แด่รักนี้..ที่หมุนรอบดวงใจ...!

พุด

200702121529592066801.jpg
มาถักร้อยสร้อยอักษราพลีกำนัล
ทุกมวลมิตรในโลกฝันอันปรารถนา
ให้พบรักแท้คู่ดวงชีวา
ได้ซึ้งค่าเคียงกันตราบวันลา..!
..........................

จากกันอย่าลา!
เราโตมาด้วยกัน....
ณ..ดินแดนแห่งความฝัน....  เกาะสวาทหาดสวรรค์....
ไข่มุกงามแห่งอ่าวไทย..ไกลจากแสงสี.......  
เกาะที่ยังงามล้ำ..บริสุทธิ์ใส..
ไร้รอยเท้าผู้มาเยือนเหยียบย่ำ..นับแสน..อย่างยามนี้........  
 ย้อนคิดกลับไป....
เปิดภาพเก่า..ในวัยเยาว์..วัยวันอันแสนดี........  
ฉากนี้....ในความทรงจำ....กระจ่างใจ....มานานเนิ่น......  อย่างรวบรัด.......
แต่จำจดงดงามในใจเสมอมา....และจะเป็นนิรันดร์........ระหว่างเรา..........   
คุณเป็นเด็กชายน้อย..เกิดมาในครอบครัว..ที่พ่อเป็นหมอ....
มี่พี่น้องผู้ชายวัยไล่เลี่ย..5หนุ่ม5มุม...  
ชื่อคล้องจองกัน...และมีพี่น้องผู้หญิงอีก.....
สามสาว..สามสวยสลับ......  
บางทีฉันฉงน....ด้วยเหตุใดพ่อคุณถึงรักแม่คุณปานนี้...
ทั้งๆที่เป็นหมอมีสิทธิ์..มีความรู้..ที่จะควบคุม  การผลิตพลเมือง........
ให้ย่อมเยาลงมาหน่อย........  
 ฉันเป็นเด็กหญิงตัวน้อย....ที่มีความสุข...ช่างคิด....ช่างฝัน.....
หลงรักบ้านคุณยายของคุณมาก........  
บ้านเรือนไทยสไตล์ภาคใต้...ที่หลังคายังมุงด้วยกระเบื้องว่าว..ลอนงาม....... 
 เชิงชาย..ระบายด้วยไม้ฉลุลายงามอ่อนช้อย...ละเอียดยิบ...........  
รายรอบบ้าน...ปลูกไม้ไทยพันธุ์หอมแผก..
หอมนาน..หอมอวล..ทวนลม...ส่งกลิ่นขจร..ไกลในยามค่ำ..........  
และฉันแสนรักคุณยายผู้ใจดี..ใจงาม..ใจเย็น..
ผู้โชคดีมีบุญ..เป็นเจ้าของเรือนน้อยหลังนี้.......   
เราเกิดมากับ...หาดทรายขาวนวลนุ่ม..น้ำทะเสสวยใส..
อาทิตย์ดวงโต...ที่โผล่มาทายทัก  ใกล้แสนใกล้ราวเอือมมือคว้า..
ทุกเช้าเย็น.........  
กับดาวพริบพราวดวงโต...สุกใสสว่างกระจ่างฟ้า..ในยามค่ำ........
เหนือหาด........ยาวเหยียด......  
กับทุกสิ่งแสนดี..แสนงาม..ยามรำลึก.........   
ยังไม่นับ....สวนสวยในดงมะพร้าว...
อิงแอบภูเขา..มีลำธารสายสะอาด...น้ำเย็นฉ่ำใส...ไหลผ่าน.....  
สวนที่เคยถูก...พี่ชายคุณ..ผู้เพิ่งเป็นหนุ่ม..เริ่มริรัก..
มาชวนชักพาให้ไปเก็บ...ลูกมะไฟ...
ผลไม้คล้ายมะปรางส้มสุกสีสวยพวงระย้า......
เปรี้ยวบาดจิต...หวานปะแล่มแกล้มบาดใจ........  
 จำ...วันที่ฉันอยู่ใต้ต้นมะไฟ.....
ในขณะที่พี่คุณปีนป่าย...แสดงความเป็นชายชาตรีที่ไปเจอรังมดแดง..... 
 แล้วร้องเสียงหลง..กระโดดลงแทบไม่ทัน..........  
จำ...ภาพที่พี่คุณบอก...ให้ฉันรีบดึงเสื้อยืดสีขาวเนื้อนุ่ม.....
ออกจากตัวเพื่อรอรับพวงมะไฟ..
ที่ต้องรีบโยนหล่นร่วงพวงพราวลงมา..เพื่อมิให้ช้ำ....
แต่มันคงน่าขำ....และแสนโป๊........
ด้วยลืมห่วงสะดือน้อยแสนงาม  ของตัวเอง..
กับนวลเนื้อขาวของพุงสาวน้อยวัยแรกผลิ........ 
 คุณจึง..ตะลึง..ตะลึง..ตะลึง..ตึ้ง..ตึง..อยู่นาน.....
และทิ้งยิ้มเย้ยขำกำชัย..ก่อนเดินจากไป.......  
คิดคราใดก็แค้นใจตัวเองที่ลืมหลง...พะวงแต่มะไฟช่องาม.....น่ากิน.......   
เราเรียนแข่งกัน.....และทุกวารวัน...
คุณแสนจะเบื่อที่ต้องเอาของกำนัล....
มามอบให้ฉันด้วยจำเป็น..  ทำหน้าที่ทูตรัก..
ด้วยถูกบังคับจากพี่ชาย..ที่หลงไหลใฝ่ฝันฉัน..
.อย่างแสนซื่อบริสุทธิ์.........  ของกำนัลมากค่า....
ตามมีตามเกิด...ตามฤดูกาล.......  
ทุเรียน..น้อยหน่า..ฝรั่ง...มังคุด..มะม่วงพวงโตๆ....
ซึ่งนำมาบำรุงให้ฉันอ้วนท้วนนวลใยไปกับวิตามินงาม 
 ตามประสายากของชีวิตรัก...วัยเด็กในชนบทงาม........   
เราลาจาก......เข้ากรุง.(กรง)..มุ่งหาวิชา.......  
คุณเข้าเรียนต่อโรงเรียนดีมีชื่อ.....
เป็นประธานนักเรียน..ฉายแววผู้นำ..คนดี..คนเก่ง.........  
 และเราจะกลับบ้านเกิด...เพื่อพบเพื่อนเก่า...
ทุกฤดูร้อนมาเยือน......
นัดกันกินข้าวเคล้าเสียงคลื่นริมทะเล  
นอนเกลือกกลิ้ง..หัวเราะหัวใคร่...
เมื่อคุยกันถึงความหลังครั้งเก่าก่อน....ที่ผ่านมา..
อย่างละมุนใจละไมฝันให้จำจด.........  
 คุณเริ่มเป็นหนุ่มน้อย....ตาเจ้าชู้......ลึกซึ้ง......ตรึงใจ........  
และค่ำคืนหนึ่งที่ดาวพราวฟ้าใส.....
อากาศหอมรวยริน...เป็นใจ.......  
คุณบอกว่าจะพาฉันไปเยือนแย้ม..
เรือนไทยในฝัน.....ของฉัน.....   
ราตรีกองาม...ริมชานกว้าง...หอมเศร้าเร้าใจให้อาวรณ์ล้ำ......
โมกพิไรร่ำรำพันแทนใจ......  
กับคืนค่ำที่...ราตรีประดับด้วยดาว...
เย้ยฟ้า...ท้าดินให้เป็นพยานแห่งรัก.......   
คุณบอกว่า........รักฉันมานานวัน......
ด้วยใจใสซื่อ.....ด้วยน้ำคำราวน้ำค้างที่..ซื่อใสพอกัน........  
คุณขอกอด.....เชยชิดนิดหน่อย....ราวกลัวช้ำชอก...
และราวฝากรอยย้ำอำลา....ยาวนาน...ระหว่างเรา.....สอง   ..........
เหตุการณ์....การเมือง....
พาให้คุณหนีภัยไปไกล.....จากฉัน..สุดหล้าฟ้าไกล.......ฮาวาย..... 
 แม้จดหมาย....ก็มิมีมา....จนครอบครัวห่วงหา..
พากันคิดว่าคุณตายจาก............   นานหลายปี..............
 ฉัน......ย้อนกลับบ้านเกิด....ในฤดูร้อน....ปีหนึ่ง............ 
 ไม่สบาย..และแวะเวียนไปขอยาและทายทักถามไถ่ถึงคุณ....
ด้วยโหยหา..อาวรณ์..ห่วงใย  ทุกคราคราวที่มาเยือน.....
.ดินแดน..แห่งความหลังครั้งเก่า......ฝังใจวัยเยาว์.....ดวงนี้เนิ่นนานปี.......   
โลกหยุดนิ่งนานนาที....เมื่อคุณแม่คุณบอกว่า...
.คุณกลับมาแล้ว....และกำลังว่ายน้ำในทะเลหลังบ้าน........   
ฉันเดินทอดน่องช้าๆ....ด้วยใจระทึก...ตึกตัก..
กี่เดือน..กี่ปี...ที่นับวันรอคืน... .เฝ้ารอ.....รอและรอ......... 
 ใกล้แสนใกล้.........ริมหาดกว้าง.......เวิ้งว้าง..........
แต่ใจกลับไม่ว่างเปล่า.....อ้างว้างตาม....ในวันนี้...ที่รอคอย  
อาทิตย์ใกล้ร่ำลา......ลาลับ....ลงผืนน้ำ.........  
คุณก้าวช้าๆ..ขึ้นจากทะเล..พร้อมแสงสวย......
ร่างเปียกโชก..พราวไปด้วยหยดน้ำ..ราวหยาดเพชร.......  
พรูพร่าง...พอกับน้ำตาฉันที่ร่วงหยดพราว...
เมื่อประจักษ์ใจว่าคุณใกล้แค่เอื้อม.........   
นาทีที่คุณเห็นฉัน....
คุณตะโกนก้องท้องทะเล..ไม่เป็นภาษา.....
วิ่งลุยทะเลเร็วรี่ปรี่มากอดรัด.......  จนตัวลอยลิ่ว......
ด้วยแรงคิดถึง.....และแรงรักบริสุทธิ์ใส
ของใจดวงเยาว์ที่เคยผูกพัน...ยาวนาน....  
หลอมรวม....มากค่าเกินกว่ารัก......ใด..........   
คุณพร่ำ........ขอโทษ......
ทุกสิ่ง.....ที่ผ่านมา...ราวไร้เยื่อใย...ไม่ติดต่อ.....
พร่ำขอโอกาสแล้วโอกาสเล่า.....และ....นานเนื่อง......
เป็นเดือน...เป็นปี......เพื่อเราสอง....เริ่มต้นใหม่....อีกคราครั้ง...............  
ยอมแม้กระทั่ง....ไปไกลถึง....อิรัค......ดินแดนแห่งสงคราม...
ที่คุณพร่ำเพ้อมา.....ว่าราวนรกบนดิน........  
แต่จะอดทน.....เพียงเพื่อเงินงาม.....
เพื่อชีวิตคู่ของเราสอง...ที่คุณรู้อยู่แก่ใจว่า.....สายเกิน.......  
คุณไม่หวั่นไหวด้วยใจ...และพลังแห่งรักที่วาดหวังว่า...
ฉันคงตัดสินใจใหม่....อีกสักหน..อีกสักครา......  
 คุณบินกลับมา......
พาฉันไป....ดูทะเลงาม....ดวงใจของเรา....
บนชะง่อนผาลิบลิ่ว...ลอยเลื่อนราวอยู่บน  สรวงสวรรค์......
และหยิบแหวนเพชรน้ำงาม...ออกมา...
พร้อมครวญคร่ำ.....ขอคำตัดสินใจ........  
ทุกสิ่งที่รวมอยู่ในแหวน..คือรัก..คือชีวิต..คือวิญญาณของคุณ....
แทนรักมากค่า..แทนคำขอโทษ..... 
 แทนใจ..แทนความหลังฝังฝากใจ....
วัยเยาว์งามงดหมดจดสิ้น.....
.เพื่อพลีให้..ฉันเห็นใจ.......  ยอมรับ.....คำขอแต่งงาน..
ระหว่างเรา......
ฟ้าดินสิ้นรับรู้....และเป็นพยาน...........  
ชีวิตนี้ถูกลิขิตขีดเส้น.......
แม้ไม่เลือก.....ก็ต้องเดินตาม...
ผิด..ชอบ...ชั่วดี....ที่ฟ้าให้มา..เกินฝืน.......  
ดั่งชีวิตคุณ....และชีวิตฉัน............  
คุณควรยอมรับ...คำว่าสายเกินไป.....
ในชีวิตนี้ที่ไม่มีแม้โอกาสที่สอง....อีกครั้งดังใจฝัน..
เมื่อปล่อยให้เวลา  ล่วงเลยลาลับ.........
ยากย้อนคืนง่ายๆ...ราวไร้คุณธรรม..........   
วันที่คุณต้องเรียนรู้โลก.....แห่งความจริง...ความถูกต้อง......นะคนดี...........  
ว่าสายน้ำไหลไปแล้วมิอาจหวนคืน........กลับ........  
 คุณบอกว่า.....ระหว่างเรา....ได้แต่หวัง.....และหวัง.....ฉะนั้น....... 
  จากกันจงอย่าลา...เพื่อเป็นลางว่า..เราจะได้พบกันใหม่..   
แม้จะเจ็บปวดและขมขื่นใจสักเพียงใด..
แต่เพื่อหล่อเลี้ยงชีวีนี้ให้มิมีวันมอดหวัง........ 
...............
ฉันเพิ่งวางหู....โทรศัพท์.....
ด้วยใจดวงที่เหน็บหนาว...รวดร้าว...สุดทน........ 
 เมื่อเพื่อนของเรา......โทรมาวันนี้....โทรมาลาแทนคุณ....
ที่จากฉันไปไกล...ไม่มีวันกลับ.........  ตราบ...จนชั่วฟ้าดินสลาย...........
				
comments powered by Disqus
  • กิตติกานต์

    13 กุมภาพันธ์ 2552 22:16 น. - comment id 950172

    ....จากไปแต่คนจาก
    ความรักมิได้พรากไปไหน
    ยังคงอยู่ในดวงใจ
    เก็บไว้ฝันยามค่ำคืน......
    
    แวะมาทักทายค่ะ.....
    อ่านแล้วใจหาย
    ใจหายที่จากไปไม่มีวันกลับ....
    คงไม่หรอกนะคะ...
    
    .............11.gif11.gif............
  • แมงกุ๊ดจี่

    13 กุมภาพันธ์ 2552 23:54 น. - comment id 950239

    แด่รักนี้
    
    ขอพี่พุด  มีแต่ความสุข  สดใส 
    ในวันแห่งความรัก  และทุกๆวันนะค่ะ   36.gif
  • ยาแก้ปวด

    14 กุมภาพันธ์ 2552 03:00 น. - comment id 950290

    ก่อนอื่น
    ต้องขอบคุณพี่พุดมากๆ 29.gif
    ที่นำงานของศิลปินร่วมไว้อาลัยกนกพงศ์
    มาให้คนที่ไม่เคยรู้จักนักวรรณกรรมไทย
    อย่างยาได้อ่านในบ้านถึงผู้ล่วงลับ
    ของแทนคุณแทนไท
    
    เป็นอะไรที่รู้สึกดี
    ที่ไม่เคยได้สัมผัส
    ได้ความรู้รายละเอียดของ
    ความเป็นมาของคนผู้ซึ่งมีความฝัน
    ได้เห็นศิลปินเก่งมาเอ่ยถึงเขา
    (รู้จักคนเดียว ชาติ กอบจิตติ) อิอิ
    
    ส่วนเรื่องวันนี้
    คงบอกได้แค่ว่า
    
    It's the tears in heaven.
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    10.gif10.gif
  • ช่ออักษราลี

    14 กุมภาพันธ์ 2552 07:05 น. - comment id 950340

    สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ
    
    209948ron87s7fch.gif
  • Salukphin

    14 กุมภาพันธ์ 2552 09:28 น. - comment id 950457

    36.gifความรักที่จากกันด้วยความตายมันเจ็บสุดๆค่ะ...หนูนางฟ้าเจอมาแล้ว...กว่าจะข้ามพ้นผ่าน...มันทรมานมากๆเลย......ที่เหลือไว้คือความทรงจำดีๆที่เคยมีมอบให้แก่กัน...16.gif
  • whitelily

    14 กุมภาพันธ์ 2552 14:19 น. - comment id 950673

    07-02-2008_06.gif
  • แก้ว กลางไพร

    14 กุมภาพันธ์ 2552 15:00 น. - comment id 950705

    4996359f3dde0.gif
    สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
  • somebody

    14 กุมภาพันธ์ 2552 22:04 น. - comment id 950945

    ขอให้มีความสุขนะคะ
    57.gif57.gif57.gif58.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน