เสียงกระซิบของสายลม คะน้า เธออยู่ใหนนะคนดี กลับมาโอบกอดฉันอีกสักทีจะได้ไหม ช่วยกลับมาเติมช่องว่างให้มันเต็มในหัวใจ ให้ฉันได้ซึมซับอุ่นไอของเธออีกสักที นานแล้วที่ไม่ได้ข่าวคราว พบพาแต่ความเงียบเหงาข้างในใจดวงนี้ ทุกคืนได้แต่ฝากความคิดถึงไปกับสายลมที่มี วานกระซิบบอกคนดีว่าคนที่อยู่ทางนี้...คิดถึงเธอ... กระซิบเศร้ากับสายลม dokkoon ฉันอยู่ทางนี้นั้นสุดเหงา ไม่มีทางใดจะบรรเทาอาการหงอยเหงาเพ้อเจ้อ จินตนาถึงไออุ่นจากโอบกอดของเธอ ที่ยังอบอุ่นเสมอแม้แค่คิดถึงมัน นานแล้วที่ไม่ได้ข่าวคราว ตั้งแต่หน้าหนาวปลายปีนั้น สำหรับเธอคงสุขใจได้ทุกวัน ใครคนนั้นคงดูแลเธอได้แสนดี กระซิบเศร้าผ่านสายลมที่มาถึง ฉันยังคนึงถึงเธออยู่รู้ไหมนี่ หากสายลมผ่านไปบอกเขาที ว่าฉันนี้ หัวใจที่มี ยังรอคนดีอยู่ตลอดไป
23 มีนาคม 2545 12:08 น. - comment id 42175
โห...ทึ่งในความสามารถเลยค่ะ พี่ๆ เก่งจัง
23 มีนาคม 2545 17:27 น. - comment id 42244
ขอร่วมกระซิบด้วยคน พี่สองคน อิ อิ
23 มีนาคม 2545 21:00 น. - comment id 42263
พยายามอย่างที่สุดที่จะเขียนไม่ให้เศร้าแต่ยังไงก็ออกมาเศร้าอยู่ดี เฮ้อ..ทำไงดีเนี่ย
23 มีนาคม 2545 23:29 น. - comment id 42303
กลอนพี่คะน้าเศร้า แต่พอพี่ดอกคูณต่อกลอนแล้ว ทำให้ดูอบอุ่นขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ ^-^
24 มีนาคม 2545 20:44 น. - comment id 42405
เพราะทั้งสองบทเลยนะค่ะ
25 มีนาคม 2545 11:41 น. - comment id 42534
ก็เก่าๆแหละครับ อย่างว่าอารมณืคนเรา มีไม่กี่ประเภท