ไม่ต่างกัน
aena
คุณกำลังยืนหันหลังให้กับฉัน
คุณรู้มั้ยฉันเคยอ่อนแอที่สุด เวลาที่ยืนอยู่ต่อหน้าคุณ
ฉันหวาดกลัวไปซะทุกอย่าง
ฉันต้องกักเก็บอารมณ์และความรู้สึกทั้งหมดที่มี
ฉันทำได้แต่ลอบมองรอยยิ้มและความเป็นตัวคุณ
แต่มาจนถึงวันนี้ ขณะนี้
ความรู้สึกเหล่านั้นมันเกิดขึ้นแม้ในขณะที่คุณหันหลังให้ฉัน
ฉันมือสั่น หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะในขณะที่มือสัมผัสที่แป้นพิมพ์
ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา
หรือจริงแล้วมันเป็นไปเช่นนี้มานานแล้ว
เพียงแต่ความรู้สึกฉันมันเปลี่ยนไปเอง
ฉันไม่กล้าแม้จะเผชิญหน้าคุณ
ฉันไม่รู้เพราะอะไร
สายพานความคิดทำงานผิดพลาด
ฉันไม่สามารถลำดับความคิดอะไรได้อย่างที่เคยเป็น
ฉันเหมือนคนสับสนและเคว้งคว้าง
..
คุณคงยังมีใครที่คุณเฝ้ามองและรอคอย
ฉันคงทำอะไรไม่ได้มาก
...คงทำได้แค่เพียงเป็นกำลังใจและเอาใจช่วยให้คุณมีความสุข
และภาวนาให้ใครคนนั้น กลับมาหาคุณและยืนข้างคุณเหมือนเดิม
ฉันรู้ว่าการรอคอยและเฝ้ามอง มันทรมานแค่ไหน
เพราะฉันเองก็กำลังเฝ้ามองและคอยใครบางคนเหมือนกัน
ฉันคอยให้ความสุขของใครคนนั้นกลับมาหาเค้า....
ฉันและคุณเราต่างก็เฝ้าคอย
.....
ทุกตัวอักษรที่เรียบเรียงมาถึงตรงนี้
ทุกตัวกลั่นกรองออกมาจากความคิดผ่านน้ำตาและความรู้สึก
ฉันอาจเศร้า แต่รู้ไว้ว่าฉันไม่เคยเสียใจที่คิดถึงคุณ
แต่ถ้าฉันจะเสียใจ ฉันคงเสียใจเพราะความรู้สึกของตัวฉันเอง
จากนี้...ฉันจะไม่ร้องขออะไรอีกแล้ว
แต่ฉันจะปล่อยให้ทุกสิ่งอย่างดำเนินไปอย่างที่มันต้องเป็น
ฉันทำถูกแล้วใช่ไหม....