ไข้รุมรุมสุมร่างอ้างว้างนัก หนาวหนักเดียวดายในวันนี้ เธออยู่ไหนอยากกระซิบถึงคนดี รอวันที่เรามีกันและกันนิรันดร ในนิมิตแลจันทราขวัญควะคว้าง ไร้ร้างเงียบงามสัจจะสอน ผ่านทุกข์ทนบนทางฝันวันอาวรณ์ ถึงร้าวรอนมิร้อนรนค้นพบธรรม มองสายฝนหยาดสายพรมพรายพร่าง รู้ปล่อยวางดวงใจไม่ครวญคร่ำ น้ำตาฟ้าล้างตรอมตรมเลิกระกำ เพียงน้อมนำฤดูสอนฤดี เสมือนเสมอมีพายุแล้วพ้นผ่าน ตราบชั่วกาลธรรมดาเช่นฉะนี้ วันนี้สุขพรุ่งนี้ทุกข์มายาชีวี ชื่นสุนทรีย์เพียงแค่ฝันสวรรค์วาย.! ........................................................ ด้วยรักจากสวนแสนขวัญสวรรค์สรวง http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song78.html หนาวตัก ทะเล..รจนางาน.. จากดวงใจถึงดวงใจด้วยดวงใจบทนี้ ณ.กระท่อมริมทะเล ในคืนเดือนเสี้ยวที่กำลังทอแสงราวนาวาทอง ที่กำลังลอยล่องท่องเหนือทิพยวิมานเมฆ ลั่นทมริมกระท่อมทะเล หอมพร่างรับกระจ่างจรัสจากจันทร์แจ่มสีทอง สาดส่องร่างราน ที่กำลังซานซมด้วยพิษไข้ราวนกไพรระหกระเหิร หนาวสะท้านจนต้องปิดบานหน้าต่างกระท่อม ที่กำลังหอมอวลด้วยดวงดอกลั่นทมทุกอณูเหนือหัวนอน กับเสียงเห่กล่อมของคลื่นฝันรัญจวน ที่ราวกับดนตรีธรรมปลอบประโลม.. ในความดายเดียวลำพัง แสงเทียนในตะเกียงแก้วยังวูบไหว และหัวใจไยหนาวนัก... ในความฝัน... อันรางเลือนเสมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นด้วยพิษไข้ ทะเล..ได้ยินเสียงคลื่นและใบมะพร้าวซัดส่าย คล้ายกำลังคลี่ไหวโอบประคองเด็กหญิงน้อย.. ในทุกทิวาราตรี...ทีมีเพียงงามดวงใจใครเล่ารู้นี้นานมา ที่เคยมีเสียงนกเขาขันคู ปลุกให้มาดูทะเลในยามเช้า ในม่านหมอกพราวรับสายแสงแรกจากเทพรังสิมันต์ ปลุกให้มารับขวัญคลี่ยิ้มหวานแสนหวาน รับงามรับหยาดน้ำค้างยามเช้าตรู่ในทุกฤดูกาล ในทุกอุษาสางทุกดวงดอกไม้พื้นบ้านบานหวานหลากสี ที่กำลังประดิดประดอยคลี่กลีบสยายอย่างอายเอียง ทะเล... ราวฝันไปใน..เวิ้งว่ายแห่งนิรันดร์รักภักดิ์ดี ว่ามีใครบางคนกอดร่างร้อนรอนรอนร้าวร้าว ที่หนาวในจิตนัก ด้วยหัตถาแห่งปรานี เสียงกระซิบอันแสนอบอุ่นอ่อนหวานห่วงใย ราวลอยล่องมาจากฟากฟ้าแสนไกล หากไยเล่า...มาคลอคะนึงให้ซึ้งซ่านแสนสุข ราวปลอบปลุกอยู่ริมหู และ.. ไหลพร่างพรู รินพลังหวังหวานมิรู้สิ้นในถวิลหวังลงสู่ห้องหัวใจ..ให้หยัดยืน ดวงใจ.. เทพยดาพฤกษ์ไพรในวิมานวนา กำลังเมตตาปรานีประทานพร มาห้อมล้อมให้ฝ่าฟัน ให้ไม้ใบนับร้อยพันใน*สวนสรวงแสนขวัญ* ราวเรือนยอดไม้ได้เริงร่ายระบำ ระบัดพัดพลิ้วร่ายรำรับขวัญรับพรออดอ้อนอวดงาม เถาวัลย์พาดพันเกี่ยวเลี้ยวลด มากระซิบบอกรักทายทักเจ้าของสวนสวยราวสวรรค์สรวง ให้ลาล่วงเมืองหลวงเมืองลวงคืนหลังกลับมา เพื่อรอวันเวลาพร่างพรายธรรมชาติ..ธรรมน้ำใจ..ดับดำ *คล้ายอัญมณีแห่งพะงันงาม* ให้กระจายสายแสงธรรม น้อมนำ*ดีที่จีรัง* ด้วยพลังงามแห่งยอดพระรัตนตรัยอวดชาวโลก ที่กำลังหลั่งไหลหนีโศกมาเติมสุข อยากพ้นทุกข์ด้วยหลงผิด มาเพิ่มทุกข์พันธนาจากอบาย ที่คล้ายกับหนีได้เพียงครู่คราว..หายาวยืนไม่.. และ กับหยาดน้ำตานาทีนี้ ของหัวใจ*ลูกผู้หญิงทะเล* ที่พลีหลั่งรินให้กับผืนดินเกิด ให้.. ทุกเม็ดทราย.. ฟากฟ้าทะเลกว้าง...สายลมพร่างรินได้รับรู้ *คำมั่นสัญญา*..ว่า.. ลูกจะกลับมาจูบผืนดิน และมิสิ้นไร้ไฟฝัน ที่จะคืนหลังกลับมาสร้างสรรสิ่งดีณ.ผืนดินแห่งนี้ตราบชีพยัง และตราบจนกว่าชีพน้อยนิดนี้ จะถูกฝังสนิทเป็นหนึ่งเดียวกับผืนทราย และมลายลาไปกับตะวัน..ดวงงาม..อย่างดายเดียว........!. ........................................ และ ทะเลขอจบบทรำพัน ที่แค่ กลับมาฝากฝันฝากดวงใจ..ดวงนี้ ที่แสนรักแสนคิดถึงคะนึงหามิ่งมิตรสนิทแนบนานเนา ในร่มรักเรือนไทยของเรามานานเนิ่น พร้อมกับยังมีเรื่องราวมากมายที่ได้ผ่านพบนะคะ ที่จะเทประสบงามมาเล่าสู่กันฟัง หลังจากกลับคืนสู่ฝั่งฝันนิรันดร์รักแห่งเราค่ะ... ............................ ทะเลรจนาเรื่องนี้จากเกาะค่ะ ทั้งๆที่ยังป่วย และ สมาธิยังไม่เต็มร้อย เพราะเวลาถูกปันแบ่งค่ะ หากทว่า อยากรจนาสักเรื่องฝากทุกดวงใจ จากที่นี่ *เกาะสวรรค์พะงันงาม* เลยมาฝากคำด้วยรักคิดถึงค่ะ ทั้งๆเพิ่งฟื้นไข้ เพราะมาดูแล*สวนสรวงแสนขวัญค่ะ* และกำลังมีความสุขมาก เพราะนะนาทีนี้พันธุ์ไม้หายากนับร้อยพัน กำลังรอเจ้าของให้กลับมาอนุรักษ์ไว้ค่ะ เพื่อแพร่ทั้งธรรม และธรรมชาติค่ะ จะบินกลับวันพรุ่งนี้นะคะ ขอให้ฝันดีมีสุขนะคะทุกที่รักทุกดวงใจแสนรักค่ะ ................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song78.html หนาวตัก นันทิดา แก้วบัวสาย ทะเล งาม ยามดึกดื่น ฮึมเหมือนคลื่น หลับ แสงเดือน จับ เจิดนภา เวหา หาว นั่งเรือ น้อย เคลื่อนคล้อย ใต้แสงดาว พร่าง น้ำพราว ผ่องเพชรเกล็ด นที ดู ซิดู ใคร สอน ให้นอนหนุน ตัก ซุก ซนนัก ไม่ กลัวน้อง จะหมองศรี หนาว ตัก หนัก จิต ดรร-ชนี หาก นาวี อรุโณทัย ไม่กลับคืน ดู ซิดู ใคร สอน ให้นอนหนุน ตัก ซุก ซนนัก ไม่ กลัวน้อง จะหมองศรี หนาว ตัก หนัก จิต ดรร-ชนี หาก นาวี อรุโณทัย ไม่กลับคืน...
พุด 18 พ.ค. 2552 20:25 น. - ID 126007 
1186
12
0
18 พฤษภาคม 2552 20:48 น. - comment id 987006
ชีวิตมีทั่งความทุกข์และความสุขปะปนกันไปค่ะ พี่พุดค่ะเรื่องรูปพอจะทำได้แล้วค่ะขอบคุณค่ะ
18 พฤษภาคม 2552 21:27 น. - comment id 987034
แก้ไขคอมเม้นเป็นแล้ววันนี้ เพียงหวังเมื่อเพื่อนมิตรที่หวังจะแก้ไข ความนัยที่วางไว้ที่บ้าน อย่างบิดเบี้ยว ขาดตกกว่าที่ต้องการเขียน หรือหากเขียน เกินไปกว่าที่ควร ต้องการจะเขียน จึงมักถูก ขอให้ลบ แต่เสียดายที่ทำให้ไม่ได้ ตามที่ขอ วันนีเมื่อทำได้แล้ว ก็คงสามารถทำให้ได้ตามที่ขอ ต้องขอขอบคุณ คุณ พุดที่ได้ช่วยแนะนำ ในโลกของอินเทอร์เน็ท บางอย่างก็แสน ง่าย สำหรับบางคน แต่สุดแสนจะยากเย็นเสียเต็มประดาสำหรับหลายคนที่ไม่รู้วิธีทำ...จนบัดนี้ ผมก็ ยังจัดการกับรูปใหญ่ๆไม่ได้อยู่ดีแม้จะลองดูแล้วก็ตาม คงติดขัด ข้ามบางขั้นตอนไปละกระมัง แต่อย่างไรก็ตามการลบคอมเม้นท์ที่ได้มาก็รู้ว่าไม่อาจไปล่วงล้ำในบ้านเรือนของผู้อื่น ที่หากได้ไปฝากคำ ฝากใจไว้ ก็คงปล่อยให้ไว้ อย่างที่เป็น สุดแล้วแต่ว่า เจ้าของบ้าน เขาจะกรุณาดูแลรักษาสักปานใด หรือจักทิ้งขว้างร้างลาก็สุดแต่เขาแล้วหละ ครับ คุณ พุด ผมคงมิอาจจะไปขอให้เขาลบออก เว้นแต่เป็นการผิดพลาดพลั้งเผลอไผลเขียนผิดไปโดยไม่เจตนา ก็อาจขอให้เขาลบออกไป เพื่อไม่ให้เป็นที่รกหูรกตา พาลพลอยไปรกใจ โดยไม่จำเป็น ละกระมัง ครับ เห็นหายไปก็ให้เป็นห่วง ว่าคงมีเหตุจำเป็น ใดแน่ ทราบว่าเป็นไข้ ก็ขอเอาใจช่วยเป็นกำลังใจให้หายไวไวนะครับ คุณ พุด ครับ ด้วยผูกพัน ครับ
18 พฤษภาคม 2552 21:32 น. - comment id 987036
คืนนี้พุดจะมาอธิบายวิธีลงภาพให้นะคะ
18 พฤษภาคม 2552 21:33 น. - comment id 987037
คุณ พุด ครับ ขอโทษ ที ครับ . เข้ามาว่าแต่เรื่องของตนเอง จนลืมบอกไปว่า ได้มาอ่านงานงาม สงบเย็น เหมือนทุกครั้งคราที่มาเยือน แม้นเจ้าของเรือน จะจับไข้รุมรุม ตามบอก โดยที่สมาธิยังเพียงมีบางส่วน เพราะโดนพิษไข้เบียดบัง งานที่งามคำ งามธรรม ถ้อยคำที่หลั่งรินไหล ซาบซ่านมาจากใจ เอิบอาบทรวงใดๆที่เข้ามาเยือนให้ชุ่มฉ่ำได้ทุกคราวครั้ง ครับ ด้วยผูกพัน ครับ
18 พฤษภาคม 2552 22:17 น. - comment id 987069
มาขอบคุณพี่พุดค่ะ
18 พฤษภาคม 2552 22:17 น. - comment id 987070
ภาพนี้ขนาด351 X 400 ค่ะ
19 พฤษภาคม 2552 03:34 น. - comment id 987077
พุดต้องกราบขอโทษนะคะ ที่ลืมบอกเรื่องตัวอักษรตัวใหญ่ในรหัส
19 พฤษภาคม 2552 03:42 น. - comment id 987078
address (URL) http://www.desktopscenes.com/Scenes%20from%20Big%20Sky%20Country%20(2003)/First%20Montana%20Sunset.jpg Dimensions ขนาดภาพ 800x600 pixels ค่ะ พุดหาในกูเกิ้ล
19 พฤษภาคม 2552 03:29 น. - comment id 987104
ดูขนาดภาพ Dimension:128x96 pixels เลยได้ภาพเล็กค่ะ ลองไปหาภาพในกูเกิ้ลใหม่นะคะ คีย์ค้นหาภาพ sunset แล้ว ดูขนาดภาพข้างล่างก่อนจะเลือก เอาDimension:500x500 pixels ขึ้นไปก่อนจะ ทำตามขั้นตอนที่พุดบอก1-9 ค่ะ เพื่อหาaddress
19 พฤษภาคม 2552 03:20 น. - comment id 987107
พุดรอไปสนามบินเลยเข้ามา และหาข้อผิดพลาด เข้าใจว่ารหัสต้องใช้ตัวอักษรใหญ่
19 พฤษภาคม 2552 03:24 น. - comment id 987108
รหัส วงเล็บเปิด IMG SRC แล้ว=ตามด้วยแอดเดรสที่วางไว้ถูกแล้วค่ะ แล้ววงเล็บปิด
19 พฤษภาคม 2552 03:14 น. - comment id 987109
19 พฤษภาคม 2552 10:50 น. - comment id 987128
ขอบคุณ นะครับ คุณ พุด คนดี แล้วจะไปลองดูอีกครั้งๆๆๆๆ จนสำเร็จ ครับ เพื่อไม่ให้เสียชื่อผู้แนะนำ ครับ
19 พฤษภาคม 2552 11:03 น. - comment id 987133
สำเร็จแล้ว ครับ คุณพุด เลยส่งรูปโนราห์ มาขอบคุณคนดี ครับด้วยความผูกพัน
19 พฤษภาคม 2552 12:48 น. - comment id 987168
นำรูปที่ใหญ่ ขึ้นมาอีกหน่อย มาคารวะ คุณครู พุด ครับ ครูคนดีด้วยความผูกพัน ครับ
19 พฤษภาคม 2552 17:44 น. - comment id 987322
สวัสดีค่ะไม่สบายเหรอคะ ไม่ทราบว่าวันนี้ดีขึ้นรึยังคะ เป็นห่วงนะคะ ขอให้หายเร็ววันนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ สุขภาพแข็งแรงนะคะ
19 พฤษภาคม 2552 21:45 น. - comment id 987456
ภาพสวยๆ กลอนเพราะๆ เยี่ยม เลยครับ พี่พุด
20 พฤษภาคม 2552 07:55 น. - comment id 987550
พี่พุด เป็นอย่างไรบ้างค่ะ ดีขึ้นยังค่ะ รักษาสุขภาพดีๆนะค่ะพีพุด ดื่มน้ำเยอะๆ เวลาเป็นไข้ ดอกบัวจะดื่มน้ำเย็นๆ จะช่วยขับไอร้อนในกายได้มากค่ะ พี่พุดพักผ่อนเยอะๆ ดอกบัวคอยพี่พุดเสมอมา พี่พุดไม่ห่วงน้องๆนะค่ะ น้องๆขอเอาใจช่วยพี่พุดหายไวๆค่ะ เป็นห่วงนะค่ะพี่พุด
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
