เป็นธรรมดา ชีวิตนำทางไปสู่ทิศตะวันตก พระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้ามาจากเบื้องหลัง ท้องฟ้าสลัวลางยามรุ่งสาง ก่อเงาเร้นลับทอดยาวอยู่เบื้องหน้าดูคล้ายความฝัน ... สองเท้าก้าวไปเบื้องหน้าไม่หยุด เงาดำเหมือนฝันล่อหลอกให้ไล่จับ น่าติดตาม น่าค้นหา น่าไขว่คว้าสุดขอบโลก จึงออกวิ่งไล่ล่าจับสุดขอบเงาบนพื้น ... สองเท้าก้าวเข้าใกล้เงาหัวตัวเอง พระอาทิตย์ลอยขึ้นสูงอยู่เบื้องหลัง อีกนิด อีกนิด อีกนิด ไอแดดแผดกล้าจนเหงื่อไหล ไม่เหนื่อย ไม่ท้อ ไม่แพ้ วิ่ง วิ่ง วิ่ง ... และแล้ว อาทิตย์ก็ลอยเด่นอยู่ตรงหัว เงาทอดยาวเมื่อต้นทางนั้น หดสั้นอยู่ใต้ฝ่าเท้า ไล่ล่าวิ่งจับ แลกมาด้วยชีวิต จนสำเร็จ เหน็ดเหนื่อย ร้อน ล้า แดดยังแผดเผา เหงื่อยังท่วมกาย ... หากถนนแห่งชีวิตยังคงเคลื่อนต่อ มุ่งหน้าสู่ทิศตะวันตก แม้เหยียบเงาดำลึกลับนั้นไว้มั่น แต่กลับเหยียบไว้ไม่อยู่ ความสมหวัง ความภาคภูมิ หรือเพียงผ่านมาให้ชื่นชมเพียงครู่ยาม ... วันเวลาบังคับให้ก้าวเดินต่อ ถีบถองจนซวนเซออกจากเงาฝันใต้ฝ่าเท้า เงาดำจึงคล้อยหลัง พร้อมๆกับความฝันที่คล้อยผ่าน ถนนเบื้องหลังเหลือไว้เพียงตำนานที่ไร้ชีวิต ... พระอาทิตย์เบื้องหน้าคล้อยต่ำ ท้องฟ้าสลัวลางยามพลบ ก่อเงาเร้นลับทอดยาวอยู่เบื้องหลังดูคล้ายความฝัน หันกลับไปมองเห็นเพียงเลือนๆ ได้แค่มอง ย้อนกลับไปหาเงานั้นไม่ได้อีกแล้ว ... ยามอัสดง หากหัวใจไม่ปฏิเสธ จะคงเหลือแค่เพียงลมหายใจของประสบการณ์ ที่ผ่อนแผ่วอยู่ในลำแสงอ่อนนุ่มของความจริง ถนนเบื้องหน้าเงียบเหงา แต่งดงาม มุ่งทอดทางกลับสู่ความเป็นจริง เพื่อลาลับไปพร้อมลำแสงสุดท้ายแห่งชีวิต ...
21 มกราคม 2552 11:48 น. - comment id 938806
21 มกราคม 2552 12:05 น. - comment id 938815
อ่านไปได้เรื่อยๆ โดยแทรกแง่คิดไว้กับตัวอักษรที่ล่องลอยมาค่ะ
21 มกราคม 2552 14:44 น. - comment id 938866
แหะแหะ กว่าจะอ่านจบ เหงื่อหยด 2 แหมะ มานั่งตีความอีก เหงื่อหยดอีก 4 แหมะ หรือว่าเรา...แก่เกินไป.. เดี๋ยวกลับมาตีความไหม่นะ ไปลับสมองก่อนจ้า หวัดดีก่อนละกันนะ..
21 มกราคม 2552 22:00 น. - comment id 939137
ช่างเปรียบเทียบได้ใจซะจริงๆๆเลย เอาซะเห็นภาพเลยอ่า หนุกหนานๆๆๆ
22 มกราคม 2552 00:12 น. - comment id 939193