ได้ยินเสียงพรายฝนหล่นช้าช้า น้ำตาฟ้าหลั่งสังเวยโศกโลกสับสน ในวันนี้แผ่นดินทองครองหมองหม่น ท่ามทุกข์ทนคนในชาติขาดสามัคคี ระรินร่วงบนกลีบดวงดอกไม้ พร่างสายเพชรพราวมณีศรี บริสุทธิ์ใสดั่งหยาดน้ำค้างมหานที หากไยฤดีราวฝนพรำช้ำเกินใด ขอสายฝนหลั่งสั่งลาอัตตามวลมนุษย์ ให้รู้หยุดรู้คิดจิตไสว สว่างวาวพราวแพรวอยู่ภายใน รู้กฏความเป็นไปนิรันดร์ ให้จิตภายในเรืองรองส่องนำทาง สู่เส้นทางวางว่างสว่างขวัญ ไร้มายายึดมั่นชั่วกาลกัลป์ สู่เวิ้งกาลอนันต์สิ้นฝันลวง...!
พุด 10 เม.ย. 2552 09:54 น. - ID 124949 
1291
2
0
10 เมษายน 2552 17:11 น. - comment id 972511
หน้าส่วนตัว
13 เมษายน 2552 09:28 น. - comment id 973164
ชอบชื่อกลอนค่ะ ไพเราะเสนาะหูดี...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
