พายุใดไหนเล่าเท่าพายุรัก พัดภักดิ์พัดวนมนต์เสน่หา หยาดสายน้ำผึ้งพิษปิดนัยน์ตา หลงมายาตราบกาลรานนิรันดร์ เพราะรักคือบ่วงให้ห่วงหา ปรารถนามิสิ้นถวิลฝัน เวียนว่ายวนวกวิตกวัน อาลัยหวั่นรัดร้อยสร้อยโซ่ใจ พันธนามานานกี่ภพชาติ พิสวาทกันมาแต่ปางไหน ซ้ำซ้ำโทมนัสสักเพียงใด ต่อสายใยยึดมั่นคำสัญญา พายุใจจึ่งหนักจิตคิดลึกลึก ในรู้สึกปุถุชนคนทั่วหล้า ยอมพัดปลิวลิ่วลอยมินำพา ทั้งรู้ว่าอันตรายยอมพ่ายใจ..!
พุด 22 พ.ค. 2552 01:15 น. - ID 126107 
1030
6
0
22 พฤษภาคม 2552 08:30 น. - comment id 988412
พายุใจนี่อันตรายและยากจะหนีทันนะคะ เพราะไม่มีสัญญาณเตือนภัยล่วงหน้าเนาะ
22 พฤษภาคม 2552 08:50 น. - comment id 988423
... พายุใดไหนหนอพอเทียบไหว แม้พฤกษ์พนาภูผาหิน มหาสมุทรสุดแท้แม้แผ่นดิน ย่อมพังภินฑ์สิ้นท่าพายุใจ
22 พฤษภาคม 2552 10:14 น. - comment id 988463
พระจันทร์เคียวเกี่ยวทุ่งฟ้ามาลาลับ ดาวเดือนดับน้ำตาหลั่งลงหลังหมอน ตัดสวาดตัดอาลัยไม่ขาดรอน ยังอาวรณ์ท่ามกายลับมิกลับคืน!!! พบเพื่อพรากจากเพื่อจบพบกันใหม่ อนัตตาความเป็นไปใครจะฝืน ลุกแล้วล้มประดาตายใต้ฟอนฟืน แท้จุดยืนอจีรัง...ในวันเนาว์ฯ
22 พฤษภาคม 2552 10:20 น. - comment id 988467
กลางพายุดุร้ายพอให้หลบ เมื่อได้พบแหล่งพักพิงอิงอาศัย แต่พายุดุร้ายภายในใจ จะหาแหล่งพักใด..ยังไม่มี เพียงแหล่งเดียวเทียวทางกลางธรรมะ พอที่จะคุ้มครองหายหมองศรี หากสะสมวิถีธรรมแห่งกรรมดี เหมือนดังมีฉัตรคลุมคอยคุ้มภัย . คุณพุด ครับ ด้านบนพิมพ์ตกๆหล่น ๆช่วยลบให้ด้วย นะครับด้วยผูกพัน ครับ คุณ พุด
23 พฤษภาคม 2552 11:03 น. - comment id 988851
สวัสดีค่ะพี่พุดความคิดในใจเป็นสิ่งที่สำคัญค่ะ หากคิดดีเราก็จะทำดี หากคิดไม่ดีเราก็จะทำสิ่งที่เลวร้าย หากคนเรารู้จักคิดแต่ในสิ่งที่ดีดี คงจะทำให้พบความสุขที่แท้จริงได้ แต่ในสังคมต่างคนต่างที่มาต่างความคิด ต่างความต้องการ คนบางคนรู้ว่าสิ่งใดควรไม่ควร แต่ก็ไม่อาจที่จะหักห้ามหรือบังคับใจ ให้คิดหรือทำในสิ่งที่ดีงามได้ทุกครั้ง หรือตลอดเวลา ต้องมีบ้างที่พลาดพลั้งไปทำสิ่งที่เลวร้าย และต้องมานั่งเสียใจ เค้าถึงบอกไงคะ สิ่งที่ยากที่สุดก็คือการเอาชนะใจตนเอง หากทำได้ถือว่าละแล้วซึ่งกิเลสทั้งปวงค่ะ สิ่งที่ดีดีที่พี่พุดนำมาสื่อให้ทุกคนได้อ่านและเข้าใจ เป็นเรื่องที่ดีและน่ายกย่อง อย่างน้อยก็หนึ่งคนนี้ที่ซึมซับกับทุกบทกลอนที่พี่พุดสร้างมาค่ะ ขอบคุณมากมายจากใจจริงๆนะคะพี่พุด
23 พฤษภาคม 2552 13:52 น. - comment id 988945
กาลเวลาหมุนไปไม่ย้อนกลับ ตะวันลับหากทวนหวนมาใหม่ ดั่งกังหันวนเวียนหมุนเปลี่ยนไป กับความไม่จีรังและยั่งยืน ไม่มีที่สิ้นสุดหรือหยุดยั้ง เมื่อเรายังไม่หยุดก็สุดฝืน กับความทุกข์สันต์ทุกวันคืน ความชื่นมื่นทั้งมวลล้วนสิ่งลวง แสนเบื่อหน่ายกายจิตชีวิตนี้ กับทุกสิ่งที่เคยรักแหนหวง จึงปลดปล่อยวางทิ้งสิ่งทั้งปวง สละบ่วงกิเลสพันตัณหาครอง แวะมาเยี่ยมคุรพุดค่ะ
20 สิงหาคม 2552 11:38 น. - comment id 1029446
น้องโคลอน... พายุใจก็ละม้ายคล้ายพายุธรรมชาติ ไม่มีเหตุก็คงไม่เกิดค่ะ ทุกอย่างเกิดจากวงกรรม คือการกระทำของมวลมนุษยชาติทั้งสิ้น ของเราทั้งสิ้นค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาเยือน พี่พุดเขียนเตือนภัยเตือนใจ ทุกดวงใจค่ะ ด้วยรักมากมาย พี่พุดไพร พุด 22 พ.ค. 52 - 10:50 IP 116.58.231.242
20 สิงหาคม 2552 11:40 น. - comment id 1029450
พายุใดไหนหนอพอเทียบไหว แม้พฤกษ์พนาภูผาหิน มหาสมุทรสุดแท้แม้แผ่นดิน ย่อมพังภินฑ์สิ้นท่าพายุใจ ................. ตอบถ้อย พายุใจคือกิเลสเหตุแห่งทุกข์ พัดรานรุกบุกเสนอสนองปองถวิล ระงับได้ด้วยหยาดน้ำอมฤตธรรมระร่ำริน ดับให้สิ้นก่อนตั้งเค้า นะเจ้าพายุใจ...! ขอบคุณมากนะคะ ที่มาฝากฝันฝากใจค่ะน้องรัก จากใจพี่พุดไพร พุด 22 พ.ค. 52 - 10:58 IP 116.58.231.242
20 สิงหาคม 2552 11:42 น. - comment id 1029452
แด่คุณคนกุลา... เรือมนุษย์มากหน้าประดาร่วง ท่ามทะเลลวงทะเลโลกย์โศกหวั่นไหว ด้วยอ่อนแอยอมพ่ายแพ้พายุใจ มิหมายไกลสู่แดนฝันนิรันดร.... มอบบทเพลงทะเลใจให้ลองฟังดู งดงามดีค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song5535.html ทะเลใจ แม้ชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน วันที่ผ่านมา ไร้จุดหมาย ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียงตัว และจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดี ต่อกัน เหมือนชีวิตผันผ่าน คืนวันอันเปลี่ยวเหงา ตัวเป็นของเรา ใจของใคร มีชีวิตเพื่อสู้ คืน วันอันโหดร้าย คืนนี้ตัวกับใจ ไม่ตรงกัน คืน นั้น คืน ไหน ใจแพ้ตัว คืนและวันอัน น่า กลัว ตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสี ศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยาก เย็น คืน นั้น คืน ไหน ใจเพ้อฝัน คืนและวันฝันไป ไกลลิบโลก ดังนกน้อย ลิ่วล่องลอย แรงลมโบก พออับโชค ตกลงกลาง ทะเลใจ ทุกชีวิตดิ้นรน ค้นหาแต่จุดหมาย ใจในร่างกาย กลับไม่เจอ ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอ ก็เป็นสุข คืน นั้น คืน ไหน ใจแพ้ตัว คืนและวัน อัน น่า กลัว ตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสี ศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยาก เย็น คืน นั้น คืน ไหน ใจเพ้อฝัน คืนและวันฝันไป ไกลลับโลก ดังนกน้อย ลิ่วล่องลอย แรงลมโบก พออับโชค ตกลงกลาง ทะเลใจ แม้ชีวิตได้ผ่าน เลยวัยแห่งความฝัน วันที่ผ่านมา ไร้จุดหมาย ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียง ตัวและจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดี ต่อกัน ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียง ตัวและจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดี ตลอดกาล... พุด 22 พ.ค. 52 - 11:22 IP 116.58.231.242
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
