บางกลีบขาวจะพราวแย้ม ไปแตะแต้มแรมคืนให้ชื่นฟ้า ประดับสรวงแทนดอกดวงดาริกา รัญจวนพากลิ่นฉ่ำ ห้วงรำพึง ทิ้งร่วงแล้วกลีบแก้วบาง สายลมผ่าน พร้อมพร้อมกาล จากลาที่มาถึง โศกฤดูแห่งมรรคา จะตราตรึง อยู่ในห้วงคำนึง นิจนิรันดร์ ผละความจริงทิ้งร่วงจากห่วงหา เศร้านัยน์ตาสื่อสบมิพบฝัน จะพรากพ้นหนใดในชีวัน แผ่วแผ่วพร่ำรำพัน คะนึงครวญ กลีบเอย เจ้ากลีบแก้ว ทิ้งร่วงแล้วช่อชื่น ไม่คืนหวน เลือนเลือนกลิ่นหอมบางจางรัญจวน หอมเจ้าปานแก้มนวล กรุ่นภวังค์ เจ้าทิ้งซากตากแสงเดือนเรือนน้ำค้าง ฝากคืนหนาวอ้างว้าง กระซิบสั่ง ก่อนจะไกลจากอุ่นอิง เป็นชิงชัง ผ่านเงียบเหงาโลกลำพัง ทรมาน ว่ายังครุ่นรำพึง ปรารถนา ถึงโศกงามนัยน์ตา อันฉ่ำหวาน วางกลีบช้ำฝากไว้กับวัยวาร ให้ว้าเหว่เอกาลาน เกลื่อนกลีบแก้ว โดยคำ ลานเทวา บทแรก ลานกลีบแก้ว จากหนังสือรวมบทกวี "บันทึกทึกปากคำ จากบางห้วงขณะ"
ลานเทวา 27 มี.ค. 2552 23:35 น. - ID 124579 
1201
4
0
28 มีนาคม 2552 05:54 น. - comment id 967762
28 มีนาคม 2552 09:21 น. - comment id 967806
ซาบซึ้งจัง
28 มีนาคม 2552 09:35 น. - comment id 967816
งามคำงามอารมณ์
28 มีนาคม 2552 23:31 น. - comment id 968051
เพราะจัง มีภาพกลีบดอกไม้ออกมาเลย -
29 มีนาคม 2552 18:10 น. - comment id 968340
ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีเกิดและมีดับไปค่ะ ย้อนเวลาไม่ได้
31 มีนาคม 2552 08:56 น. - comment id 968902
ใบไม้ที่ร่วงหล่นคล้ายชีวิตคนที่ร่วงโรยนะคะ เศร้าจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
