ความทรงจำ

มุนิ

เคยได้ยินลูกเรียกให้เปิดประตู
เคยได้ดูลูกออดอ้อนขอซื้อของ
พ่อยังจำตอนเด็กเด็กยามลูกร้อง
พ่อประคองปลอบโยนจนหลับไป
          มาวันนี้ไม่มีลูกอยู่ตรงหน้า
พ่อมองฟ้าเห็นภาพลูกอยู่ไหวไหว
พอเพ็งมองอีกทีลูกหายไป
ใบไม้ไหวคิดว่าเจ้ามาเคล้าคลอ
          พ่อขอบคุณอัลเลาะส่งลูกมา
เปรียบเหมือนยาบำรุงใจไม่ให้ท้อ
จนเมื่อลูกเติบใหญ่ช่วยงานพ่อ
ช่วยให้พอเบาใจไม่ภวง
          พ่อพอใจเลี้ยงลูกมาสิบแปดปี
จนมีอันเป็นไปตามประสงค์
อัลเลาะห์เอากลับไปด้วยบรรจง
เพราะพ่อคงเลี้ยงลูกได้ไม่ดีพอ
				
comments powered by Disqus
  • ราชิกา

    2 มีนาคม 2552 20:06 น. - comment id 958003

    ...เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยายค่ะ...เป็นความรัก..และความผูกพัน..ของผู้ให้กำเนิดที่มีต่อ...ผู้เป็นสุดที่รัก..ของตนเอง...
    
    แวะมาทักทายกันค่ะ..36.gif44.gif36.gif
  • น้ำ

    3 มีนาคม 2552 04:56 น. - comment id 958181

    สวัสดีคับมุนิ
    
    เขียนเศร้าให้ไว้.......ชื่นชมนะคับ
  • นางพยาบาล

    22 มิถุนายน 2552 18:19 น. - comment id 1003753

    เศร้าสุดบรรยายค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน