บันทึกรัก..ถึงดอกจาน.....ริมลานรวง...!

พุด

สองวันกับสองคืน
กับการได้มีโอกาสได้เยือนถิ่น
*แผ่นดินธรรมแผ่นทองแห่งที่ราบสูง*
ทำบุญทอดผ้าป่าที่วัดเรียบง่าย
ชิดใกล้ฝั่งโขง
เมืองนครพนม
ที่มีคำขวัญอันงดงาม
*พระธาตุพนมค่าล้ำ 
วัฒนธรรมหลากหลาย 
เรณูผู้ไท เรือไฟโสภา งามตาฝั่งโขง*
ไหว้พระธาตุพนม
พระธาตุเรณู
พระธาตุเชิงชุม
ภายในวันเดียว
พร้อม..
ได้สัมผัสสายธาราน้ำใจ
อันแสนใสเย็นงามของชาวบ้าน
ที่เตรียมต้อนรับ
พร้อมพิธีบายศรีสู่ขวัญ
ให้หัวใจสาวบ้านนาบ้านไพร
อย่างฉันแสนตื้นตันอย่างที่สุด
ฉันนั่งนิ่งๆทิ้งดวงใจดื่มด่ำ
กับธรรมชาติอันแสนงามล้ำค่า
แลเห็น..
ดวงดอกจานบานแดงสะพรั่งไปทั้งต้น
ราวต้องมนตรา ลบลืมความเหว่ว้า
ที่แสนเหงาใจ....
ยามเห็นนาแล้งไร้....วัวควายผอมโซ
แล...
ใบไม้สีเหลือง น้ำตาล..
กำลังหว่านโปรยปลิดปลิว
ไปตามแรงลมยามค่ำ
พร้อม..
ฟังเพลงนี้ไป
ด้วยดวงใจที่เดียวดายลึกซึ้ง ตรึงตรา
ไปกับ..
หลากชีวาชีวิตนี้
ที่แสนวกวนไปตามผลแห่งเพรงกรรม....!
........................

กลับมาถามหากำลังใจ  /  ไผ่  พงศธร
ลมหนาวลูบข้าวรวงไหลลู่ตามแรง
ตะวันโบกแสง  กอดผืนนาปลายฟ้าหน้าหนาว
กลับมาเหยียบดิน  บนผืนแผ่นดินบ้านเดิมของเรา
กรุ่นหอมของอ้อมรักเก่า  ให้มาแนบเนาก็ยังชื่นใจ
ไปเพื่อขายแรงงานพลัดบ้านไกลถิ่น
บางวันได้ยิน  เสียงหัวใจหล่นกับเงาเดือนหงาย
ตื่นเพื่อแข่งขัน  หลับเพื่อหยุดฝันถึงวันต่อไป
เก็บเหงากลับมาถามไถ่  ถึงกำลังใจในยามล้าอ่อน
*ก็รู้ว่าเธอคอยอยู่เสมอทุกลมหายใจ
ก็รู้ว่าใครสิงสู่อยู่ในหัวใจคนจร
กลับมากอบกำ  คำรักทุกคำที่เคยเว้าวอน
ก่อนหวนมหานคร  เป็นกรรมกรเหงื่อรินแลก
 **
ลมหนาวลูบดวงใจให้ยิ่งหนาวหนัก
กุมมือคนรัก  อีกไม่นานนักคงต้องห่างเหิน
สองตาสบตา  ทวนคำสัญญาหัวใจสะเทิ้น
ปลายฝันที่ยังไกลเกิน  เธอจะร่วมเดินสู้ด้วยหรือเปล่า
.......................................


ดอกจาน..บานสะพรั่งหน้าแล้ง
สีแดงแต้มแต่งพื้นดินอีสาน
ลมร้อนโชยพลิ้ว...พัดปลิวโชยผ่าน
แย้มเยือนพื้นถิ่นอีสาน
แดนกันดารสุดแสน...ไกล
เสียงแคน...โหยแผ่วแว่วมา
พื้นนา...ร้องครวญดินแตกระแหง
ทุกผู้คนหม่นหมองสิ้นเรี่ยวแรง
ดอกจานเจ้าบานหน้าแล้ง
กลีบดอกสีแดง...ยังหมองไหม้
ท้อง...ทุ่งนานี้ขาดนาง
น้องนาหนีบาง...เข้าสู่เมืองกรุงสวรรค์
ทิ้งทุ่งนาเปลี่ยวร้างลงกลางคัน
มุ่งไปด้วยจิตใฝ่ฝัน หาเงินหางานเลี้ยงกาย
ท้อง...ทุ่งนานี้ขาดนาง
น้องนาหนีบาง...เข้าสู่เมืองกรุงสวรรค์
ทิ้งทุ่งนาเปลี่ยวร้างลงกลางคัน
มุ่งไปด้วยจิตใฝ่ฝัน หาเงินหางานเลี้ยงกาย
เฝ้ารอ...คอยน้องจนสองปีกว่า
ย่างเข้าเดือนเมษางานสงกรานต์เคยสัญญา
คอยแล้วเงียบหาย...สูญไปดังสายลมพา
หรือลืมสิ้นแล้วบ้านนา ลืมดอกจานเสียงแคน
วอน...วอนฝากสายลมโชยผ่าน
ด้วยจิตอธิษฐานโปรดได้สงสารและเมตตา
กระหนํ่าเมฆฝน...ฝูงคนกลับคืนบ้านนา
อีสานกันดารหนักหนา
ลมเอ๋ยช่วยพาความสุขมาเยือน
ฮืม...........
................................
ดอกจานประหารใจ....มนต์แคน แก่นคูน
ดอกจานบานแล้วทั่วท้องนา ต้นเดือนกุมภา มีนา เมษายน
คึดฮอดขวัญใจคนจน ที่เคยปีนต้นดอกจานหวานใจ
ดอกจานบานเมื่อปีกลาย พี่ยังจำได้ใต้ต้นกระโดน
สัญญาฮักอยู่ข้างกองโพน น้ำตาจะหล่นคิดถึงคนรักเดิม
ไปไสน้อนวลน้องหล้า เจ้า บ่ มาสัญญาเพิ่มเติม
ดอกจานบานกลางทุ่งเดิม ที่เราเคยเริ่มสบตาสัมพันธ์
ลำ รำพันไห้หัวใจคนเก่า ( ซ้ำ ) เลยมานั่งโศกเศร้าคอยเจ้าอยู่นา
เหลียวขึ้นฟ้าขี้ฝ้าเหลี่ยนเวียนหมุน หัวใจเคยลงทุนมาหมุ่นมีไปได้
เฮ็ดจั่งใด๋หัวใจฮวยแห้ง ( ซ้ำ ) เห็นดอกจานสีแดงยามเช้ายามค่ำ
คิดถึงคำวอยเว้าของเจ้าสู่ยาม เจ้าบอกย้ำว่าทั้งฮักทั้งหวง
เก็บดอกจานเป็นพวงมาใส่มือของอ้าย 
มอบดอกไม้ให้หัวใจซึ้งกัน เก็บดอกจานมั่นในสัญญา
จั๊กจั่นเรไรร้องมา ควายน้อยกลางนาจ้องเป็นพยาน
คำหวานคือรักบริสุทธิ์ แล้วมาสะดุดหยุดลงตรงนั้น
ปีนี้กลางทุ่งดอกจาน พี่มารำพันเดียวดายไร้แฟน
เจ้าดอกจานเคยบานกลางทุ่ง ไปบานในกรุงเสียแล้วละน้อ
กลายเป็นกุหลาบประดับใจผู้ใด๋น้อ ทิ้งคนมอซอรอข้างกลางนา
ลำ เทียวมาถ่าสัญญาหม่องเก่า ยังคอยถ่าสัญญาหม่องเก่า
เห็นผู้สาวเลาะบ้านไผนั้น บ่ สน หนี บ่ พ้นความเก่าความหลัง
ย้อนความหวังกับนาง บ่ สร่างในใจอ้าย 
ปันใจไปให้ใครเขาครอง ปล่อยให้ทุ่งทองมาหมองเป็นทุ่งแล้ง
ถึงยามดอกจานสีแดง ใจแสลงแกล้งทรมาน
ลำ คอยวันหลายปีพ้นผ่าน ( ซ้ำ ) ดอกจานบานแล้วกะหล่น
คือคนฮักแล้วกะฮ้าง ปานก้างป่อนใส่คอ
แค้นจอรอแท้น้อเป็นทางผ่าน อดีตรักต้นจานสังหารอ้าย เอย....