หลายวันที่ผ่านมากับใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม หัวใจสุขดี แต่ในห้วงความรู้สึก ยังคงมีอะไรหลายอย่างที่ต้องคิดและหาทางออก แต่มันได้หนักหนาอะไรมากมาย ทุกสิ่งอย่างเพราะความเป็นห่วง เหตุผลที่ห่วงแตกต่างกันไปตามสถานะภาพและเหตุการณ์ เวลาแบบนี้คงดีถ้ามีใครสักคนนั่งรับฟัง พูดคุยเป็นเพื่อนกัน ไม่ต้องทั้งหมด เพียงแค่ให้รู้ว่าไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว เพียงพอแล้ว และวันนี้ที่โชคดีที่มีคุณนั่งอยู่ตรงนั้น (แม้ชั่วครู่) ช่วงเวลาสั้นๆ แต่มีความหมายมากมาย ขอบคุณที่ทำให้ฉันไม่ต้องนั่งตรงนั้นคนเดียว