ณ ตรงนี้ที่ตัวเราช่างเปล่าว้าง ในท่ามกลางสรรพสิ่งเหมือนนิ่งเฉย เกินถามทวงห้วงแห่งกาลได้ผ่านเลย โอ้ใจเอยราวพ่ายยับกับผืนทราย ภาพคราอดีตคราทบทวนหวนรำลึก รับรู้สึกสารพันอันหลากหลาย รอยยิ้มแย้มแต้มสิ่งสรรค์อันโอบกาย ลับละลายวิบวับกับชั่ววัน ไม่เคยคิดใส่ใจในวันพรุ่ง ไม่หมายมุ่งก้าวไปให้ถึงฝัน ไม่แยแสแม้จิตคิดจาบัลย์ ไม่เคยหวั่นภายหน้าว่าเปล่าดาย มองรอยทางย่างเดินเผชิญโลก ทั้งสุขโศกลับเลือนเหมือนจางหาย ศัพท์สำเนียงเพียงแผ่วแว่ววับวาย ไร้ความหมายแก่ใครในแผ่นดิน หากแต่งเพียงหยุดคิดจะนิดหนึ่ง ว่าชีพซึ่งแสนสั้นจะสุดสิ้น จักหมายมั่นเป็นคนดีที่โลกยิน ก่อนชีวินลาลับดับสูญลง มองดูเถิดสิ่งเหล่านี้ที่เธอเห็น เธอจักเป็นหากหัวใจยังใฝ่หลง ปล่อยชีวิตเรื่อยไปไม่เจาะจง สุดท้ายคงพูดได้แค่...หากแต่เพียง
28 มีนาคม 2545 04:46 น. - comment id 42991
เพราะจัง....เขียนได้ดีมากเลยค่ะ กินใจ ลึกซึ้ง
28 มีนาคม 2545 09:00 น. - comment id 43001
ชอบจังเลยค่ะ.... ....หากแต่เพียง....ความหมายดีจัง
28 มีนาคม 2545 09:20 น. - comment id 43003
มาบอกว่าชอบมากค่ะ เพราะ...รู้สึกเย็นๆ
28 มีนาคม 2545 18:19 น. - comment id 43080
เพราะมากเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกซาบซึ้งจัง
28 มีนาคม 2545 20:00 น. - comment id 43097
เดี๋ยวนี้ หากลอนยาว ๆ อ่น ยากขึ้นทุกวัน เขียนต่อไปนะ ให้กำลังใจ
29 มีนาคม 2545 12:48 น. - comment id 43215
:D
7 เมษายน 2545 09:38 น. - comment id 44657
ชอบมากครับ