ฟ้ายังให้งาม..ยามพลบพสุธา...!

พุด

ท่ามกลาง..
ฟ้าสวยสงบด้วยแสงดวงตะวันยามพลบค่ำ
สาดสีส้มอมชมพูทองส่องประกายเจิดจรัส
ในเส้นทางสายรุ้งสู่ทุ่งข้าว ดงตาล
ยามนี้ดูช่างอ่อนหวานด้วยเรียวรวงระย้าระยับ
พลิ้วไหวดั่งแพรไหม
เมื่อยามต้องสายลมโบกโบย


ฟ้าใกล้ค่ำลงทุกขณะ
ในขณะที่มวลหมู่นกกาผกโผผินบินกลับรัง
สองข้างทางสะพรั่งด้วยนาข้าว
ทั้งเขียวขจี
และ
บ้างก็ผลิรวงระย้าย้อย..ห้อยเคลียดิน


ลึกเข้าไปในเส้นทางสายสงบจะพบ
ความบรรเจิดมหัศจรรย์เกินกล่าว
ในราวไพรพฤกษ์พงพนา
ใบไม้นานาพรรณ สลับสีสัน
แดงน้ำตาล เหลือง ทอง
ผ่องประกายไปทั่วทั้งทิวเขา
 ยามกระทบเงาแสงตะวันลา 
ประหนึ่งดั่งภาพวาดวิจิตรศิลป์


แลไกลไปลิบตา....
พบ..
สายหมอกหยอกเคลียเคล้ายอดผาภู
ดูดั่งปราการอันแข็งแรง ทะมึน
ฝูงวัวกำลังเลาะเล็มหญ้า
อยู่ในแปลงนาหลังฤดูกาลเก็บเกี่ยว
แลดูเสมือนภาพวาดในปฎิทิน...

และ..ณ ที่นี่ราวสวรรค์บนดิน
ที่ไม่จำต้องรอจนถึงวันชีพวาย 
จึ่งจักได้พบสงบงาม
เพราะมีจริง...
บนผืนแผ่นดินไทยนี้ 
ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเมืองลวง
ที่มากด้วยปวงมายาวัตถุ

ไม่กี่ร้อยกิโลเมตร จากกรุงเทพ
คุณจะได้พบ...
เส้นทางสายรวงข้าว 
ในวันที่...
ฟ้าฉ่ำพราวด้วยเมฆฝน
พบบึงบัวบาน พบดงตาล
ในเส้นทางที่ทอดตัว งามสลัวเลือนลาง
ในท่ามอาทิตย์อัสดงลงหลังเหลี่ยมเขา
ริมทางดวงดอกหญ้า
จะยืนอรชรฟ้อนร่ายระบำ
รับแสงตะวันยามอำลา....
กับแสงฟ้างดงามที่กำลังเล่นแสงแปรสี
อย่างสนุกสนาน
ให้หัวใจของคุณได้พบเอิบงาม 
สุขเกษมเปรมปรีย์..ปิติ
ยามได้แย้มยลเยือน..


เสมอเสมือน ดวงใจหญิงหนึ่ง
ที่แสนเงียบงาม
ในทุกยามได้ทอดทัศนา


ฟ้า..ยังคงเปลี่ยนสีเสมอไป
หากมีเวลา จงแหงนเงยเพ่งพินิจดู
สีแสงแห่งธรรมชาติฟ้า
เราจักพบว่า...
ในแต่ละวันวาร...
ในแต่ละฤดูกาล
ที่ผันเปลี่ยนเวียนผ่าน
ไม่มีฟ้าวันใด
จะเหมือนกันเลยแม้นเพียงวันเดียว
แม้นจัก
ดูว่าคลับคล้ายละม้ายเหมือนกัน
หากสีสัน ที่สวรรค์ประทาน
ย่อมงามแผกแตกต่างพิเศษพิสุทธิ์ 
ให้มวลมนุษย์ได้เรียนรู้สัจจะ
ถึงความจริงแท้
ที่ธรรมชาติเฝ้าเพียรสอน
ให้รู้ ให้เห็นธรรมดา 
ให้ซาบซึ้งค่าว่า

ชีพชนม์ชีวิตหนึ่งนี้แสนสั้น
แม้นจะจบจากพรากลา
คืนสู่ธุลีหล้าเดียวกัน
หากทว่า
รายละเอียดแห่งชีวิตใครชีวิตมันนั้น
ย่อมผันแปรแตกต่าง อยู่ที่ว่า..
เราจักคอยสร้างสาน
เส้นทางแห่งชีวีเราให้งดงาม
ได้เฉกเช่นไร....


และ..
สำหรับหญิงหนึ่ง...
ฟ้าในดวงใจคือ
ความโอบเอื้อแบ่งปัน
ได้เกิดมาทำหน้าที่..ให้..น้ำใจรัก
รู้ภักดีต่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
ด้วยศรัทธายิ่งเหนือสิ่งใด

วัน..คืนล่วงเลยผ่านพ้น
มีทั้งวันดี วันร้าย
มากเรื่องราวผันผ่าน
มาสอนให้เข้าใจชีวิต
ขอบคุณชีวิต..
ไม่มีอะไรเที่ยงแท้ธำรง..
ในโลกอันมากไปด้วยผู้คน 
ที่ยังมีรักโลภ โกรธ หลง
เป็น..
*ประดุจดั่งแกนกิเลส*
ให้เกิดอาเพทภัย ไม่รู้จักจบสิ้น...

ปลดปล่อย กงล้อชีวิต หยุดคิด
ผ่อนเพลา ให้เบาสบาย
ก่อนที่จักถีงเวลา......
ได้หยุดพัก ตราบชั่วนิจนิรันดร....!!!!

พายุพัดแรงเฝ้าครวญคร่ำ
ฟ้าร่ำพลีแด่โลกโศกเหลือแสน
ดวงดอกไม้ปลิดโปรยทั่วดงแดน
ดั่งแทนรักแทนใจอาลัยลา
ฤดูกาลผ่านมาสอนสัจจใจ
มีสิ่งใดเที่ยงแท้เล่าละหนา
ทุกข์ทนวนว่ายพันธนา
แท้มายาทั้งนั้นราวฝันไป
ดั่งน้ำค้างพร่างพรมชั่ววูบ
ไล้ลูบกลางกลีบเกสรใส
อาทิตย์มาระเหยหายทันใด
ราวไม่เคยมีร่องรอย
เสมือนเสมอลมหายใจแห่งชีวิต
สั้นนิดใช่นานเคลื่อนคล้อย
อย่ามัวหลงสิ่งใดหวังใครคอย
เป็นมณีดวงหนึ่งในร้อยสร้างโลกงาม...