http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html ปีศาจวสันต์ แสงเทียนวะวูบไหวท่ามเสียงฝน ฟ้ามืดมนหม่นหมองราวร้องไห้ หยาดน้ำตานางฟ้าดับแล้งไร้ พลีฝากให้พสุธานี้รมณีย์วัน กี่วสันต์ตกต้องครองดวงจิต หนาวชีวิตหนาวชีวาล้าแรงขวัญ ช่อไมตรีผลิบานรับแสงตะวัน ต่อไฟฝันยอดสร้อยร้อยอักษรา หวังดอกไม้แย้มช่อในกอใจ สู่หวังใหม่สายรุ้งเสน่หา ทิพย์เทวีสู่วิมานแห่งมนตรา รอเวลาแสนดีเรามีกัน วิมานดาวพราวพร่างในยามดึก ณ ไพรพฤกษ์ดั่งแดนสวรรค์ พบเงียบงามนิยามปาฏิหารย์รักมหัศจรรย์ เพื่อฝากฝันฝากใจไปตราบกาล......! ......................... สายฝนสายฝันสวรรค์ลา! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html ปีศาจวสันต์ ดวง..นั่งเดียวดายอยู่ในกระท่อมไม้สน ในยามสนธยาพลบค่ำยามย่ำเย็น สายฝนภายนอกยังกระหน่ำหนัก ให้ต้นไม้ริมชายคาแห่งรัก ที่ได้พักพิงอิงใจในทุกยามเย็น ไหวเอนรับหยาดละอองฝนพรำ ดวงดอกโมก สีขาวพร่างพราวพร้อย ห้อยพลีดอกคว่ำหน้าลงสู่พื้นพสุธา ราวสาวไพรผู้น่ารัก รู้จักถ่อมตนถ่อมกมลฝันเสียนี่กระไร เป็นดอกไม้ชนิดที่แผกพิศ ที่แสนพิเศษพิสุทธิ์ ที่มิเคยแหงนเงย เชยเชิดหน้าท้าทายสายฝนและแสงแดด ก็น่าแปลกดี ที่จริงๆราวกุลสตรีชาวไพร ผู้รักดิน มิถวิลจะทะเยอทะยาน ปานประมาณนั้น ดวงนั่งรอ.. ให้สายพระพิรุณหยุดพร่างสายพรายพลิ้ว ตรงหน้ามีแก้วน้ำผลไม้ ที่ดวงสั่งมารินร่ำดื่มให้รื่นรส ให้หัวใจสลดดายเดียว ได้รับหยดหยาดหวานชุ่มฉ่ำ ให้หัวใจดวงช่างฝันได้ตื่นเต้น.. เต้นถี่ถี่ ในยามเย็น ดับโลกโศก สลดไปกับหยดฝนและหยาดน้ำตา แม้นจะไร้ใครมาสบตา พาให้หวามไหว ในท่ามกลาง แสงเทียนริบหรี่วูบไหววับแวมก็ตามที หากทว่าใจดวงหอมงามนี้ ก็ตื่นพร่างก็สล้างราวดวงดอกไม้ ได้รับหยาดน้ำค้างอมฤต เป็นความว่างร้างไร้ ที่งามเงียบใจ ที่ได้ปลดปล่อยดวงใจพ้นภาระพันธนา ได้นั่งทอดตาดูแม่ดวงดอกกล้วยไม้ไพร ที่ชูช่องงามไสวงามสง่าเลื้อยพันไปกับลำต้น ของพญาสัตตบรรณ ที่คงมั่นยืนตรงเป็นช่อชั้นแผ่กางราวร่มยักษ์ ให้พันธุ์ไม้รักไม้เลื้อย ได้พักอาศัยพันฝากใจเปลือยช่อดอก นั่นกล้วยไม้หลากสีสัน ม่วง เหลืองพรายพรรณราย ขาวสะอ้านที่แสนงามสง่า ที่ทำให้ทุกดวงตาดวงใจไหวพบ กับพลังงามงดแห่งความสดชื่นนี้ ที่แสนรื่นรมย์ใจ สำหรับดวงใจ..ดวงนี้ ที่นั่งๆนึกๆคิดๆลึกๆนึกซึ้งไกล.. ไปกว่าใครใคร ว่าโลกแสนยิ่งใหญ่นี้ ได้กำนัลฝันฟรีดั่งพลีของขวัญล้ำค่าที่สุด ให้มวลมนุษย์เรา ได้เชยชิดสนิทเนา ในเงาเงื้อมงามธรรมชาติ ที่ช่างอ่อนหวานอย่างที่สุดแล้วในโลกนี้ ที่ไม่ว่าดวงใจแสนดีจะหันไปในทิศทางไหน ก็มีพลังงามแฝงยิ่งใหญ่ โอบเอื้อให้หัวใจไหวหวามละมุนรายรอบ อย่างไม่เลือกถิ่นที่ บนภูไพร ป่าใหญ่รกร้าง ท่ามโตรกธารธาราระรินหลั่งสะพรั่งสายระริกระริน กลางห้วงหอมมิรู้สิ้นในกระท่อมใบไม้กระท่อมดง ในดงดวงดอกไม้ป่า ในดงดอกหญ้าพัดสะบัดไหว รับพรายแสงตะวันอ่อนอุ่นยามอาทิตย์อุทัย หรือยามทิวาหวาม ยามตะวันดวงเศร้าดวงสวย กำลังจะลาล่วงลาลับฟ้า หรือกับเหว่ว้าริมทะเลที่เกลียวคลื่น กำลังซัดสาดหาดทรายกระซิกระริกระรี้ ราวร้องร่ำพร่ำพ้อเพ้อฝากรัก ว่ายังคงหนักแน่นมั่นคงตรงมั่นมิผันแปร หรือยามที่... สายแสงพระจันทร์หวาน ทอ ดวงสวยทุกผืนฟ้า ไม่ว่าจะเป็นคืนจันทร์เสี้ยวเหว่ว้า หรือ คืนที่จันทร์เพ็ญเด่นดวงแจ่มจรัส ที่หยาดสายหวานสะพัดพร่าง ให้ห่มหอมงามทุกดวงใจ ในผืนโลก ลบโศกสร้างสุขสร้างฝัน ไปกับจันทร์ดวงแอร่มแต้มฟ้าหวานหวาน หรือ ยามที่อุทัยโลกหมุนหมุนตะวัน คืนกลับมาคลี่ยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนสาดส่องผืนฟ้า ให้มวลหมู่นกกาได้เริงร่าผกโผผิน ให้วัฎฎจักรแห่งทุกชีวิน ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างเริงร่า ให้สายธาราระรินไหล พร้อมดวงดอกไม้ไพรแสนหวานหล่นละลาน หว่านพรายแตะแต้มเต็มท้องน้ำ งามจนยากบรรยาย หรือ ในท่ามกลางผาหิน ที่นอนเคียงคู่ขวัญอ้อนจันทร์อ้อนใจ นอนนับดาวพราวไสวสุกเต็มอ้อมฟ้า ราวทะเลดาวพราวพร่าง ให้ได้อ้อนสุดที่รัก ให้เด็ดดาวมาแตะแต้มประดับผม ให้วะวิบวาวราวมงกุฎเพชร ราวเพชรจากมือนางฟ้าโปรยปรายให้ชื่นให้ฉ่ำ ให้สร้างฝันหวามไหว ไปตามจินตนาการหวานหอมมิรู้สิ้นรู้จบ หรือ ในกระท่อมริมทะเลฝัน ในเกาะห่างไกลผู้คน มีเพียงสองกมลขวัญ นอนห่มผ้าผืนเดียวกันซุกอกอุ่นไอ ดูสายฝนพรำ ฟ้าฉ่ำริน ดูดวงดอกฝนที่แตกดอกพร่าง กลางเวิ้งน้ำทะเลเขียวมรกต ที่แสนงดงามราวดวงดอกไม้เล็กๆ เต็มแต้มแย้มงามพราวไปทั่ว..ผืน ราวฝืมือจิตรกรเอกมาเสกสรร..วาด หรือ กับแสงเทียนวะวูบไหว ระบัดพลิ้วไหวไปตามแรงลม กับโนมเนื้อละมุนอุ่นอิ่ม กับหอมกลิ่นกรุ่นกาแฟ กับหนังสือดีดีในมือสักเล่ม ให้.... กระท่อมฝันกลายเป็นกระท่อมสวรรค์หวาน ในชั่วพริบตา ก็มิปาน และแปลกดีนะ ที่หัวใจ คนเรานี้ต่างมีคนละดวง ต่างเก็บไว้คนละทรวง และต่างจิตต่างใจต่างลิขิตคิดฝันไป ได้หลายร้อยพันรูปแบบ ในทิศทางธรรมทางใด แต่ทว่า หากสองดวงใจมิสิ้นสายใยสายใจรักถักทอ ใจดวงแยกนั้น พลันจะพร้อมพลี หันกลับมาหลอมละลายรวมกันได้เป็นหนึ่งเดียว จะเกี่ยวเกาะไว้อย่างแนบแน่น ไม่ว่าจะห่างกันแค่ไหน จะไกลสักครึ่งฟ้า หรือว่าจะว้าเหว่เดียวดาย พลัดพรายอยู่ไกลกันคนละซีกโลก ก็จะมาบินมาสอดผสานผสม ห่มหอมหวานในห้วงใจ ราวเป็นหนึ่งเดียวมิเกี่ยวกับไกลกับกาลเวลา ใจทุกดวง เพียงเปิดใจรับสรรพสิ่งแสนงามไม่ว่ายามไหน กับทุกสิ่งที่แสนยิ่งใหญ่ ที่ธรรมชาติหยิบยื่นให้มา เพื่อให้มวลมนุษย์ ได้พาพบมาหลอมละลายสงบงามในนวลเนื้อใจ ให้รู้รักกันแบ่งปันฝันพลีฝันฟรีนี้ ราวกับจะมาสอนบทเรียนแสนดี ให้มวลมนุษย์ได้หยุดคิดทำลายกันและกัน รวมทั้งธรรมชาติ ที่มีแต่ฝากความงามความดี ให้ดวงใจเรานี้เปิดรับพลังภายใน เปิดบ้านแห่งจิตวิญญาณ รับดวงดอกไม้บานรับสายฝน สายฝัน รับสายแสงทอง หยาดละอองน้ำค้างในยามเช้า เฝ้ารอสายน้ำผึ้งหวาน จากพรายพระจันทร์ในยามค่ำ รับหยาดน้ำค้างใสในยามดึก มาดื่มรินราวดวงดอกไม้ ให้คลี่เพียงหัวใจถวิล รับเพียงงามง่ายใกล้ตัว และ ให้ดวงใจมิหมองมัวมืดดำ รู้คิดคืนงาม ในนิยาม*ให้*แด่เพื่อนมนุษย์ ร่วมโลกโศกสุขทุกข์ร้อนเดียวกันนี้ ที่จำต้องหันมาพึ่งพาพึ่งพิง.. ไม่ใช่ทิ้งธรรมชาติงาม แล้วมีแต่ตาต่อตารบราฆ่าฟัน ให้.. เลือดหลั่งรินให้ใจโศกเศร้า ราวอมนุษย์ก็มิปาน ไยกันเล่าถึงต้องประหัตประหารเข่นฆ่ากัน เจ้ามนุษย์ผู้โง่เขลาเบาปัญญา สำหรับดวง.. มีความสุขเหลือล้ำ เสมือนหัวใจมีรากแก้วรากขวัญ ที่ฝังลึกผนึกเป็นหนึ่งเดียวกับทุกสรรพสิ่ง ที่สอนให้รู้นิ่งมองงามในทุกยามเหงาว้าเหว่ เหมือนสายฝนสายฝัน ที่ช่างแยกกันมิออกเลยนะ เพราะฝนคือพลังมหัศจรรย์ ให้ทุกดวงใจได้พบหวานหวัง พบพลังสร้างฝันแสนงาม บางครั้งฟังเสียงสายฝนมาตอกย้ำ ให้ชื่นฉ่ำชีวาชีวิต และ มาตรแม้นบางคราฟังราวปีศาจวสันต์ มากระหน่ำซ้ำเติมใจให้ยิ่งเจ็บช้ำ ย้ำยิ่งตรมระทมทุกข์ มาร้องคร่ำครางครวญหวนไห้โหยหา ยามดวงใจอ่อนล้า สิ้นไร้รักร้างไร้ร่างใครมาเคียงข้างกาย ที่ทำให้ยิ่งกระหาย อยากผวาหาอ้อมอกอุ่นมาซุกซบ ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน แล้วสบตาหวานฉ่ำ กระซิบพร่ำคำรัก แลกรสรักหวานหวานระร่ำระริน มิสิ้นสายสวาทเสน่หา โอ้..กระไรเลย..ใจดวงงาม แค่นั่งมองสายฝน ไยต่อสายฝันให้พลันลอยละลิ่วปลิดปลิวไปไกล ได้ถึงเพียงนี้ละหนอละนี่ มองอีกที..เอ๊ะ! หรือเพราะว่า น้ำผลไม้สีเลือดรักสีทับทิมพลันพร่องแก้ว แววหวานเลยวะวับจับจิตจับใจ ให้ฝันไกลไปได้ถึงไหนไหนนะนี่นะ จนต้องหันกลับมาหยุดฝัน ก่อนที่น้ำตาขวัญฝันจะพลันพร่างร่วงริน เมื่อตระหนักว่า.... ไม่ว่าจะวันนี้วันไหน หัวใจดวงนี้ก็ยังดายเดียวเดียวดาย ราวอยู่.... ท่ามกลางปลายโลกร้าง ลำพังและลำพังนิรันดร..! ............................................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html ปีศาจวสันต์ เรา จากกันวันนั้นยังจำ จากกันวันนั้นฝนพรำ พรางม่านกรรม คล้ำครึ้มคลุมเวร ลมครางฝนครวญ ไพรสั่นชวน รวนระเนน ความกดดัน ขั้นเดน เหมือนจะเค้น ฆ่า กัน เรา จากกันวันนั้นนานมา แต่เมื่อวสันต์ลีลา ฤาสร่างซาฝนฟ้าฟูมฟาย ฤดู ฤดี มันไม่มี วันคืนวาย มันสาปใจ สาปกาย คล้ายมนต์ร้าย พรายผี ผี วสันต์ มันหลอก มันหลอน ปีศาจวสันต์วันก่อน ยังสังวรณ์ เวรนี้ ฟัง โถฟัง ฟังฝนตกซี เหมือนนรกตกตี ย้ำ ขยี้ ใจ ตรม ไป จากไป ไปแล้วไปเลย อย่ามาชวนชิดชวนเชย ปีศาจเอย ร้างเลยอารมณ์ ลมมา ฝนมา จงอย่ามา พาระทม เพียงโศกทราม เศร้าซม ฉันจะล้ม ตายแล้ว... .....................
พุด 6 ก.ค. 2552 18:33 น. - ID 127421 
1609
14
0
6 กรกฎาคม 2552 19:18 น. - comment id 1010710
พี่พุดคะภาพสวยจังเลยค่ะ
6 กรกฎาคม 2552 19:45 น. - comment id 1010726
สวัสดีงามๆยามค่ำเจ้า พี่ พุด คนงามน้ำใจอ่านบทกลอน บทร้อยกรอง ร้อยแก้ว ของพี่แล้วไม่รู้จะพรรณาอย่างไรเจ้า มันซึ้งมันหวาบหวามในหัวใจ ได้เพลง ฝนหยาดสุดท้านมาผสมอีก สุดยอดแต้ๆเจ้า ขอให้พี่พุดมีความสุขสดชื่นและเจริญธรรมในเทศกาลเข้าพรรษานะเจ้า
6 กรกฎาคม 2552 20:58 น. - comment id 1010771
หน้าฝน ปรากฏการณ์สวยงามเกิดขึ้นมากมาย ขอความช่วยเหลือขอคำปรึกษาไว้ในกลอน จุดไฟรักรจนา พุดพัดชาไม่ช่วยเลย
6 กรกฎาคม 2552 21:02 น. - comment id 1010775
หน้าส่วนตัว
พรุ่งนี้ไปทำบุญด้วยกันนะคะ
6 กรกฎาคม 2552 22:50 น. - comment id 1010819
ผมไม่มีคำ บรรยายเพิ่มเติมนะครับ จะขอลองแต่งนวนิยายเล่น ตามจินตนาการจะพาไป ณ สายลมโบกโบย พัดร่างชายหนุ่ม ผู้ไม่สิ้นในหวัง กี่ครั้งแลกี่ครั้ง ที่เขายังยึดมั่นในอุดมการณ์ ความหวานไหว ในจิตใจ ยังกับบทเพลง แห่งกำลังใจ จากตัวตน ที่เขาเอง ไม่เคยหยิบยกมาใช้แม้สักครั้งหนึ่ง เขานั่งมองตามถนน ที่ทอดห่างไกลสุดสายตา ด้วยสายตาอันชาเย็น พร้อมแว่นสายตาระดับสั้นๆๆ ที่เขาเอง ยังไม่รู้ว่า ใส่เพื่ออะไรกันแน่ เท่ห์ หรือ แค่อยากจะใส่ ให้ดูดี กว่าเคย เขานั่งรำลึกนึกถึง คำของอาจารย์ที่สอนในระดับมัธยม ท่านหนึ่งอย่างขึ้นใจว่า "ถ้าเราเป้นคนมองใกล้ๆ เราก็จะเห็นสรรพสิ่ง แลเข้าใจสิ่งนั้นใกล้ หยาบๆ อีกทั้ง ยังเป็นการมองแบบคนที่หาจุดหมายที่กว้างไกลกว่านั้นไม่เจอ.....หากว่า เรามองเพ่งพินิจ สุดสายตา ไกลเท่าที่จะไกล ก็เปรียบ เรามองเห็น สรรพสิ่งในโลกหล้า ได้ไกลจุดเดิมๆ และทำให้เรา พร้อมที่จะทำในสิ่งที่ใครมองข้ามตัวเราว่า....ยังไงเราก็ทำไม่ได้" สำหรับตัวเขาเอง เทพ...รู้ดีว่า หลายคนที่ใกล้ชิดเขา มักมองเขาอย่างดุถูก ดูแคลน แต่เขาเอง ก็ยังนึกยิ้มในใจอย่างนั้น ราวกับว่า มีพลังบางอย่าง ซ่อนเร้นในจิตใจ ที่เป็นพลังแห่งความเชื่อ และเป็นกำลังใจจาก พ่อแลแม่ ที่เขาให้ความสำคัญยิ่งนัก เทพ...มีเพื่อนที่เข้าใจ แลรู้ใจ ไม่กี่คน แต่คนเหล่านั้น สำหรับเขาแล้ว เปรียบเหมือนเพื่อนที่พึ่งพาอาศัยซึ้งกันแลกันได้ ไม่ใช่เพื่อน ประเดี๋ยวประด๋าว เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เห็นแก่ตัว เพื่อนที่ใกล้ชิดเขาบอกว่า เทพ นายควรหัดเป็นคน เลียขาเจ้านายบ้างนะ ถึงแม้งานที่นายทำละเอียด และตั้งใจจริง แต่มันไม่สะดุดตานะเว้ยยย นายทำมากี่ปีแล้ว ไม่เคยก้าวหน้าไปไหนเลย นั่นสินะ.....เขานึกในใจ แต่เขาก็อยากบอกกับเพื่อนๆว่า เขาทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก นั่นไม่ใช่ตัวตน แลวิถีชีวิตของเรา แต่เขาก็พูดไปอีกอย่างว่า งานหลายอย่างเรายังไม่ชำนาญพอ เรายอมรับว่า คนหน้าใหม่ๆ ก้าวหน้าได้เร็วกว่าเรามาก และใกล้ชิดกับเจ้านายมากกว่าเรา แต่ทำไงได้ งานทุกอย่างเราก็อยากทำทั้งหมดนั่นแหละ เพียงแต่ว่า จะดีพอทำให้เจ้านาย ท่านได้ดีใจกะเราไหม... เพือนสนิทที่สุดที่เขามีตอนนี้ โอ๋....ได้บอกกับเขาว่า ก็เพราะนาย คิดอย่างนี้แหละ จึงได้ไม่เป็นที่ปลื้มใจของเจ้านายเท่าไร เขาก็บอกว่า เรายอมรับคนที่ใกล้ชิดเจ้านาย สองถึงสามคนเหล่านั้น พวกเขาเป้นคนเก่ง และรู้จักเวลาที่จะทำ.... ว่าแล้วเขาก็บอกว่า อย่าไปพูดเลย เดี๋ยวจะเครียดกันเปล่า ขอให้พวกเราอยู่อย่างพวกเราไม่ต้องแก่งแย่งชิงดีกับใคร อยุ่กันอย่างแบบพี่แบบน้อง ไม่ต้องเห้นแก่ตัว กล่าวร้ายป้ายสี สร้างความเดือดร้อนให้กับใคร แค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว... แล้ว คืนนั้น เทพ....ก็กลับไปยังห้องนอน พร้อมกับความเครียดเล็กน้อยๆ แต่เขาก้ยังพอทำใจได้ เพราะเขาเคยนั่งสมาธิมา พอทีจะไม่ให้จิตใจตกต่ำมากกว่านั้น คืนนี้ ท่องคาถาพระชินบัญชร ก่อนนอน แลนั่งสมาธิ สักระยะ พอจิตใจสงบนิ่ง เยือกเย็น แลแบ่วเผา ผ่องใส แค่นี้ เขาก็ทำดีที่สุดแล้วว...สำหรับเขารักแลเคารพ พี่สาวสวยงามแสนดีที่หนึ่งเสมอ
6 กรกฎาคม 2552 23:21 น. - comment id 1010843
มาชื่นชมกลอนงาม ... และภาพสวยครับ
7 กรกฎาคม 2552 00:53 น. - comment id 1010861
สวัสดีค่ะคุณพุด
แล้วแต่บันดาลสานเติมแต่ง
แล้วแต่จะแกล้งคิดภาพเสกสรร
แล้วแต่จะจินตนาการนับร้อยพัน
ทุกสิ่งอันใจฉันซิบัญชา
ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะใจมีแรงผลัก บางทีวรรณ ก็เพ้อพกไปเรื่อยเปื่อยเหมือนกัน คงสบายดีเหมือนกันนะค่ะ 
7 กรกฎาคม 2552 02:36 น. - comment id 1010868
คุณพุดคะ ภาพ บทกลอน และบทความ ช่างงดงาม อ่อนหวานสมเป็น กุลสตรีเลยค่ะ ชื่นชมจากใจค่ะ
7 กรกฎาคม 2552 10:23 น. - comment id 1010932
น้องพิมคะ.....
7 กรกฎาคม 2552 10:28 น. - comment id 1010933
น้องม่านดอย.....น้องมาตอนดึกๆให้รำลึกนึกถึงเสมอๆ และ.. พี่พุด คิดถึงนะคะ เมื่อสักสองปีก่อน พี่พุดเคยไปเยือนดอยอินทนนท์ค่ะ ต้องใส่เสื้อหนาวแบบสุดสุด พี่พุดชะโงกหน้าออกจากรถรับอวล อากาศแบบชุ่มฉ่ำใจมาก และแลดูสายหมอกหยอกไศล พร้อมกับทัศนียภาพของดอยอันแสน งดงามในท่ามสายฝนปรอยๆ งามเสียจน คิดว่าเราโชดดีจังที่มีแผ่นดิน อันแสนยิ่งใหญ่นี้ น้องโชดดีที่ได้ใช้ชีวีชีวิต ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร อย่างบริสุทธิ์ใสค่ะ พี่พุดรักน้องและซาบซึ้งใจนะคะ พี่พุด
7 กรกฎาคม 2552 10:29 น. - comment id 1010934
สวัสดีค่ะพี่พุด.... รีชอบมองสายฝนเสมอค่ะ สวยงาม เย็นฉ่ำใจในความรู้สึกเสมอค่ะ
7 กรกฎาคม 2552 10:33 น. - comment id 1010937
7 กรกฎาคม 2552 10:36 น. - comment id 1010938
7 กรกฎาคม 2552 10:44 น. - comment id 1010944
7 กรกฎาคม 2552 10:47 น. - comment id 1010946
กราบขอบพระคุณคุณหมอวฤก ที่เมตตามีเวลามาเยือนเรือนโบราณค่ะ ฝากความรักชื่นชมศรัทธา ไปด้วยแล้วค่ะ
7 กรกฎาคม 2552 10:54 น. - comment id 1010949
น้องปะการังสีฟ้า...ที่น่ารักยิ่ง ปะการังสีฟ้า พี่พุดจินตนาไปว่าคงงาม อ่อานหวานมากมายค่ะ พี่พุด เคยมีเวลาสนอร์เกิล ที่บ้านพะงันงาม เรียกเกาะม้า ตรงนั้นสวยมากค่ะ หากมีเวลาจะสอดส่ายตาหา ปะการังสีฟ้าว่ายามอยู่ใต้โลกสีคราม จะงามสักปานไหน นะคะ งานรจนาเป็นงาน ที่ต้องเกิดจากแรงฝัน ไฟฝันบันดาลใจ ส่วนหนึ่งจากพรสวรรค์ อีกส่วนจากพรแสวง ต้องรักในสิ่งที่รัก พี่พุดรักภาษาไทยภาษาทองของเราค่ะ ตั้งแต่เด็กมาแล้ว เสมือนคุณย่าจะมีชมรมวรรณคดีสัญจร คือ..จะมีการขับเสภารามเกียรติ ที่นอกชานบ้านเรือนไทย ที่มีดวงดาวสุกไสวสว่าง ให้พี่พุดได้ยินฟังค่ะ นั่นคือที่มาค่ะ ว่าทำไมพี่พุดถึงซาบซึ้งใจไหวหวั่น ไหวหวามไปกับบทกวีในท่ามโลก อันแสนสวยใบนี้ค่ะ ดีใจที่น้องมาเยือนค่ะ รักนะคะ จากใจ พี่พุด
7 กรกฎาคม 2552 11:02 น. - comment id 1010952
7 กรกฎาคม 2552 11:10 น. - comment id 1010955
7 กรกฎาคม 2552 22:15 น. - comment id 1011260
กลอนงาม ภาพสวยมากคับ
8 กรกฎาคม 2552 09:30 น. - comment id 1011395
สวัสดีค่ะ พี่พุด สายฝนทำให้ดอกบัวเป็นไข้อีกแล้วค่ะ แถมหวัดเล่นงาน แต่เป็นหวัดธรรมดา ไม่ปวดหัว ทำงานยังไหวอยู่ค่ะ พี่พุดรักษาสุขภาพนะค่ะ เมื่อเช้าดอกบัวใส่บาตรหน้าปากซอย วันนี้บริษัทเปิดแล้วค่ะ ดอกบัวเลยไม่ได้ไปวัด เมื่อวานไปถวายผ้าไตรมาแล้ว คิดถึงพี่พุดค่ะ
15 กรกฎาคม 2552 11:51 น. - comment id 1014694
ฝนทำให้คนเหงา ภาพทุกภาพสวยงามจังค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
