หลับตาอ้างว้างแม้นร้างเหงา แลเห็นเงาใครหนอพะนอขวัญ ณ ปลายฟ้าแลเห็นใครในโศกจันทร์ คว้างคว้าฝันใช่จริงสิ่งเปล่าดาย จูบจันทราว้าเหว่ทะเลโลกย์ วิปโยคปรารถนาถ้าปองหมาย ทุกข์พันธนามายารัดร้อยกาย วนว่ายเสน่หาน้ำตาริน วันหนึ่งพบต้องจบลงตรงที่จาก จำต้องพรากฝากโศกมิรู้สิ้น รักคือทุกข์ทุกข์คือรักคู่ฟ้าดิน ชั่วชีวินซ้ำซ้ำธรรมดา หลับตาอ้างว้างแม้นร้างเหงา ลาลบลืมเงากรรมเสียดีกว่า อยู่กับโลกอย่างเหนือโลกพุทธศรัทธา ลูกซึ้งค่าทุกข์ทนจนพบธรรม...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3816.html ดวงตะวัน ดวงตะวัน ที่เคยส่องแสงให้ความ สว่าง กำลังจะจาง กำลังจะเลือนหายไป คนที่ดี ที่มีแก่ใจให้กัน มาก่อน กำลังจะลืม กำลังจะเดินหนีไป ท้องฟ้าก็คงมืดมน และคงมีคนเสียใจ อา!! แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน แม้แต่ดาว ที่พราวบนฟ้าก็ดู เลือนลาง และมันก็จาง ไม่พอจะแทนที่ใคร คนใด มีแต่เธอ เป็นเพียงตะวันไม่มี คนอื่น และเธอเท่านั้น คือดวงตะวันที่หายไป ท้องฟ้าก็คงมืดมน และคงมีคนเสียใจ อา!! แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน ท้องฟ้าก็คงมืดมน และคงมีคนเสียใจ อา!! แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน...
20 สิงหาคม 2552 15:33 น. - comment id 983870
น้องม่านดอย .... น้องกระต่าย..... คุณคนกลา.... น้องกิตติกานต์.... น้องsomebody .... คุณฤกษ์.... น้องเฌอมาลย์.... คุณติตรากร...... อ๋อน้องภาสุรีย์....ที่รัก พุดขอตอบรวมนะคะ ขอขอบคุณค่ะที่เข้ามาเยี่ยม รวมทุกดวงใจ ที่ไม่ได้ฝากคำไว้ มีความสุขเสมอใจ กับการได้ระบายรัก ถักสร้อยร้อยรจนา สำหรับที่ฤกษ์เรียกแม่ชี ทำแต่กล้วยบวชชีค่ะ ยังไม่เป็นแม่ชี มีพบมีพราก..วิบากขว้างรอไว้ภายหน้าแล้วค่ะ น้องเฌอมาลย์ บทกวีติตรากร..ยอดเยี่ยมเสมอค่ะ คุณคนกุลา งามแปลกค่ะบทกวี และยิ่งจะงามซึ้งหากออกมาจากจิตใจที่แท้จริง น้องม่านดอย....ชื่อไม่บอกก็รู้ว่าสาวเหนือ ผู้อ่อนหวาน น่ารักค่ะกับน้ำใจมากไมตรี พรมพร่างให้พี่ๆน้องในร่มรักเย็นเรือนใจ น้องซัมบอดี้...พิเศษพิสุทธิ์กับนวลเนื้อแท้แห่งใจที่แสนใสงามเมตตาเสียสละเวลา เข้ามาไม่เคยขาดหายในงานพี่พุด ซึ้งมากมายเลยค่ะ มีใครอีกนะ อ๋อน้องภาสุรีย์....ที่รัก จริงๆอาจจะเพราะทำงานในโลกฝันปันพลีมานานแล้วก็ได้ ระยะหลังจึงไม่ค่อยได้ใช้เวลามากมายในการตอบคำน้องๆ เพราะพี่พุด ถ้าจะตอบแล้วจะยาว... เลยหมดเวลารจนางานค่ะ แต่ด้วยรักจักพยายามนะคะน้องๆ ในปองใจขวัญ พุด 14 พ.ค. 52 - 17:56 IP 116.58.231.242
13 พฤษภาคม 2552 23:47 น. - comment id 984239
สวัสดีงามๆยามราตรีเจ้า คุณพุดเจ้าภาพก็งาม กลอนก็เพราะ ขอนอนฝันถึงทะเลก่อนนะเจ้า ราตรีสวัสดิ์งามๆเจ้า
14 พฤษภาคม 2552 00:16 น. - comment id 984245
เมื่อกลับมาเหตุใดใยลาจาก ความพลัดพรากฉุดรั้งห่างเราสอง น้ำทะเลเหมือนน้ำตาท่วมเจอนอง รักเราสองเลือนลับกับตะวัน สวัสดีค่ะพี่พุด แวะมาทักทายก่อนนอนค่ะ ขอกระต่ายกอดพี่พุดก่อนนอนหน่อยน่ะค่ะ วันนี้เหนื่อยจังค่ะ รักและคิดถึงพี่พุดเสมอมา กระต่ายใต้เงาจันทร์
14 พฤษภาคม 2552 02:33 น. - comment id 984280
ขณะนี้คือที่แท้ พรุ้งนี้แปรอาจกลับหาย ฤๅหวังกับสิ่งยังเปล่าดาย ตระหนักไว้ที่เห็นเป็นปัจจุบัน ที่เราฝันหลายสิ่งใช่จริงจัง ที่ได้พบคือพบ ประสบสิ่งดีที่หวัง หากดีคือดีใช่จีรัง แต่ต้องตั้งว่าดีที่ได้ผ่าน การได้พานพบนั้นหนาถือว่า ชีวิตการเดินทาง ระหว่างชีวีเหว่ว้า เทียวทนหนทางก้าวย่างมา มีน้ำท่าดื่มกินแสนยินดี เพราะคนที่ยังพร่องก็ต้องเติม รักหรือฝันพลันรู้ ตรองดูก็รู้แต่เริ่ม งามจันทร์งามฝันจันทร์ดวงเดิม หากยิ่งเพิ่มงามจันทร์ในวันเพ็ญ ยามมาเห็นก็ว่างามไปตามจันทร์ นะครับ ราตรีสวัสดิ์ นะครับ คุณพุดคนดี
14 พฤษภาคม 2552 06:59 น. - comment id 984309
งดงามในถ้อยคำและความหมายค่ะ..
14 พฤษภาคม 2552 12:28 น. - comment id 984439
สวัสดีค่ะ ความหมายลึกซึ้งจังค่ะ ทุกสิ่งเมื่อเกิดก็ต้องมีดับเป็นของคู่กัน ไม่โอนไหวให้คงมั่นคิดว่ามันเป็นเพียงเรื่องธรรมดา ปลดปลงซะ ก็จะมีความสุขที่ยั่งยืน มาชื่นชมผลงานดีดีมีคุณภาพอกีครั้งนะคะ
14 พฤษภาคม 2552 13:46 น. - comment id 984467
สุขเถิดหนาแม่ชีมีธรรมส่อง สงบตามครรลองพระศาสนา เมื่อเห็นทุกข์โถมทับกับดวงตา ให้ทุกข์หยุดตรงหน้ามิถึงใจ เมื่อพบรักให้รักเพียงแค่พบ ห้ามหัวใจประสบความหมองไหม้ สงบเรียบก่อนเป็นมาเช่นใด ยังคงไว้เช่นเดิมไม่เพิ่มพูน แลเมื่อพุดพัดชาพบฤกษ์ก็คงเป็นเช่นธรรมชาติของจิตราบเรียบดังทะเลขวัญยามไร้คื่นลม อิอิ อยากถามข่าว ลำน้ำน่าน ไปปลูกกระต๊อบอยู่พงันเป็นไงบ้างครับ
14 พฤษภาคม 2552 14:41 น. - comment id 984508
มีพบย่อมมีพรากเสมอค่ะ
14 พฤษภาคม 2552 15:17 น. - comment id 984524
เช่นตะวันมาเยือนแล้วเลือนหาย ไปกับสายสีทองของเมฆเหงา ทุกข์กับโศกเจือสุขเพราะคลุกเงา จะคลายเศร้าเจือกลบเมื่อพบธรรม...!
14 พฤษภาคม 2552 17:37 น. - comment id 984608
เมื่อมีพบครบเวลาถึงคราจาก เมื่อมีพรากหากเคยเชยวาสนา เมื่อถึงวันวนเวียนคงเปลี่ยนมา เมื่อถึงครามาพบใหม่ก็ใกล้กัน เมื่อพบรักมักพักรบจบไว้ก่อน เมื่อพบรักพักผ่อนอ่อนทรวงฝัน เมื่อพบรักมักพักใจคล้ายลืมวัน เมื่อพบกันมั่นนักใจให้เพียงเธอ สวัสดีค่ะคุณพี่พุด ภาพประกอบสวยจังค่ะ