โลกแสนเงียบงามยามลำพัง สุขฤาหวังสิ่งใดไม่อยากฝืน เพียงมายาปราถนาใดไม่ยาวยืน อย่ารื้อฟื้นอดีตเก่าเงาหลอนใจ เริ่มต้นใหม่กับวันดีฟ้าสีฟ้า ลบเหว่ว้าให้สิ้นวันฟ้าใส อยู่ที่เราสร้างจิตว่างกระจ่างใจ รู้เป็นไปรู้ทันเท่าก็เท่านั้น รักฤาชังก็แค่ยังเฝ้าหลงวน คนคนคนแค่จิตชีวิตฝัน ไม่มีดอกรักแท้รักนิรันดร์ เพียงสวรรค์สมมุติหยุดดวงใจ นิ่งนิ่งในลำพังกับจิตตน จักค้นพบปัญญาสว่างไสว เจริญสติภาวนาทุกวันวัย คือยิ่งใหญ่พบทางแก้วแล้วชีวิต...! ................................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2032.html ฟ้ายังมองเรา จาก วันนั้น วันที่ฉันเองยังเยาว์วัย ครั้นร้องไห้ไร้คนเอาใจ แหงน ขึ้นมองฟ้า ปลอบ ใจเรา เพียงแต่เฝ้ามองดวงดารา แสงสวยส่อง ฉันมองเพลินตา ฟ้าไม่เคยเก่า ฟ้ายังมีรักและพลังใจ ฟ้าจะอยู่ข้างเราตลอดไป ตะวันลับไป แต่ยังมีแสงดาว ส่องสว่างกระจ่างทุกคราว ยามเศร้า คราวไหน คราวเกิดท้อใจให้ระอา เหงาหมองหม่นไร้คนนำพา ฟ้ายังมองเรา ฮึมฮึมฮึ้มฮึ่มฮึ่ม ฮึมฮึมฮึ้มฮึ่มฮึ่ม ฮึมฮึมฮึ้มฮึ่มฮึ่ม ฮึ้มฮึมฮึ้มฮึม ฟ้ายังมีรักและพลังใจ ฟ้าไม่เคยเก่า ฟ้ายังมีแสงชี้ทางเรา ฟ้ายังมองเรา ดนตรี ฟ้ายังมีรักและพลังใจ ฟ้าจะอยู่ข้างเราตลอดไป ตะวันลับไปแต่ยังมีแสงดาว ส่องสว่างกระจ่างทุกคราว ยามเศร้า คราวไหน คราวเกิดท้อใจให้ระอา เหงาหมองหม่นไร้คนนำพา ฟ้ายังมองเรา ฮึมฮึมฮึ้มฮึ่มฮึ่ม ฮึมฮึมฮึ้มฮึ่มฮึ่ม ฮึมฮึมฮึ้มฮึ่มฮึ่ม ฮึ้มฮึมฮึ้มฮึม ฟ้ายังมีรักและพลังใจ ฟ้าไม่เคยเก่า...
4 กุมภาพันธ์ 2552 14:18 น. - comment id 945746
ประโลมใจน้องนิลวรรณ ใน...บทกวี สายสวาทยังไม่สิ้น http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem122850.html เพราะวิบากกรรมเก่าเราจึงพบ มิอาจจบเพียงต้องใช้ธรรมรินร่ำ ให้เพียรภาวนาเจริญสติลบวนกรรม สิ้นโศกช้ำไหม้หมองครองใจนวล เพราะเข้าใจ ด้วยรัก จากใจ
4 กุมภาพันธ์ 2552 14:28 น. - comment id 945751
น้ำผึ้ง เสน่หา ลดาวัลย์! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song65.html ความรักไม่รู้จบ... ขอรจนากลอนหวานหวานสักบทหนึ่ง เจือน้ำผึ้งเจือความรักและความฝัน เจือเสน่หาสวาทหวามราวเถาวัลย์ มารัดขวัญมาร้อยใจในร่มรัก มากระซิบริมแก้มแถมจูบหอม ฝากดอกไม้ให้ดอมด้วยพลีภักดิ์ ฝากสร้อยอักษราราวโซ่ทองมาคล้องรัก ฝากอ้อมตักมาภักดีมาพลีใจ น้องหรือพี่ได้พลีจิตระบายฝัน ได้ผูกพันผ่านเดือนปีพบหวามไหว ได้มอบรักมอบขวัญกำนัลใจ ฝากมาลัยวางริมหมอนนอนฝันดี โลกแห่งนี้ใช่เลิกหมุนเสียเมื่อไหร่ ทิวาวัยราตรีหอมพร้อมพรากหนี รู้ให้รักให้น้ำใจแบ่งไมตรี รจนาพลีฝากโลกลบโศกราน เธอและฉันวิบากรักถึงจักพบ หวังอย่าจบด้วยเศร้าจงกล้าหาญ เคียงข้างใจเก็บดอกไม้ไพรบานตระการ มอบคนรานใจร้าวได้เคล้าคลอ มีแสงเทียนเสียงธรรม ธรรมชาติ พิไลพิลาสนำทางอย่างมิท้อ มีกระท่อมแสงทองให้เอนหลังฝังฝากรอ แล้วก็ขอมีใครสักคนเคียงข้างมิร้างไกล ราตรีไหนไร้ดาวอย่าหนาวนะ รู้นะจ๊ะดาวในใจยังไสว ดาวแห่งรักเดือนแห่งมิตรภาพตราบสิ้นฟ้านำทางใจ และ รู้ไหมในร่มรักเรือนไทยแห่งนี้มีแต่รัก...รัก..รัก..ภักดิ์...ภักดิ์...ภักดิ์.!!!!!!! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song65.html ความรักไม่รู้จบ.. ถึงจะอยู่สุดหล้าฟ้าดิน แม้จะสิ้นสิทธิ์และเสรี แต่วันนั้น ใจฉันยังคงที่ ความรัก ความภักดี ไม่มีสิ้นสลาย ถึงโลกแตกแหลกเป็นผงคลี รักเต็มปรี่ ไม่มีรู้คลาย ชีพถูกฝัง ความรักยังเวียนว่าย เคียงคู่เธอมิคลาย ฝากวิญญาณ ไว้เตือน ด้วย ความรักไม่รู้จบ แม้ผืนดินกลบ ยากเพราะความรักเลือน จะเนิ่นนาน กี่วันกี่ปี กี่เดือน ดินฟ้าจะคล้อยเคลื่อน ใจมิเลือน รักเธอ ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ เป็นที่ใจของเธอ จะจริงจังฉันใด ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ เป็นที่ใจของเธอ จะจริงจังฉันใด... ......................... แด่น้องรักแก้วประภัสสร ในงานคะนึงบ่ วาย วาเลนไทน์http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem122847.htmlค่ะ ด้วยรัก จากใจ พี่พุดไพร
4 กุมภาพันธ์ 2552 15:10 น. - comment id 945777
ขอบคุณพี่พุดมากเลยค่ะ ที่ฝากบทกลอนให้น้อง ไว้ที่บ้าน ซึ้งใจจริงๆค่ะพี่
4 กุมภาพันธ์ 2552 15:27 น. - comment id 945782
ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ใจเราเองสินะคะ สำคัญอยู่ที่ใจนี่เอง ขอบคุณที่เค้าไปแสดงความคิดเห็นให้กบ ด้วยนะคะ ซาบซึ้งจริงๆ จะติดตามผลงานพี่นะคะ
4 กุมภาพันธ์ 2552 16:52 น. - comment id 945807
แอบมาอ่านกลอนค่ะ..เพราะจัง ไปแระ..
4 กุมภาพันธ์ 2552 18:54 น. - comment id 945845
เวลาอยู่ลำพัง..กับตัวเองและความคิดคำนึง.. ไม่น้อยใช้ฟ้า..ต่างคนรัก...ใช้นทะเลต่างคนสนิท ใช้ต้นไม้ใบหญ้าต่างคนที่เข้าใจ... เวลาที่อยู่ลำพังนั้น..ตัวเรามั้งครับ..ที่เป็นหลักของ..ทุกสิ่งในขณะนั้น.. กลอนงดงามครับพี่พุด..
4 กุมภาพันธ์ 2552 18:55 น. - comment id 945846
อ อรุณสุขนะครับ..
4 กุมภาพันธ์ 2552 20:12 น. - comment id 945879
แม้ความหม่นหมองไหม้ในชีวิต คอยลิขิตขีดทางที่ย่างก้าว ยังมีแสงส่อธรรมนำสกาว ดุจเดือนดาวเด่นฟ้ายามราตรี เพียงหนึ่งคนเข้าใจมอบไอรัก ฉุดขึ้นจากสิ่งจมปลักของวิถี แม้ทั้งโลกสิ้นไร้คนไยดี แต่ชีวียังมีค่า เพราะว่าเธอ ขอบคุณพี่พุดไพร ที่แสนดี สำหรับบทกลอนประโลมใจ งกงามทั้งบทกลอนและน้ำใจนะคะ
5 กุมภาพันธ์ 2552 20:29 น. - comment id 946376
..... มายิ้มให้พี่พุดคะ
5 กุมภาพันธ์ 2552 22:48 น. - comment id 946502
ทุกสิ่งงดงามด้วยจิตใจบริสุทธิ์คะ