ให้ผืนทรายกลบร่างพรางว้าเหว่ ฟังเสียงเห่คลื่นลมเฝ้าจูบหิน สงบงามท่ามธรรมแห่งฟ้าดิน แล้วโบยบินลอยเหนือโลกสิ้นโศกลา วิบากวนมากมายเวียนว่ายซ้ำ ให้รินร่ำน้ำตาจนสะสา ชีวิตใดไหนเล่าพ้นมายา ทุกข์ปรารถนาแก้ที่ใจภายในเรา หลับตาเจริญสติภาวนา เพียรค้นหาคำตอบสิ้นความเหงา รอยกรรมรอยเกวียนดุจดั่งเงา เลิกหลงเขลายึดมั่นพันธนา สิ้นสุดทุกข์สุขวิมุติหมาย ทั้งดีร้ายมิหลงวันฝันผวา ให้ดวงใจเงียบงามกัปป์กาลเวลา รู้ซึ้งค่าลมหายใจแสนดีที่พบธรรม...!
10 มีนาคม 2552 17:25 น. - comment id 961073
คิดถึงจังใครคนนั้นที่ฝันถึง ใครคนหนึ่งก็คือน้องที่พี่ฝัน คิดถึงพี่บ้างไหมเล่าแจ่มจันทร์ คิดถึงกันบ้างนะอย่าลืมกัน
10 มีนาคม 2552 18:06 น. - comment id 961114
สวัสดีคับพี่พุด ชื่นชมกลอนน่ารักจริงๆครับ ไม่ได้ดูรูปสาวเลยนะคับ อิอิ
10 มีนาคม 2552 18:56 น. - comment id 961159
อ่านบทกลอนข้อคิดธรรมนำชีวิต เหมือนนำจิตพบทางสว่างไสว ธรรมะคือหนทางสะสางใจ ให้ผ่องใสไร้ขุ่นข้องหมองเศร้าทรวง.. กลอนให้ข้อคิดดีมากค่ะ.. ภาพก็สวยมากเลย... อิอิ
10 มีนาคม 2552 19:46 น. - comment id 961174
สวัสดีค่ะ กลอนสอนและเตือนใจได้ดีมากๆเลยค่ะ แต่ภาพก็สวยนะคะ แต่ถ้าเป็นยามนี้แล้ว ฤดูร้อน คงจะสุกจนเหลืองไปทั้งตัวแน่เลยค่ะ
10 มีนาคม 2552 22:23 น. - comment id 961282
สวัสดีค่ะ พี่พุด แวะมาทักทายด้วยคิดถึงค่ะ รักษาสุขภาพนะค่ะ