ในเส้นทางสู่สายน้ำงามสงบ ได้ค้นพบความจริงสิ่งเลอค่า ป่าเขาลำเนาไพรเขียวนัยน์ตา สุดขอบฟ้าพาเต็มตื้นจิตวิญญาณ ที่ซึ่งเมฆหมอกหยอกขุนเขา แลงามเหงาสวยโศกสีฟ้าหวาน รินน้ำตาฟ้าดินเป็นพยาน ราวคืนบ้านหลังเก่าร่มเงาแสงตะวัน ทองกวาวแดงเจิดจ้าไปทั้งต้น พร่างหล่นเกลื่อนพื้นดั่งภาพฝัน คูนเหลืองพราวราวสายฝนสีทองในเวิ้งวัน นั่งเงียบงันกับงดงามในยามเย็น เดินเดียวดายริมชายชลด้วยดื่มด่ำ สายฝนพรำกระทบน้ำท่ามตาเห็น ดาวรุบหรู่เดือนพรากฟ้ารอคืนเพ็ญ ช้าช้าเต้นหัวใจสุขใดปาน ในความมืดของราตรีที่ฝนริน สิ้นถวิลสายเสน่หาน้ำผึ้งหวาน ดวงดอกธรรมค่อยค่อยแย้มผลิบาน เสียงสายธารกระซิบสั่งอย่าหวังใด ชีพนี้ดั่งใบไม้รอหลุดร่วง ทั้งป่าปวงมากมายใช่หรือไม่ คืนสู่หล้าดับสิ้นดินน้ำไฟ ดั่งสายน้ำไหลไปไหลไปไม่หวนคืน....! เดินทางไปเยือนทะเลสาบสีเงินงามสงบ* *เขื่อนศรีนครินทร์ฯ* ในวันฟ้าพลบโพล้เพล้เหว่ว้า ทั่วพฤกษ์ไพรพนา แลเห็นทองกวาวทอดอกแดงเด่นชูช่อ ละออพ้อพรายไปกับสายลมในยามค่ำ ยามตะวันตกดิน ฟ้าสวยโศกราวโลกเนรมิต ระบำเมฆร่ายฟ้อนอ้อนสายแสงสุริยา เพลงดอกไม้ป่ากระซิบอำลาอาลัย รอวันใหม่อาทิตย์อุทัยมาชื่นเชย ระเหยหยาดเพชรเกล็ดแก้วน้ำค้าง ที่พร่างพรมกลมกลิ้งกลางกลีบเกสร นอนดูดาวราย ใต้ผ้าห่มริมชายหาด หัวใจหวังวาด มิสิ้นแรงใจไฟฝัน ที่จักสรรสร้างคุณงามความดี ตราบชีวาชีวีจักหาไม่....!
26 เมษายน 2552 21:42 น. - comment id 977489
ฉากสวยจังนะครับ .. คิดถึงนะ
26 เมษายน 2552 22:09 น. - comment id 977502
สายธารแห่งความฝันพลันสงบ ได้พานพบธรรมชาติสะอาดใส ป่าไม้เขียวชอุ่มชุ่มชื่นใจ งามดั่งในฝันตระการตา ภาพงามจริงค่ะ
26 เมษายน 2552 22:43 น. - comment id 977518
สวัสดีค่ะ พีพุด... ชอบภาพ ที่เด็ก ๆ เล่นน้ำจังค่ะ ภาพพี่พุดสวยทุกภาพเลยค่ะ มะกรูดยังเอา.. ภาพหนึ่งที่เป็นชาวนา กำลังปักดำ มาทำเป็น wallpeper ภาพ Desktop หน้าจอมะกรูดสวยมากค่ะ ขอบคุณพี่พุดค่ะ
26 เมษายน 2552 23:21 น. - comment id 977544
โห...อลังการ.ทั้งภาพและภาษาครับ
26 เมษายน 2552 23:59 น. - comment id 977559
Let the power of dream flow. Let the show going on. Let love and hope go beyond. At the hall of fame. At the blue reservoir. On the western frontier. Alls are waiting there. To let the imagination shining through our poor mind. มาเยี่ยม นะครับคุณ พุด เห็นขึ้นหัวอย่างนั้น ก็เลยลองแจม เป็นภาษาปะกิต ไม่ทราบพอไปได้ หรือเปล่า..ครับ คุณ พุด .
27 เมษายน 2552 02:12 น. - comment id 977589
สวัสดีค่ะพี่พุด ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมน้องนะคะ กลอนไพเราะ งดงาม ภาพสวยมากค่ะ ประทับใจจัง
27 เมษายน 2552 11:59 น. - comment id 977695
สัจธรรมโดยแท้นะคะคุณพุด
27 เมษายน 2552 17:51 น. - comment id 977859
แหมๆๆๆๆๆ...หนูนางฟ้าไม่อยากบอกเลยค่ะ.. แต่อดใจไม่ไหวนี่คะพี่พุด ขอชมว่าเก่งมากค่ะทั้งภาพและบทกลอน ....
27 เมษายน 2552 23:38 น. - comment id 978118
คืนวันจะผันผ่านนานเดือน ไม่ได้พบปะเจรจาบ่อยๆ อย่างแต่ก่อน ก็นานละครับ แต่กระอวลแห่งความเหงาสงบ โศกสวย ก็ยังเชยได้จากวรรณศิลป์ของพี่พุดนะครับ .... สวัสดีครับพี่พุด วันนี้ผมเข้ามาทักทายด้วยสติที่ทอนไปเสียกึ่งหนึ่ง (เมา) สบายดีนะครับ และขอบคุณน้ำใจของพี่พุดที่ยังเข้าไปทักทายผมอยู่เสมอๆ ช่วงนี้ยุ่งๆ นะครับ เรียนใกล้จบแล้ว ก็เลยไม่ค่อยได้แวะเข้ามาที่บ้านกลอนนี้เท่าไร วันนี้ถือโอกาสเลยเข้ามาชื่นชมผลงานงามๆ หวามหัวใจเสียหน่อย บ้านย่าผมอยู่กาญจนฯ ครับ พ่อเคยพาไปเขื่อนศรีนครินทร์ครั้งหรือสองครั้งนี่แหละครับ แต่ก็แทบไม่มีความทรงจำอะไรเลย แต่ผมจะมักมีสัมพันธภาพพิเศษกับอะไรที่เป็น แม่น้ำ คลอง บึง เสมอเพราะพวกนี้อยู่ล้อมรอบหมู่บ้านผมน่ะครับ แต่บรรยากาศแถวบ้านผมนี้ ก็ไม่ได้สวยงามอะไรอย่างในภาพของพี่นะครับ แต่มันให้ความรู้สึกอบอุ่น และก็อันตราย ไปพร้อมๆ กัน วันสุดสัปดาห์นี้ ผมจะไปถ่ายทำภาพยนตร์สั้น(งานส่งอาจารย์ครับ) แถวๆ อยุธยาตอนใต้ บางไทรครับ บ้านเรือนไทยริมแม่น้ำเจ้าพระยา ฝั่งตรงข้ามแม่น้ำ หลวงพ่อโตองค์เบ่อเริ่มประดิษฐานอยู่ในวัด ใหญ่โตทีเดียวครับ เลยขึ้นมาทาผืนดินหน่อย ก็มีสะพานไม้ทำมือทอดท่าไปในบึงบัวด้วย ไม่รู้พี่พุดเคยไปหย่อนกายคลายอารมณ์แถวนั้นบ้างหรือเปล่านะครับ แต่ถ้ามีโอกาส ผมจะเก็บภาพมาฝากนะครับ ขอเล่าต่ออีกนิดนึงเลยแล้วกันนะครับ หนังสั้นที่ผมจะถ่ายทำนี้ เขียนบทเองครับ นางเอกเป็นเบญจกัลยาณีขนานแท้ ไม่ใช่แค่เล็บเงางาม หรือฟันขาวสะอาด แต่หมายถึงมือที่ไม่เคยต้องสิ่งร้าย และคำพูดที่ไม่เคยเอ่ยน้ำเสีย เธอเป็นคนรักธรรมะ และธรรมชาติ แต่ต้องโดนลูกไม้และมารยาของชายหญิงทำร้าย โดนหลอกให้รัก หัวใจอันบริสุทธิ์ของสตรีนั้น จะเป็นไปได้มั้ยครับ ที่เมื่อถูกทดสอบด้วยสเน่หาแล้ว กลับหลงใหลในความรักอย่างยั้งใจไม่ได้ น่าสงสารนางเอกของผมนะครับ แต่ผมสงสารตัวเองมากกว่า ....... หวังว่าตลอดฤดูร้อนนี้ พี่พุดคงจะมีความสุขมากนะครับ กระทั่งเมื่อฝนเต็มเม็ดก็ยังไม่คลาย ลักจ๊วบ