตัวเองหนีไปให้ไกลสุดหล้าฟ้าดิน ไปทรุดตัวลงกอดผืนทราย กราบเท้าแม่...และซุกอกร่ำไห้! ขอฝากจูบไปกับสายลมแห่งความรัก ให้พัดพาคะนึง..ถึง..ทะเลงาม..ฟากฟ้ากว้าง ตะวันตกดิน.. กับ สายถวิล.... ในใจดวงนี้..ที่กำลังอยากคืนหลัง.. ให้.. เกลียวคลื่นริมฝั่งลบเลียแผลใจ! ตรงนี้ที่พี่พุด ร่ายไว้ โดนใจปรางเป็นที่สุดค่ะ รักพี่พุดค่ะ
13 สิงหาคม 2552 09:46 น. - comment id 1026422
13 สิงหาคม 2552 09:47 น. - comment id 1026423
เอ้า กดผิดค่ะ ลงชื่อใหม่
13 สิงหาคม 2552 15:18 น. - comment id 1026583
ซาบซึ้งกับทุกหยาดหยดค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
