สะสมสิ่งใดเล่าหนาวมนุษย์ ฤารอหลุดพ้นพันธนาวัฏฏสังสาร ให้ดวงดอกบัวบุญเบ่งบาน ให้สายธารธาราธรรมพรำพรมใจ เหลือเวลาเท่าใดใครเล่ารู้ วันนี้อยู่พรุ่งนี้พรากสู่หนไหน อาจมีเพียงคำกล่าวลาว่าเสียใจ เมื่อไม่เคยเผยความนัยแท้จริง ยึดโกรธโทษหนักในหัวอก ดั่งนรกในจิตสู่สิง เมตตาสิที่รักโอบอิง รู้รักพึ่งพิงพึ่งพา ปรารถนาคาดหวังจึงหนาวเหน็บ ใครเจ็บกันแน่เล่าหนา ฟ้าดินสิ้นอินทร์พรหมยมพญา ฝากมาถามคำว่าทำไม...!!! .................................
พุด 12 ม.ค. 2552 13:30 น. - ID 122143 
969
4
0
12 มกราคม 2552 14:50 น. - comment id 934718
ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเป็นพอสินะคะ
12 มกราคม 2552 15:27 น. - comment id 934733
รู้แต่ว่า ชีวิตวันนี้ขอยืมใช้ ขณะที่ใช้จะทำกรรมดีให้มากที่สุด เมื่อเขาขอคืน ก็ยินดีคืนโดยไม่มีข้อสงสัยคับผม
12 มกราคม 2552 15:41 น. - comment id 934748
เจ้าเกิดมามีอะไรมาด้วยเจ้า จะรับเอาแต่สุขสนุกไฉน เมื่อเกิดมาตัวเปล่าจะเอาอะไร จงกลับไปตัวเปล่าเช่นเจ้ามา.. อนิจจัง..ทั้งสิ้น..แล้วครับ.. หวัดดีครับ...พี่พุด..ไม่พบนานเลย สบายดีนะครับ..ปีใหม่มีความสุขมากๆครับ..
12 มกราคม 2552 16:30 น. - comment id 934788
12 มกราคม 2552 16:59 น. - comment id 934797
เมื่อกำเนิดเกิดกายในโลกนี้ ต้องทำดีไว้เป็นทุนบุญช่วยส่ง ชำระล้างจิตใจเหมือนได้ปลง ผลบุญส่งสูงลิบถึง...นิพ...พาน ซ้า.......ธุค่ะ
12 มกราคม 2552 21:03 น. - comment id 934909
..กลอน.สอนใจดีมากครับพี่พุด..
13 มกราคม 2552 15:47 น. - comment id 935349
ขอบคุณน้องๆที่ช่างงามน้ำใจเสียนี่กระไร รักน้องนะคะ จากใจ พี่พุด
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
