วันที่ฟ้าไร้เมฆฝน ขับรถดั้นด้นสู่เส้นทางรกเรื้อ เรือกสวนไร่นา ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเมืองกรุงสักเท่าไร เห็น.... บัวบึงผลิดอกบานหวานแย้มตระการ ให้ภู่ผึ้งภุมรินทร์ ชิดเชยชมคลึงเคล้าเคลียเกสรสราญ นาข้าวไล่โทนสี มีทั้งที่กำลังเขียวไพลเขียวขจี บ้างก็ที่กำลังสุกปลั่งระย้าระยับ สะท้อนวะวาววับ รับ.. สายแสงแดดสีทองยามสุริยาฟ้าโพล้เพล้ โอละเห่ละช้ากับฟ้าแสนงาม แล้ว... นั่นดงตาลหวานว้าเหว่ เคียงข้างนาข้าวราวคู่ขวัญคู่ใจก็มิปาน ในรอนแสงตะวันลา เห็นวิถีไทวิถีทุ่งยังรุ่งงาม ท่ามแสงอุษาวันอันแสนเงียบงัน ได้อารมณ์อันดื่มด่ำล้ำลึก รู้สึก.. แสนซาบซึ้งกับรอยไถ มาตรแม้นแปรไปมิหวนคืน ไร้คนกับควาย ไร้นากับเกวียน ไร้เคียวเกี่ยวเก็บ จนเหน็บหนาวยามนึก แต่กระนั้น... ก็ยังพาให้กมลดวงดินดวงเดิม ย้อนรำลึกคิดคืนหลังกลับไป ใน.. สมัยสุโขทัย แล.. กรุงศรีอยุธยายังเป็นราชธานี ยามที่.. สายใจเจ้าพระยายังงามใสไหล ระรินระรินล่องให้ว่องว่ายราวขวัญเรียม แผ่นดินแม่มาตุภูมิ อันกว้างไกลไพศาลแสนอุดม ดั่งคำที่ว่า.. ในน้ำมีปลาในนายังมีข้าวกล้าให้แลละลิบ ประดุจพืชพันธุ์ทิพย์ฟ้าประทาน หว่านหวัง.. ให้ลูกหลานไทยยังได้มีกินอิ่มท้อง... มิพักต้องพึ่งวัวควายเหล็กที่ต้องจ่ายเจ็บ ด้วยค่าน้ำมันราคาแพง..แสน.. วิถีไทที่เช้าขึ้นมา... สาวนาใส่งอบบังหน้านวลลงนาลงสวน เพื่อทำกินมิสิ้นแรงเพียร รู้อยู่อย่างสมถะพอเพียง และมีเพียงความงามสงบในวิถีไพร ดำรงตนอยุ่ในการรู้พึ่งพาพึ่งพิง โอบเอื้อเมตตากรุณากันฉันท์พี่น้อง ชีวิตที่แสนสุขไกลจากโลกแสงสี มีเพียงดนตรีธรรมชาติ ยามเข้าไต้เข้าไฟ พร้อมหน้าแม่พ่อล้อมวงกินข้าว อาหารพื้นบ้านอันเป็นวงจรธรรมชาติ แสนสะอาดปราศจากสารพิษ แล้ว...ก่อนนอน เล่านิทานหิ่งห้อยให้ลูกหลานฟัง ก่อนเอนหลังฟังเสียงหรีดหริ่งเรไรกบเขียด ขันก้องประลองเสียงราวเถียงกัน แล้ว.. นิทราฝันไป.. ใต้พรายแสงดาวพราวเพ็ญดวง เพื่อ.. รอรุ่งวันอันแสนเป็นชีวีที่แสนเรียบง่าย ได้ชิดใกล้ธรรมะ ธรรมชาติ ด้วยดวงใจใสพิสุทธิ์สะอาด อย่างหาใดเทียม และ.. นั่นคือความรู้สึกในนาทีที่หัวใจได้สัมผัส จนต้องติดปีกใจปีกฝันอันอิสรา เพื่อย้อนเวลา.... คืนสู่อดีตอันซึ้งค่าในสายใจ .................... จากนาข้าว... ลึกเข้าไปคือ..*สวนลีลาวดี* ฤาที่ชื่อว่าดวงดอกลั่นทม ทีมีมากมายนับหลายพันต้น ออกดอกดวงผลิพราว หลากสีสัน หลากเศร้า อวลเคล้ามากับสายลม ให้ดอมดมพรมจูบด้วยรัก และ... รู้สึกหลงรักอย่างยากจะถอนใจ ในงามน่าหลงใหลแห่งมนตรามหาเสน่ห์ ในดวงดอกอันอ่อนหวานอ่อนโยน พาให้..คิดถึง.. คราคราวที่ก้าวย่าง ไปในพระบรมมหาราชวัง และ... หลังจากนั้นได้ แรงฝันบันดาลใจเพียรพลีรจนา เรื่องราว ชื่อว่า... *ลีลาวดีมณีรุ้ง* ที่..ใคร่.. ขอฝากไว้ให้จรุงในอ้อมใจ ทุกดวงใจ ณ บัดนี้ อีกคราครั้ง เพื่อพบพลังแห่งความรักชาติรักแผ่นดิน มิรู้สิ้นตราบวันลา....! ................................ ลีลาวดีมณีรุ้ง! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song100.html (แต่ปางก่อน) ...................... ตะวันแก้วดวงทุยติมณี กำลังทอดวงเรี่ยต่ำระดับแมกไม้ เหนือ.. เจ้าพระยาและพระบรมมหาราชวัง ในยามย่ำสนธยา... ให้ทุกจิตใส..ใจดวงงาม ตกอยู่ในภวังค์เศร้าแสนเศร้า.. สุขแสนสงบสุข กลิ่นลั่นทมพร่างไสวรายเรียงริมทาง ใกล้ทางศิลามณีทอด สู่พิมานสถานสรวงพระบรมมหาราชวัง ที่... สึกกร่อนผ่านร้อนหนาวยาวนาน มาหลายรัชสมัยยังดำรงรอรับ ทุกร่างที่ย่างกรายมาเยือน..รอย ราวกับ..กำลัง จะคอยสอนสัจจะใจในทุกย่างก้าวไทย..ไท แล.. ใจทุกดวง ที่ยังรักยังหวงแหนในผืนแผ่นดิน.. ให้แสนถวิลเทวษ แกมภาคภูมิปิติในทุกอดีตอันหอมงาม ที่ล่วงลาเลยลับ...ยามอยากย้อนคืน แผ่นศิลา.. ทุกๆก้อนกร่อน บอกความหนักแน่นมั่นคงตรงมั่นมิหวั่นไหว ต่อทุกรอยเท้าไทย ให้.. หยัดยืนเต็มร่าง อย่างสมค่าคน บนแผ่นดินไทแผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง ณ..ที่แห่งนี้..ที่เราเรียกว่าไทยไท.. ที่มีอิสรา...ในทุกธุลีหล้า และ ฝากความงามล้ำค่าในยามเรืองรุ่ง ในทุกรัชสมัยอันไสวไพจิตรพิลาสนิรมิต ดั่งเมืองแก้วเมืองขวัญ ราวสวรรค์ลอยมาเยือน ด้วยความสงบสุขมาอย่างนานช้า... สมกับคำเสียสละ ที่บรรพบุรุษ ได้หลั่งเลือดชะโลมหล้าทาพสุธาทอง เพื่อปกบ้านป้องเมืองจากอริราชศัตรู ไว้ให้ลูกหลานไทย ที่ ยังมีเลือดเนื้อกตัญญุตาในหัวใจ ได้จำจดความงดงามนาม ความหาญกล้าที่แสนยิ่งใหญ่ ให้มีไทยไทมาถึงทุกวันนี้ ต้นลั่นทมสีชมพู ขาว เหลือง .... สูงตระหง่านหวานปนโศก ปลิดใบทิ้ง เหลือเพียงลำต้นแกร่งพร้อมก้านกิ่ง ที่ไสวพวงรวงร้อยพร้อยพราว เต็มไปด้วยดวงดอกดอกละมุนเศร้าหอม เหนือพะยอมใด...ในทรงจำ อัน.. ย้ำความสะท้อน ย้อนสะเทือนระทมได้ถมทับทวี... ผู้หญิงร่างเสลาสล้างบอบบาง ในชุดผ้าซิ่นไหมทองผ่องผุดพิสุทธิ์พราย รัดร่างอันสล้างกลมกลึง กับเสื้อแพรไหมเผยไหล่ล้ำ ห่มสไบสีทองพันพรางทบ จนดูแปลกตากว่าใครในละแวก และ แสนแผกพิศพิเศษพิสุทธิ์ ผุดพรายละออริมเรียวแก้มซูบซีดนั้น คือ.. เธอคนงามทัดดวงดอกลั่นทม สามสีสามดอกหยอกเย้าวงหน้าละมุนนวล ให้ยิ่ง.. รานหวานโศก ราวจะหยุดโลก ให้หันมาสัมผัสวิโยคงามแสนงาม ยามสัมผัสผ่านพบ.. เธอมุ่นทบเกลียวผมตลบสูง เผยต้นคอระเหิดระหงชวนให้หลงใหล และ.. ยามเธอค่อยๆเคลื่อนไหว เยื้องย่างอย่างช้าช้า ในสายแสงตะวันลาสีทอง.. ยิ่งชวน.. ให้ผ่องพิศสะดุดตาสะดุดใจ ในเหว่ว้าเงียบงามนิ่งงันราวโลกฝัน ในอดีตสมัยสี่แผ่นดินย้อนหวนคืนกลับมา ให้เต็มตื้นในวิญญาญ์ เต็มนัยน์ตาท้น แทบล้นละหลั่งหยาดน้ำตา สำหรับผู้มีดวงตาที่สาม ยาม ได้แลพบร่างงาม ในท่ามกลางสถานที่แห่งนี้ ที่คือ.. ความมลังเมลืองเรืองรุ่งเป็นอมตะ ที่ตราไว้ในทุกดวงจิตถวิลรัก ในเงื้อมงามเงาอดีตขวัญ วันแห่งความตระการ ปานประหนึ่งแดนทิพยสถานมณีรุ้ง ดั่งนามงามแสนงาม.. *กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์มหินทรายุ- ธยา มหาดิลกภพนพรัตน์ราชธานี บุรีรมย์อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน อมรพิมานอวตารสถิต สักกะทัตติยะวิษณุกรรม- ประสิทธิ์ * ............................................. เธอ...คนดี.. พลีหยาดน้ำตา รินหลั่งรดหยดบนพื้นพสุธา ด้วย ความสำนึกลึกล้น ด้วยความปิติเกษมเศร้าแสนเศร้า ที่ยากยิ่งอธิบายพรายเงาซึ้งตรึง ในก้นบึ้งแห่งงามดวงใจใครเล่ารู้นี้ ณ..ยามนี้..ยามเย็นย่ำสนธยา กับ.. ทิวากรรอนแสงราวร่ำลาฟ้าดิน ให้ดวงหฤทัยถวิลล้ำลึก รู้สึกถึงค่ากาลเวลา และ อดีตลาเลือนลอยลับ ราวหวนกลับมา ให้เธอทิ้งวิญญาณ์ดายเดียวรำลึก ราวอยู่... ผู้เดียวเปลี่ยวเปล่า ในโลกเหงาแสนเหงาเงียบงามร้างไร้...ลำพัง...! ในท่ามกลาง... พลังแห่งหอมห้อม ล้อมหัวใจเหว่ว้า..ในภวังค์ฝัน ให้เธอ ทอดตานิ่งงันใต้ลั่นทมอันสะพรั่งพราว..... เสียงมโหรีแว่วหวาน แกมเศร้าราวเสภาโศกวัน วิปโยคที่เธอเคยมาณ.ที่นี่ วันที่... *ตะวันในดวงใจไทยทั้งดวง* ลาล่วงสู่แดนทิพย์สถิตนิรพาน แดนว่างงามตราบชั่วนิจนิรันดร์ วันที่ *แม่ฟ้าหลวง* แห่งปวงชนชาวไทยสวรรคาลัย ไปสู่แดนแก้วแพร้วเพริศพรรณราย.. *แดนดินแห่งขวัญนิรันดร์รัก* .............. และแสนแปลกดีที่ เธอ..คนดี.. ได้ยินบทเห่เรือราวหวานแว่วแผ่ว ทรงพลังจากลำนำลำน้ำเจ้าพระยา ราวครวญคร่ำ... ผ่าน... ฟากฟ้ากว้าง มาเยือนเรือนทิพย์เรือนใจ ให้ไหวครวญให้ยิ่งเหว่ว้าอ้างว้างว่างใจ.. ในวันนี้นาทีนั้น... ราว นิรันดร์โศกโลกหยุดหมุนไปตราบชั่วกาล...! ให้.. หยาดน้ำตาเธอยิ่งพร่างริน..มิสิ้นสาย..! สุดถวิลเทวษโสมนัสปิติ อย่างยากที่จะรำพึงรำพัน.. พร้อมกันกับ ดวงดอกลั่นทม..แสนหอมงาม... พลัน พลี... ปลิดปลิว....ปลิดปลิว...... ลิ่วลอย....ค่อย..ค่อย... ร่วง...รายพรายพรมห่มร่างรานหวานเศร้า.. ราวปลอบประโลม.. อย่างเงียบงามดายเดียว....ดายเดียว...! ........................... บทชมเรือกระบวน ลอยลำงามสง่าแม้น มณีสวรรค์ หยาดโพยมเพียงหยัน ยิ่งฟ้า เหมราชผาดผายผัน โผนเผ่น นภาฤา พายพะแพรวพายถ้า ถี่พร้อมผันผยอง บทบุญกฐิน ผดุงธรรมเผด็จทุกข์ทั้ง แผ่นผไท บังบาปเบิกบุญใบ บ่มสร้าง หกรอบนักษัตรสมัย โสมนัส เชิญเทพชุมชเยศอ้าง อรรถพร้องพรถวาย .......... บทชมเมือง สยามเอยอุโมษครื้น คุณขจร สุขสถิตสถาพร ผ่านฟ้า ไตรรงค์ลิ่วลมสลอน อวดโลก ตราบเมื่อนี้เมื่อหน้า มื่อโน้นนิรันดร์เกษม บทสรรเสริญพระบารมี ....วังทิพย์คือท้องทุ่ง ม่านงามรุ้งคือเขาเขิน ร้อนหนาวในราวเนิน มาโลมไล้ต่างรสสุคนธ์ ย่างพระบาทที่ยาตรา ยาวรอบหล้าฟ้าสากล พระเสโทที่ถั่งทน ถ้าใหลรวมคงท่วมไทย ขอจงทรงพระเจริญ พระชนมเกินร้อยปีปลาย อาพาธพินาศหาย ผองพาลพ่ายแพ้บุญใบ จงเสวยสวัสดิ์ พูนพิพัฒน์ปราบมารภัย ผ่องแผ้วพระหฤทัย ทุกทิพาราตรีกาล พระประสงค์ทุกสิ่งเสร็จ แม้สรรเพชญพระโพธิญาณ ดำรงรัชย์ชัชวาล ดั่งเสียงสวรรค์นิรันดร์เทอญ ....................................................................
พุด 19 ก.ค. 2552 21:41 น. - ID 127777 
5829
5
0
19 กรกฎาคม 2552 21:47 น. - comment id 1016486
มาเอาที่ 1 ก่อนครับ จะอ่าน ดอกฟ้าจำปาศักดิ์ ต่อ พอดีพึ่งอ่าน เรื่อง ศึกเจ้าพระยา อ่านแล้วเศร้าตอนท้ายเลยครับ นางเอก ชื่อ เหมยลอง...หมายถึงละอองเมฆ ต้องเป็น ข้าบาทบริจากา แก่เจ้าเหนือหัวของตัวเอง เห้อออ เศร้าเจงๆๆ สำหรับพระเอกในเรื่อง ชื่อฉไกร..ขออ่าน ดอกฟ้าจำปาศักดิ์ อีกรอบ ก่อนครับ กำลังมันส์ อิอิ รักแลเคารพ พี่สาวแสนสวย น้ำใจงาม ยอดรักนักไพร นามพี่พุด ที่หนึ่งเสมอ
19 กรกฎาคม 2552 21:51 น. - comment id 1016493
สวยๆทั้งนั้นเลยค่ะที่บ้านปลูกสีแดงทั้ง 4 ต้นเลย ค่ะ หอมมากๆค่ะ...
19 กรกฎาคม 2552 21:58 น. - comment id 1016503
พี่พุดคะ ..... ฉางน้อยเป็นคนที่แปลกคะ ชอบถ่ายรูปดอกลีลาวดีค่ะ มีเยอะคะที่ถ่ายไว้ ทั้งสวยและไม่สวย ภาพดอกบัวก็ชอบถ่ายคะ ..... .......ภาพที่พี่พุดนำมาลงไว้ สวยๆทั้งนั้นค่ะ
19 กรกฎาคม 2552 22:18 น. - comment id 1016524
ลีลาวดี ชื่องามนามเพราะ เป็นดอกไม้ที่สวยมากนะคะพี่พุด
19 กรกฎาคม 2552 22:41 น. - comment id 1016549
พี่พุดคะ ปรางดื่มด่ำไปกับลำนำ ภาพดอกลีลาวดี ดอกสีสวย เหมือนกับปรางตามกลิ่น หวานหอมปนเศร้า มาเลยค่ะ ตอนเด็ก ๆ ปรางชอบที่จะเก็บเอาดอก ลั่นทม มาร้อยเป็นมงกุฏ เพราะหลงใหล ในกลิ่น อีกทั้งสี ขาวปนเหลืองนวล ผู้ใหญ่บางท่านดุเอา เพราะชื่อค่ะ เรือนไทยหลังนี้เข้ามาแต่ความหอม หวาน เย็นชื่นใจ เหมือนเจ้าของบ้าน เลยนะคะ
19 กรกฎาคม 2552 22:59 น. - comment id 1016562
หน้าบ้านจันทร์ปลูกไว้ต้นนึงค่ะ เพิ่งมีดอกเมื่อเดือนก่อน... ดีใจมากๆค่ะ ตอนที่เอามาปลูกยังไม่คืดว่าเราจะทำได้เลย ตอนนี้มีดอกประมาณ 4-5 ดอกแล้วค่ะ สีชมพูสวยดีค่ะเห็นดอกไม้ที่เราปลูกงอกงามแล้วมันสุขใจจริงๆค่ะ
20 กรกฎาคม 2552 07:00 น. - comment id 1016614
ลีลาวดี...เป็นหนังสือ นิยายอิงธรรมะที่ได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม เป็นเรื่องราวของความรักระหว่างชายหนุ่มหญิงสาว ในครั้งพุทธกาล ซึ่งอยู่ต่างชั้น ต่างวรรณะ ต่อมาชายหนุ่มได้บวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนาได้ศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย แต่หญิงสาวก็ยังคงรักตลอด การเดินเรื่องผู้เขียนพยายามแทรกสาระความรู้ในแง่ของประเพณีของอินเดีย หลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นระยะๆ ล้วนแล้วแต่เป็นเสน่ห์น่าติดตามอย่างยิ่ง สำหรับคอนิยายแล้ว รับรองเรื่องนี้ไม่ผิดหวังแน่ แล้วท่านจะรู้จักธรรมะโดยไม่รู้ตัว. ผู้แต่ง คือ ธรรมโฆษ หากท่านใด สนจะฟัง แบบไม่ต้องอ่าน ก็ คลิกตามเวป ที่ผมเสนอให้เลยนะครับ พอดีเข้ากะเรื่อง ลีลาวดี ของพี่พุด อิอิ
(ไม่รู้เจ้าของบ้าน อนุญาติหรือยัง) ซึ่งหากท่านใด ต้องการจะเก้บไว้ในเครื่อง ต้อง โหลด โปรแกรม I D M-Internet Download Manager จะทำให้ท่านๆ โหลดลงเครื่องได้ง่ายกว่าเดิม
แต่ผมรับประกันว่า หากได้อ่านเอง คุณอาจร้องไห้....ผมแค่เกือบ อิอิ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jummaip&month=12-2006&date=23&group=9&gblog=162
http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J4627399/J4627399-3.jpg รักแลเคารพ พี่สาวแสนสวย น้ำใจงาม ยอดรักนักไพร นามพี่พุด ที่หนึ่งเสมอ
20 กรกฎาคม 2552 07:29 น. - comment id 1016623
หน้าส่วนตัว
อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่พุด
20 กรกฎาคม 2552 11:44 น. - comment id 1016713
จากลั่นทม มาเป็นลีลาวดี ต่างกันลิบเลย แต่สวยมาก อ้อมอยากปลูกในบ้านแต่ผู้ใหญ่ห้ามเพราะเดี๋ยวเป็นลางไม่ดี จะระทม ทุกข์อะไรประมาณนี้ ก็นะ ไม่อยากขัดใจ ท่าน นะค่ะ แล้วแต่ความเชื่อค่ะ สวัสดีค่ะพี่พุด
20 กรกฎาคม 2552 12:11 น. - comment id 1016723
สวัสดีค่ะพี่พุด ได้อ่านถ้อยคำพี่พุดแล้วให้นึกถึงค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างมีพัฒนาการของมันเสมอ ขึ้นอยู่กับว่า จะเป็นไปในทิศทางใด ก่อให้เกิดประโยชน์แค่ไหน บางสิ่งหากรักษาไว้ก็ดี หากแปรเปลี่ยนก็ดีค่ะ วิถีชีวิตแบบเดิมที่สงบ หากรักษาไว้ สภาพจิตใจและสังคม ก็จักเงียบสงบได้ แต่เหนือสิ่งอื่นใด ธรรมชาติเหมือนลิขิตไว้ ทุกสิ่งย่อมมีการเปลี่ยนแปลงค่ะ ต้องเรียนรู้และปรับที่จะอยู่อย่างมีความสุข โดยส่วนตัวชอบดอกลีลาวดีนะคะ แต่ไม่เคยเห็นสีอื่นเลยนอกจากสีขาว แล้วก็รู้สึกชอบที่สุดเพราะดูอ่อนโยนดีค่ะ ส่วนสีอื่นๆก็ดีค่ะ มีสีสันสดใสดี คิดถึงพี่พุดนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
20 กรกฎาคม 2552 13:15 น. - comment id 1016741
น้องกวีน้อยเจ้าสำราญ .... นางเอกชื่องามมากค่ะ ความหมายนวลละมุนมาก *ละอองเมฆ* ขอบคุณค่ะน้องรักที่มาจองที่1เสมอเลย อ่านหนังสือมากๆวิสัยทัศน์จะกว้างไกลค่ะ ด้วยซาบซึ้งเสมอเลย
20 กรกฎาคม 2552 13:20 น. - comment id 1016745
20 กรกฎาคม 2552 13:22 น. - comment id 1016746
20 กรกฎาคม 2552 13:31 น. - comment id 1016756
20 กรกฎาคม 2552 13:36 น. - comment id 1016760
20 กรกฎาคม 2552 13:45 น. - comment id 1016763
20 กรกฎาคม 2552 13:48 น. - comment id 1016766
20 กรกฎาคม 2552 13:51 น. - comment id 1016773
ไพร
20 กรกฎาคม 2552 13:55 น. - comment id 1016776
20 กรกฎาคม 2552 14:03 น. - comment id 1016781
20 กรกฎาคม 2552 22:20 น. - comment id 1017048
งามคำ งามความ ^ ^ สวัสดีครับพี่พุด
21 กรกฎาคม 2552 00:15 น. - comment id 1017100
ภาพสวยจังเลยนะจ๊ะ
22 กรกฎาคม 2552 09:04 น. - comment id 1017587
เหมือนดาวหางพร่างฟ้าแล้วลาลับ อัจกลับหมดน้ำมันพลันสูญหาย ดวงสุรีย์ลับโลกโศกมิวาย แม้จันทร์ฉายไม่ผ่องแสงแย่งครองใจ มาเล่นละครใบ้ให้รู้ว่าเศร้านะ อิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
