ในเส้นทางสายรวงข้าวราวสวรรค์ ยืนเงียบงันเดียวดายดูฟ้าสี โลกสวยโศกอยากสะอื้นไห้นะคนดี พสุธามณีในดวงใจ ท่ามปรอยฝนที่ปรนพร่าง หยาดน้ำค้างในเรียวตาก็พร่าไหล สังเวยหวังสั่งลายามฟ้าไพล วันพรากไกลอีกครารอมาเยือน วิมานดาวพราวพร่างในยามดึก สอนล้ำลึกสัจจธรรมเสมอเสมือน ว่าชีพนี้มีมืดสว่างดั่งงามเดือน พร้อมพรากเลือนแรมร้างทางมายา อาจจะไม่มีวันฝันเป็นจริง ทุกสรรพสิ่งเกิดดับลับสู่หล้า ดวงดอกไม้ปลิดกลีบพร้อมโรยรา มิปรารถนาผู้ใดในคำนึง เนื้อแท้เนื้อทองมิหมองหม่น กลืนกลายปนธุลีหล้าวันมาถึง เข้าใจธรรมเข้าใจโลกโศกลึกซึ้ง เพียงตราตรึงบุญกุศลมิวนกรรม....! ............................................ แผ่นดินสวรรค์...! อีกคราครั้ง ที่ดวงออกเดินทางไปกับจินตนาการฝันฝันฝัน สู่เส้นทางสายสวรรค์หล้า เส้นทางสายรวงข้าวกล้าสุกปลั่ง สะพรั่งพราวดั่งทองทาเต็มท้องทุ่ง รอประดับหล้าประดับดิน ให้ผ่องพรายฉายฉานปานประหนึ่งนิรมิต เส้นทางสายงามสู่ทะเลสาบสีเงิน ณ..บัดนี้ถูกขยายออกให้กว้างขึ้น หากทว่า.. บึงบัวยังคงไสวเคียงบึ้งนาในดวงใจ... ที่มิผันไปดั่งรอยไถแปร ฟ้ายังเป็นสีฟ้าอมโศก สวยด้วยสีม่วงหม่นเทาทึมด้วยถึงวันวสันตฤดู ฝูงนกน้ำ นกกระยาง ยังคงบินฉวัดเฉวียนร่อนขึ้นลงในดงตาลหวาน ที่บ้างก็แสนเดียวดาย โดดเดี่ยว ดูแสนเปลี่ยวเหงา บ้างก็เคียงเงาคู่ บ้างก็ดูคล้ายดั่งครอบครัวเคียง เรียงพร้อมหน้าพ่อแม่แลลูกผูกพัน ในท่ามม่านฝนหม่นมัว มุ่งเข้าสู่เส้นทางอันแสนมีมนตรา ราวพาดวงจิตดวง ย้อนยุคสู่สมัยทวารวดี นับพันปีมาแล้ว สู่สุโขทัย อยุธยา ณ..หอมห้วงแห่งเวลาที่แสนสงบสุขงามงด แสนหมดจดด้วยวิถีชีวิต ที่ยังคงมีความเรียบง่าย รู้ใช้ชีวีอย่างพอเพียงเพียงพอ... และ..ในท่ามเสียงสายฝน จากฟ้าเบื้องบนอันทรงพลังธรรมศักดิ์สิทธิ์ อันสามารถนิรมิตบันดาลดล ให้ทั้งโลกหล้าแลผองชนเรานี้ จักมีอันหมุนไปในทิศทางใด.. อันสุดแท้ที่ใครจะหยั่งรู้ จิตดวงหนึ่งซึ่งแสนซาบซึ้ง รู้ค่า... ของอำนาจฟ้าดินสิ้นทั่งทั้งน้ำลมแลไฟ จึ่งได้น้อมดวงใจ ท่องมนตราสวดพระคาถา เพื่อเป็นสิริสวัสดิ์มงคลแก่ทุกดวงชีวี พลีทุกครา.. ที่มาเยือน แดนดินแห่งวิมานมนตราทวารวดีนามนี้... ด้วยความคิดดี คิดได้ คิดให้เมตตา ดั่งหยาดละอองฝนใสเย็นในทุกยาม ใกล้..ทะเลสาบสีเงิน เข้าไปทุกขณะ เวลาที่ฟ้าคร่ำฝนครวญ พายุแรงพัดกราวไหว จนไม้ใหญ่ฟ้อนใบระบัด หลุดร่วง ควงพลิ้วปลิวผลอยลอยวน อุโมงค์ต้นไม้สานใบแผ่ปกคลุม ดูร่มครึ้มดั่งป่าแรกแปลกปาฏิหารย์ฝัน เสมือนหนึ่ง.. เรากำลังดั้นด้นมาค้นพบโลกที่ปราศจากมลทิน ฟ้า..หลังฝนค่อยๆแจ่มกระจ่าง เปรียบเหมือนจิตทุกดวง ที่จักพบความว่างสะอาด หลัง.. ผ่านพ้นพายุใจ..เช่นฉะนั้น เพื่อรอรับ พลังมหัศจรรย์รัก มหัศจรรย์หวัง ที่มิมีวันสิ้นสุด หากเรา.. มิหยุดยอมเพียร ยอมพ่าย เราก็จักได้จิตดวงสดสะอาด มาวาดวนเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ หลังการพักชำระใจ ให้ทุกสิ่งร้ายกลายเป็นอดีตอันลอยลา.. นัยน์ตาของหญิงหนึ่ง จึ่ง...พบซึ้งเกษมในธรรม ธรรมชาติ อันแสนบริสุทธิ์สะอาดรายรอบได้ในทุกยาม เห็นงามจากจิตอันเลื่อมประภัสสร เห็นใบไม้สอดซ้อนสลับระยับยิบ กำลังพลิกพลิ้วพริบพรายฟ้อน ออดอ้อนสายแสงสุริยา ให้เกิด... ภาพจรัสค่า มลังเมลืองใจ เกินค่ำคำใดกล่าวเล่าบอก นอกจากต่างต้องใช้จิตนิรมิตเห็น รู้ด้วยตัวเองในดื่มด่ำอันงามอมตะนั้น ขุนเขาในเงาฝนเงาฝัน ยังทอดตัวเงียบงัน งดงาม ไล่ลดหลั่นสล้างโอบกอดทุ่งหญ้า ทุ่งสัปปะรด ทุ่งดวงดอกไม้ป่าแสนหวาน ที่กำลังนานพร่างแตะแต้ม พื้นพสุธา ให้แสนน่าเสน่หาเป็นที่สุด ดงไผ่รวกยังพัดไกว เกิดเสียงแกรกกรากฝากสอนสัจจธรรมป่า ให้รู้คุณค่าแห่งดนตรีไพร ดนตรีที่ต้องใช้ใจดวงนิ่งนิ่ง ฟังทุกสรรพสิ่ง... ที่กำลังบรรเลงเพลงพร้อง มิให้จิตหมองหมางระบมระทม ทุกข์ท้อ ขอเพียงแค่เงี่ยหูฟัง นั่นเสียงเรไร จิ้งหรีด แมลงกรีดปีกร่ำ ผสานซร้องก้องไปทั่วถิ่น แหละนี่คือ.. กลิ่นอายแห่งความเป็นธรรมดา ใช่มายาสีสัน อันพาให้ทุกข์จีรัง ดวงตามืดบอดหลงทางอย่างอ้างว้าง ในท่ามทะเลกิเลสโลกย์ หาพ้นโศกพบสุขนิรันดร์ไม่... เสียงสายน้ำเพชร ยังพร่างริน กระซิบ กระซิก กระซี้ ราวให้ทุกดวงชีวี ได้ทบทวนหวนไห้ รู้ค้นหลังมาฝากฝังใจ ตราบจนลมหายใจสุดท้าย หมายเคียงธรรม ปฏิบัติธรรม ในท่ามกลาง.. วิมานมนตราทวารวดีที่คงงามงด แสนให้พลังสด ด้วยชื่นแสงแห่งอรุณอรุโณทัย กับ.. ฟ้าใสสะอาด กับ... เรือนไทยพิลาสรายรอบด้วยพวงพะยอมป่า มวลดวงดอกไม้นานาพรรณไหวกิ่ง ทั้งลีลาวดี โมก ปีบ ลำดวน มะลินวล พุดซ้อนอ้อนอวลร่ำ ในยามค่ำ ที่ฟ้าคงเต็มด้วยดวงดารารายพรายกระพริบ ราวเพชรพร่างสายแสนสุกใส ประดับใจเราทุกดวงให้แสนสุขล้ำเกินรำพันรำพึง มีเพียงซาบซึ้ง.. จนตระหนักว่า...ช่างแสนโชคดีนักหนา ที่ได้ลืมตาเกิดมา บนผืนแผ่นดินไทยแผ่นดินทองแผ่นดินธรรม อันแสนล้ำค่านี้ ทั้งยังมีโอกาสได้พบพระธรรม ได้นำน้อมมาสอนจิตฝึกใจ ให้เดินไปตามรอยบาทแห่งองค์สมเด็จพระศาสดา ไหนจะยัง.. ได้เกิดมาใต้ร่มฉัตรเพชรแห่งองค์พระมหากษัตรา ที่ทรงเปี่ยมด้วยพระเมตตามหาบุญญาบารมี ใต้ร่มธงไตรรงค์นี้ ที่แสนให้อิสราแด่ทุกชาติศาสนาอย่างเที่ยงธรรม ใต้ผืนดินอันแสนอุดมราวทองคำล้ำค่า ที่.. สามารถหว่านโปรยพืชผักข้าวกล้าให้ระย้ารวง ให้ปวงประชาไทได้อิ่มไม่อดอยาก... แล..วิมานในฝันสวรรค์หล้า นามว่าวิมานมนตราทวารวดี ณ..ที่แห่งนี้ ไม่นานช้านี้ที่จักพลีพบศาลาทรงไทย มีองค์พระปฏิมาสุกปลั่ง ให้น้อมนำจิตกรานกราบ ถวายพวงมาลาพร้อมตั้งสัจจาธิษฐานภาวนา ให้.. เกิดปัญญาญาณอันสว่างเรืองโรจน์ ลบลืมโศกมายาโลกย์มายาตัวตน เพื่อ...ข้ามพ้นไปสู่ฝั่งฝัน อันแสนว่าง กระจ่าง สงบ ทุกภพภูมิตราบชั่วนิจนิรันดร์...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song774.html สี่แผ่นดิน คนมี ชีวิตและกายา ถือ กำเนิดเกิดมา เป็นหญิง หรือว่าเป็นชาย ผู้มี พระคุณอันแสนยิ่งใหญ่ กว่า สิ่งใด ก็คือแผ่นดิน เป็นแดน ที่ให้ชีวา พึ่งพา อาศัยและอยู่กิน คุณใด จะเปรียบแผ่นดิน เอื้อชีวิน จากวันที่เกิด จนตาย ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน ความทุกข์เยือน เรือนกาย หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้ สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา ยามดี เราดีตาม ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์ หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน ความทุกข์เยือน เรือนกาย หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้ สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา ยามดี เราดีตาม ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์ หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน...
พุด 22 มิ.ย. 2552 09:36 น. - ID 126980 
1041
11
0
22 มิถุนายน 2552 22:09 น. - comment id 1003105
ใ น อ้ อ ม ก อ ด ขุ น เ ข า แ ล ะ เ ง า ป่ า ท่ า ม เ ว ล า สุ ข ส ร า ญ ที่ ผ่ า น ผั น มี ม่ า น ห ม อ ก อำ พ ร า ง ร ะ ห ว่ า ง วั น ห นึ่ ง ค ว า ม ฝั น โ ช น แ ส ง ด้ ว ย แ ร ง ใ จ ภาพที่สองสวยจังค่ะ
22 มิถุนายน 2552 15:09 น. - comment id 1003645
มาอ่านงานงามและ อิอิ เก็บภาพสดสวยไว้เสมอๆ หวังว่าสาวสวยแห่งพงไพรคงไม่ขัดข้องนะจ๊ะ รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
22 มิถุนายน 2552 16:09 น. - comment id 1003689
แอบเก็บภาพสวยๆด้วยคนค่ะ
22 มิถุนายน 2552 19:04 น. - comment id 1003766
22 มิถุนายน 2552 19:07 น. - comment id 1003767
22 มิถุนายน 2552 19:49 น. - comment id 1003805
ขอบคุณค่ะคุณครูคนสวย อิอิ ที่บ้านภาสุรีย์ แม่บ้านเธอไม่ได้ฉีดยาฆ่า"แมลงสาป"ค่ะ เพราะภาสุรีย์มีโรคประจำตัว ปอดไม่ดี ส่วนพระจันทร์นั้น ตอนอะพอลโล 13 ไปสำรวจก็ลงไม่ได้ แต่ถ่ายรูปมา เขาว่า ที่ดวงจันทร์ไม่มี"ทะเลสาบ"ค่ะ น้ำมันแห้งไปหมด อิอิ ไม่หยิกน้องแล้วนะคะ พี่พุดพัดชาคนสวย น้องไม่นึกว่าคำนี้จะเขียนผิดเลย ขนาดมีพจนานุกรมของ อ. มานิต มานิตเจริญ วางที่โต๊ะนะคะ ไม่คิดจะเปิดเพราะชัวร์มากว่าเขียนถูก คิกๆ.......................................... ทำการบ้านแก้คำผิดคำละ 6 จบ ทะเลสาบ ทะเลสาบ ทะเลสาบ ทะเลสาบ ทะเลสาบ ทะเลสาบ แมลงสาป แมลงสาป แมลงสาป แมลงสาป แมลงสาป แมลงสาป ................................... แต่งกลอนแก้ไขเพื่อให้จดจำ ๐ "ทะเลสาบ"พระจันทร์นั้นถูกสาป ขอให้ตราบชั่วกัลป์ไปไร้ซึ่งน้ำ คงมีแต่"แมลงสาป"เข้าเฝ้าประจำ จันทร์เจ้ากรรมแหว่งเว้าเจ้าถูก"สาป" อิอิ .... คุณครูพุดขา น้องสอบผ่านหรือยังคะ
22 มิถุนายน 2552 20:18 น. - comment id 1003846
สวัสดีค่ะ พี่พุด ดอกบัว กราบงามๆพี่พุดภาพสวย กวีงาม นามไพเราะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะพี่พุด หลับฝันดีค่ะพี่พุด
23 มิถุนายน 2552 10:32 น. - comment id 1004078
23 มิถุนายน 2552 10:34 น. - comment id 1004080
23 มิถุนายน 2552 10:39 น. - comment id 1004083
23 มิถุนายน 2552 17:13 น. - comment id 1004300
:) เย็นวาน หลังเลิกงานอัลมิตราก็กลับบ้านเข้านอนทันที ถึงแม้ว่าตะวันยังไม่ตกดิน แต่อัลมิตราก็หมดสภาพแล้วค่ะ ตื่นมาอีกทีตอนสองทุ่มกระมัง รู้สึกหิวนิด ๆ (ทั้งวันทานอะไรไม่ได้มาก) เสบียงตุนเอาไว้เยอะก็จริง แต่ก็ทานข้าวต้มใส่เกลือ แต่วันนี้ อัลมิตราทานชดเชย เพียบเลย ฮา .. อีกสักพักก็จะเดินทางกลับบ้านแล้วล่ะค่ะ เล็งขนมไว้เหมือนกัน จะเก็บกวาดให้เรียบตู้เย็นสินั่น .. ฮา ขอบคุณค่ะ ที่เป็นห่วงอยู่เสมอ คุณพุดพัดชาก็เช่นกัน ต้องดูแลตัวเองด้วยนะคะ อากาศเปลี่ยนแปลงจัง ฝนตกบ้าง อากาศร้อนบ้าง ทว่ารักเรา ไม่เปลี่ยนแปลงเนอะ
23 มิถุนายน 2552 22:23 น. - comment id 1004480
มณี..แห่งพสุธา..ในดวงใจ ...ภาพงาม กลอนไพเราะเสมอครับพี่พุด .. นอกจากนี้ งานเขียนยังบ่งบอกความวิไล ในการมองโลกของพี่พุด ว่ามีความงดงามอยู่เสมอ ..มาเยี่ยมครับพี่พุด
24 มิถุนายน 2552 16:15 น. - comment id 1004715
สิ่งที่เป็นแก่นเนื้อแท้ ยากหาสิ่งใดบริสุทธิ์ได้เทียบเท่าค่ะพี่พุด มาตามเก็บผลงานพี่พุดค่ะ สบายดีนะคะ ขอให้มีความสุข รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
10 สิงหาคม 2552 09:15 น. - comment id 1025252
เห็นรวงข้าวขาวผ่องละอองสวรรค์ แสนสุขสันต์ชีวาขอบฟ้าไหล เหมือนพิรุณร้องครวญชวนอาลัย พสุธาแห่งใจที่ไหลเวียน ท่ามปรอยฝนหล่นพรูอดสูเศร้า หยาดน้ำค้างสีเทาเหมือนเงาเขียน จินตนาการฟ้าไพรไหลวนเวียน ยังพากเพียรรอวันเยือนเรือนหัวใจ วิมานดาวพราวพร่างลงกลางดึก แสนรู้สึกสบสนปนหวั่นไหว ดั่งชีพนี้ไร้ดาวสาวคนไกล มาเคียงใกล้ดูแลทาแผลตรม หรือไม่มีคืนวันฝันจริงบ้าง จึงเสกทางมายาพาขื่นขม สรรพสิ่งโลกหล้าพาชวนชม หวังเพียงดมดวงดอกไม้ในชีวี เนื้อแท้ทองดอกไม้ตรมใจลึก ธรรมผนึกจิตแกร่งแฝงสุขศรี ที่ว่าโศกลึกซึ้งถึงฤดี ก็ยังมีธรรมะประดับตน รักแลเคารพ พี่สาวแสนสวย น้ำใจงาม นามพี่พุด ยอดรักนักไพร ที่หนึ่งเสมอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
