จากรอยยิ้มนัยน์ตาหวานพาซึ้ง ประโลมตรึงความรักสวนอักษร ปานอ้อมอุ่นอันห่วงหาและอาทร ปลอบโยนใจแรมรอนรัตติกาล ดั่งดวงดาวพราวไสวในดวงตา พร่ำแรมคืนสนทนารักขับขาน อาบละมุนอุ่นไอโอบวัยวาร ดับสิ้นทรามสามานย์ทุกอณู ก่อนดวงดาว เจ้าจะหลับไหล สู่ปลายฝันอันแสนไกลเกินไปสู่ ฝากสายลมอ้างว้างที่พร่างพรู บอกดวงดาวเถิด เอ็นดู สักเสี้ยวใจ อาจมิใช่คนที่ ดีที่สุด แต่ก็พร้อมจะหยุดทุกสิ่งให้ ทั้งชีวิตและความบ้าประสาวัย พร้อมจะแลกกับความห่วงใย แม้เพียงน้อย ฝากสวนฝันจันทราสารภาพ ข้าคนบาปผู้เฝ้ารอการปลดปล่อย ค้นหัวใจขาดเกินนานเนิ่นคอย อยู่แต่ความเลื่อนลอยของชีวิต โดยคำ ลานเทวา
5 เมษายน 2552 23:43 น. - comment id 970721
ฝากสวนฝันจันทราสารภาพ ข้าคนบาปผู้เฝ้ารอการปลดปล่อย ค้นหัวใจขาดเกินนานเนิ่นคอย อยู่แต่ความเลื่อนลอยของชีวิต จากสวนฝันจันทราคราสัมผัส จึงแจ่มชัดความนัยในลิขิต เหตุเกิดที่สวนอักษรย้อนฉุกคิด ถ้อยลิลิตเทียบค่ามายาลวง
6 เมษายน 2552 06:26 น. - comment id 970753
6 เมษายน 2552 09:36 น. - comment id 970792
คงเป็นเหตูแค่ตัวอักษรนะ
6 เมษายน 2552 11:01 น. - comment id 970824
เพราะค่ะคุณลานเทวา คุณภาพกลอนสม่ำเสมอนะคะ
6 เมษายน 2552 11:58 น. - comment id 970906