แด่น้องอนงค์นาง ในดวงใจพี่พุดไพร จดหมายนี้ตั้งใจเขียนขอบคุณน้อง ด้วยความรักความซาบซึ้งใจ ด้วยความรู้สึกปิติเกษมใจ ที่น้องให้เกียรติพี่พุดเป็นครู น้องรัก... ณ ร่มรักเรือนใจเรือนไทยเรือนทอง แห่งผองเราน้องพี่นี้ เป็นที่ที่พี่พุดใช้ชีวิต มาทอดสถิตนานนับหลายปีแล้วค่ะ ใครจะไปใครจะมา พี่พุดพัดชาก็ยังคงอาศัยเรือนดอกไม้หอม เรือนโบราณหลังเก่า ภายใต้ร่มเงาแห่งปีกฟ้าผู้ติดปีกฝัน ให้โบยบินกันได้อย่างอิสรา มีคุณอัลมิตรา ผู้เมตตาคอยโอบอุ้มดูแล ทุกดวงใจ อย่างเข้าใจ อย่างให้พลังใจเสมอมา ผลงานพี่พุด เป็นประจักษ์พยานแห่งความรัก ในสร้อยอักษรา ภาษาไทย ภาษาทองของเรา อย่างคงมั่น พี่พุด เขียนแทบทุกวัน จนวันนี้นับพันเรื่องได้ละกระมัง ทั้งในนามปากกา สาวบ้านนา และพุด พัดชา น้องรัก... น้องทำให้พี่พุด ซึ้งใจมากมาย และ... อยากกล่าวคำว่าขอบคุณ และขอบคุณ ที่หยาดน้ำค้างใจ ลงมา ให้.. นักอยากจะเขียนเพียรฝันค้าง คนนี้ได้มีน้ำตาเอ่อซึม ณ นาทีนี้แล้วค่ะ...! ......................... เมล์รักถึงพุดพัดชา! เป็นเมล์ที่คนตามหาค่ะ นานมาแล้ว พี่พุดเคยเขียนครั้งแรกที่แคชชาดอทคอม จนตอนหลัง.. มีคนแนะนำพี่พุดมาเวบไทยไพเอม พี่พุด จึงยึดที่นี่เป็นรวงรังแห่งรักแต่นั้นมา และมีเวบเดียวที่พี่พุดจงรักภักดีค่ะ จึงมีใครบางคนเมล์นี้มาหาค่ะ จากดวงใจใครบางคน ที่ตามหาพุดพัดชาจนสุดหล้า อาจจะยังมิพบเจอค่ะ คิดถึงเธอ !...... ในใจใครบางคนที่คิดถึงเธอ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอคนนั้นอยู่ไหนนะ เธอบอกว่าจะจากหายไปจากฉันสักระยะ ไปที่อื่นที่ซึ่งฉันไม่รู้เลยว่าเป็นที่ไหน เพราะเธอเองก็ไม่ได้บอกเอาไว้. คำว่าสักระยะของเธอ มันช่างยาวนานเหลือเกิน จนฉันกังวล... แม้จะเชื่อใจเธอว่า เธอจะไม่จากฉันและที่นี่ไป แต่ฉันก็หวั่นใจเหลือเกิน จริงอยู่ ที่ระยะทางที่ห่างไกล สำหรับเธอและเขาคนนั้น ไม่ใช่ปัญหาแต่สำหรับฉันคนนี้ ฝนตกตรงโน้น หนาวไม่เท่าคนตรงนี้จริงๆ สิ่งที่ฉันทำได้คือ รอเธออย่างเดียวกระมัง.. อยากบอกให้รู้จริงๆว่า ฉันรอเธออยู่ตรงนี้เสมอ จำได้ว่าครั้งแรก ที่ฉันเจอเธอขอพูดจากใจจริง ฉันหมั่นไส้เธอเหลือเกิน เพราะ.. ฉันมาที่แห่งนี้ครั้งแรก ก็เห็นแต่งานเธอเต็มไปหมด... เธอที่พูดถึง แต่ต้นไม้ใบหญ้า ฉันแปลกใจหนักหนา ที่เธอพยามเหลือเกิน ที่จะเขียนที่จะพูดในเรื่องเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในมุมมอง ที่แปลกแตกต่างกันออกไปในแต่ละครั้ง เธอคงจะคิดถึงเขาคนนั้นมากหรือไม่ เธอก็เป็นคนช่างฝันช่างจินตนาการ ในเรื่องรัก.. อา..ฉันใช้คำพุ่มเพือยไปแล้ว.. ใจจริงอยากพูดว่า เธอน่าจะเป็นคนโรแมนติกมาก และเธอคงจะเป็นคนที่สวยงาม เหมือนบทความที่เธอเขียนขึ้นมา บางครั้งก็มีบ้าง ที่เธอโดนคนอื่นหมั่นไส้ เหมือนที่ฉันเป็น ถึงขนาดพูดจาถากถาง แต่เธอ ก็ไม่ได้ออกมากล่าวโทษอะไรครั้งนั้นมั้ง ที่ฉันประทับใจในความเป็นเธอจริงๆ เพราะ.... เธอกระมัง ที่ทำให้ฉันต้องมานั่งพิมพ์อะไรอย่างนี้ ฉันพยามยามที่จะเขียนอะไร ที่มันแสดงถึงความรักเหมือนๆกับเธอ อยากทำได้อย่างที่เธอทำ. แต่... ฉันก็ไม่ใช่แมนอินเลิพ.. ฉันทำอย่างเธอไม่ได้ สิ่งที่ฉันทำได้ก็เพียงพิมพ์ๆๆ และก็พิมพ์ ในสิ่งที่ฉันคิดว่ามันน่าจะสนุกเท่านั้น ซึ่งจริงๆแล้วมันไม่สนุกนักหรอก ฉันพูดอะไรเสียเนิ่นนานเนี่ย.. จริงๆแล้ว ฉันอยากบอกว่าฉันคิดถึงเธอจริงๆนะ กลับมาเถอะทางบ้านให้อภัยแล้ว ก็คิดถึงหนะ... แล้วจะให้ทำไงดีละ... ......................................... เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน ! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html ปีศาจวสันต์ เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน แค่เงียบงันชั่วครู่ใช่สิ้นหวาน ฟ้าสีโศกโลกยังสวยดอกไม้บาน จันทร์ดวงหวานยังผ่านมาในธาตรี.. เสน่หาสวาทหวังยังคงอยู่ โลกหมุนคู่สุขเศร้าเคล้าใจนี้ ดาวยังงามยามเยือนแย้มแต้มราตรี ปลอบชีวีมีคืนฝันวันฝากใจ ทะเลยังครวญคร่ำมิหลับไหล ให้ฝันไกลไปสู่ฝันอย่าหวั่นไหว คลื่นคลอทรายยังร่ายมนต์เรียกดวงใจ มะพร้าวไกวยังไหวกิ่งทิ้งร้าวราน ลำธารใสในราวป่าระรินอยู่ นกคลอคู่ยังกู่ก้องร้องเพลงหวาน พะยอมไพรไหวกิ่งกราวพราวสู่ธาร รุ้งพาดผ่านยังหวานหวังกำลังใจ เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน ยามมองจันทร์แจ่มกระจ่างสว่างไสว คิดถึงฉันวันไหนเศร้านะดวงใจ พร้อมเคียงใจ..ส่องนำทาง ห่างมืดมน.. ..........................................
พุด 11 มิ.ย. 2552 23:02 น. - ID 126699 
1660
4
0
11 มิถุนายน 2552 23:55 น. - comment id 998386
น้องขอจองที่หนึ่งก่อนนะคะพี่พุดคนดี กลับจากทำงานแล้วจะตอบค่ะ ด้วยรัก
12 มิถุนายน 2552 09:32 น. - comment id 998436
สวัสดีค่ะประทับใจกับความรู้สึกดีดีที่มีให้ระหว่างกัน เป็นมิตรภาพที่ดีจังค่ะ ประทับใจจริงๆ
12 มิถุนายน 2552 10:10 น. - comment id 998461
พี่พุดพัดชาคนดีคะ อนงค์นางรู้สึกตื้นตันใจมากนะคะ ที่พี่มีน้ำใจแต่งกลอนให้ พร้อมลงภาพดอกไม้ หญิงสาวที่แสนสวยงาม จนแอบฝันไปว่าถ้าเป็นตัวเองก็คงดีไม่น้อย น้องแต่งกลอนไม่เก่ง ได้แต่พยายามฝึกฝนเท่าที่มีเวลาและโอกาส ได้แต่ชื่นชมในผลงานของพี่พุดมาตลอด อยากมีบ้านในฝันเหมือนของพี่ อยากมีชีวิตที่สงบในชนบท ดื่มด่ำกับธรรมชาติอันสวยงาม น้องประทับใจในวิถีชีวิตที่เรียบง่าย แฝงด้วยคุณธรรมประจำใจ มีโอกาสท่องเที่ยวไปในโลกกว้าง น้องถึงได้ยกย่องให้พี่เป็นครูของน้อง เพราะสักวันหนึ่งถ้ามีโอกาส น้องคง เลือกทางเดินชีวิต ดำเนินตามรอยของพี่แน่นอนค่ะ ต้องขอบคุณที่พี่เป็นแรงบันดาลใจให้มองเห็นอนาคตของตัวเอง ได้แจ่มชัดมากขึ้น พี่พุดยังจำสวนวรรณคดีข้างตึกธุรการที่สายน้ำผึ้งได้มั้ยคะ มีศาลาให้นั่งเล่น เป็นที่พักผ่อนอันร่มรื่นของพวกเราเสียจริง น้องเรียนที่นั่นห้าปี ม.ศ. 1-5 สมัยนั้นมีอาจารย์ ยุพิน สุวรรณเสนีย์ อาจารย์ลักขณา แสงสนิท ค่ะ น้องได้เรียนนาฎศิลป์ไทยจากครูฝึกสอนคือครูประภัสสร สถาปิตานนท์ ที่ทำให้รักการรำไทยเป็นอย่างมาก เมื่อสี่ปีที่แล้วยังได้ไปเยี่ยมท่านที่สถาบันเอไอที ที่ท่านทำงานอยู่ เป็นความผูกพันของศิษย์เก่าที่ไม่เคยลืมครูได้เลย น้องก้เคยรับราชการครูมาได้แค่ห้าปีเองค่ะพี่พุด สอนอังกฤษ แต่ไม่มีความสุขเท่ากับสอนนาฎศิลป์ ขอเป็นครูพิเศษเวลามีกิจกรรม สอนให้เด็กฟ้อนรำในพิธีการต่างๆ สนุกมากค่ะ นั่นเป็นตัวตนที่แท้จริงของน้อง ชีวิตในต่างแดนก็เป็นอะไรที่ต้องต่อสู้จนเคยชินไปแล้ว ลำบากจนเป็นธรรมดา ปัจจุบันค่อยยังชั่วค่ะ อายุมากขึ้น งานไม่หนักเหมือนตอนสาวๆ อีก 18 ปีถึงจะรีไทร์ค่ะพี่พุด กลับไปตอนนี้ก็ไม่มีอาชีพอะไร ทำนาก็ไม่เป็น จะเปิดร้านขายอาหารก็กลัวขาดทุน เลยต้องทนอยู่ที่นี่ต่อไป ชีวิตยังไม่สิ้นต้องดิ้นไปนะคะพี่พุด ขอให้พี่พุดมีความสุขมากๆกับชีวิตที่พี่ได้เลือก น้องได้แต่รอวันนั้นค่ะ
12 มิถุนายน 2552 20:06 น. - comment id 998791
มาร่วมแสดงความประทับใจในมิตรภาพที่งดงามของพี่สาวที่น่ารักทั้งสองคนค่ะ อ่านบทความแล้วรู้สึกอบอุ่นใจดีจังเลยค่ะด้วยจิตคารวะ
13 มิถุนายน 2552 01:40 น. - comment id 998981
"""" เม้นท์ไม่ถูกเลยครับ..แต่ยินดีกับความรักและความเข้าใจที่ดีต่อกันนะครับ ขอให้พี่ทั้งสองมีความสุขครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
